Fenbendazol - Onderwijsmateriaal

Actie fenbendazolu

Fenbendazol, chemisch bekend als [5-(fenylthio)-1H-benzimidazol-2-yl] methylcarbamaat, behoort tot de klasse van benzimidazolen [1]. Het wordt vaak gebruikt voor de behandeling van een breed scala aan parasitaire infecties bij dieren, van huisdieren tot vee. Het werd oorspronkelijk in de jaren 1970 ontwikkeld door Janssen Pharmaceutica en was bedoeld om inwendige parasieten bij dieren te elimineren, zoals rondwormen en lintwormen. Studies vanaf de jaren 1970 hebben echter de werkzaamheid aangetoond tegen andere gastro-intestinale parasieten, waaronder giardia en andere helminten, waaronder pinwormen, strongyles, Strongyloides, aelurostrongylus en paragonimosis.

Hoewel het oorspronkelijk was ontwikkeld om dieren te beschermen tegen parasieten, hebben recente onderzoeken aangetoond dat het ook voordelen kan hebben voor mensen, met name in de strijd tegen ernstige aandoeningen zoals kanker [1, 1A]. Het verhaal van fenbendazolu veranderde aanzienlijk in 2011, toen een persoon, worstelend met ernstige gezondheidsproblemen, fenbendazol nam, hopend op verlichting. De verbetering in zijn toestand wekte nieuwsgierigheid en leidde tot een dieper onderzoek naar het potentieel van fenbendazolu voor de menselijke gezondheid. Dit incident, gevolgd door de oprichting van een online gemeenschap en het delen van succesverhalen, promootte fenbendazol als een potentiële onconventionele behandeling voor een breed scala aan ziekten buiten het oorspronkelijke doel.

fenbendazol, dat in deze gemeenschappen vaak 'Fenben' wordt genoemd, heeft veel aandacht gekregen vanwege zijn mogelijke toepassingen bij de behandeling van aandoeningen zoals kanker, auto-immuunziekten en neurologische aandoeningen. Ondanks het gebrek aan formele klinische onderzoeken bij mensen, suggereert anekdotisch bewijs dat fenbendazol hoop kan bieden aan mensen die op zoek zijn naar alternatieve behandelingen. De potentiële werkingsmechanismen van fenbendazolu omvatten het aanvallen van de cellulaire structuur van parasieten en het verstoren van hun vermogen om te overleven en zich voort te planten. Deze mechanismen, die oorspronkelijk effectief waren tegen parasieten bij dieren, worden nu onderzocht op hun implicaties voor de behandeling van menselijke ziekten, met name tegen kankercellen [1-4].

Hoewel fenbendazol momenteel alleen is goedgekeurd voor diergeneeskundig gebruik, geven de significante diverse effecten die zijn waargenomen in zowel laboratorium- als dierstudies aan dat er behoefte is aan aanvullend onderzoek. Studies suggereren dat fenbendazol, naast zijn antiparasitaire effecten, ook de dynamica van microtubuli kan beïnvloeden, wat wijst op een nieuwe strategie voor de behandeling van kanker en andere ziekten [1-4]. De minimale systemische opname en selectieve werking op tubuline van parasieten, in vergelijking met cellen van zoogdieren, benadrukken het therapeutische potentieel en het waarschijnlijk veilige profiel. Daarom heeft lopend onderzoek het potentieel om fenbendazolu te transformeren van een diergeneeskundig ontwormingsmiddel naar een waardevol middel in de menselijke gezondheidszorg.

Fenbendazol tegen kanker

Fenbendazol wordt voornamelijk gebruikt om worminfecties bij dieren te behandelen, maar recent onderzoek suggereert dat het ook kanker kan helpen bestrijden. Traditioneel gericht op het elimineren van worminfecties, toont verrassend onderzoek aan dat fenbendazol ook de groei van kankercellen kan stoppen. Fenbendazol valt kanker aan via verschillende routes en verstoort belangrijke processen die kankercellen nodig hebben om te groeien en te overleven.

Menselijke studies naar het gebruik van fenbendazolu tegen kanker

Een onderzoek in Zuid-Korea onderzocht het antikankerpotentieel van fenbendazolu bij kankerpatiënten [2]. Veel kankerpatiënten, vooral die in een vergevorderd stadium van de ziekte, wendden zich tot fenbendazol en andere middelen tegen kanker als alternatieve behandeling. Opmerkelijk is dat een significante meerderheid, ongeveer 79,1%, aangaf lichamelijke verbetering te ervaren na het gebruik van antiparasitaire middelen, waaronder fenbendazolu, tegen verschillende soorten kanker. Hoewel het onderzoek zich voornamelijk richtte op ervaringen van patiënten, meldde het ook dat antiparasitaire middelen werkzaam zijn tegen kanker door de levenscyclus van kankercellen te verstoren door in te grijpen in de vorming van microtubuli, vergelijkbaar met de werking tegen parasieten, maar met een voorbehoud - gericht op belangrijke kankerroutes, zoals de p53 route, om de dood van kankercellen te induceren. Bij het onderzoek werden verschillende zelf toegediende doseringsschema's gebruikt, waarbij velen een schema volgden waarbij het medicijn gedurende opeenvolgende dagen werd ingenomen en vervolgens een pauze werd ingelast. Het onderzoek meldde minimale bijwerkingen die geassocieerd worden met antiparasitaire middelen, waaronder fenbendazolm. Sommige patiënten ervoeren echter gastro-intestinale problemen, leverafwijkingen en bloedgerelateerde bijwerkingen, wat het belang benadrukt van medisch toezicht bij het gebruik van fenbendazolu als behandeling voor kanker [2]. Deze studie onthult niet alleen het potentieel van antiparasitaire middelen, waaronder fenbendazolu, als een nieuwe behandeling voor kanker, maar benadrukt ook de bredere mogelijkheid van hergebruik van geneesmiddelen in de oncologie. De bemoedigende resultaten gerapporteerd door patiënten in Zuid-Korea bieden een basis voor verder onderzoek naar de rol van fenbendazolu in de oncologische zorg.

Dier- en laboratoriumonderzoek naar het gebruik van fenbendazolu tegen kanker

In 2018 ontdekten onderzoekers Dogra, Kumar en Mukhopadhyay dat fenbendazol de structurele integriteit van kankercellen en het afvalverwerkingssysteem verstoort [1]. Het beïnvloedt ook de manier waarop deze cellen glucose verbruiken voor energie door een eiwit genaamd p53 te transloceren, wat belangrijk is omdat p53 een sleutelrol speelt bij het regelen van celdood. Fenbendazol transloceert p53 naar de mitochondriën van de cel en vermindert de glucose-opname door kankercellen, waardoor hun overleving en groei wordt onderdrukt. Een belangrijk voordeel van fenbendazolu is zijn unieke werkingsmechanisme. Het richt zich op een specifieke plaats (colchicinebindingsplaats) op kankercellen, waardoor het veelvoorkomende probleem van geneesmiddelenresistentie dat bij veel kankertherapieën wordt waargenomen, wordt vermeden [1]. Bovendien heeft fenbendazol geen interactie met P-glycoproteïne (P-gp), een molecuul dat vaak verantwoordelijk is voor resistentie van kankercellen tegen therapie. Deze eigenschap maakt fenbendazol mogelijk een veiligere en effectievere optie in de strijd tegen kanker.

Bovendien werd in een onderzoek waarin de rol van fenbendazolu in kankeronderzoek werd geëvalueerd, aangetoond dat dit antiparasitaire middel mogelijk tumorgroei kan onderdrukken wanneer het samen met vitaminen wordt gebruikt. In een experiment met SCID muizen met menselijke lymfeklierkanker transplantaten, toonden de muizen die een dieet kregen met fenbendazol en aanvullende vitaminen een significante onderdrukking van de tumorgroei in vergelijking met controlegroepen [3]. Dit resultaat suggereert een mogelijk synergetisch effect en benadrukt de noodzaak van verder onderzoek naar de mechanismen achter deze interactie. Verder toonde een ander onderzoek van Park in 2022, gericht op leverkankercellen in ratten, aan dat fenbendazol specifiek delende en groeiende cellen aanvalt [4]. Het zorgt ervoor dat deze cellen geprogrammeerde celdood ondergaan, waardoor niet-delende, normale cellen intact blijven. Deze selectieve werking maakt fenbendazol tot een potentiële kankertherapie die de schade aan gezonde cellen beperkt. Op basis van deze bevindingen, zoals het vermogen om in te grijpen in de groei, het energieverbruik en de overlevingsmechanismen van kankercellen, gecombineerd met minimale bijwerkingen en het vermijden van typische geneesmiddelenresistentieroutes, is fenbendazol een veelbelovende kandidaat voor toekomstig kankeronderzoek en -therapie.

Een andere studie van Peng et al. 2022 onderzocht het therapeutische potentieel van fenbendazolu en zijn derivaat, analoog 6, tegen kankercellen [5]. Ze ontdekten dat analoog 6 een verhoogde gevoeligheid vertoonde bij het bestrijden van menselijke baarmoederhalskanker HeLa-cellen in vergelijking met de oorspronkelijke verbinding, fenbendazolm. Door gedetailleerd onderzoek naar het werkingsmechanisme werd gerapporteerd dat beide verbindingen oxidatieve stress induceerden door de accumulatie van reactieve zuurstofsoorten (ROS) te verhogen [5]. Ze activeerden de p38-MAPK signaleringsroute en speelden een sleutelrol in het verstoren van de proliferatie (groei) van HeLa cellen. Bovendien bevorderden beide geneesmiddelen apoptose (geprogrammeerde celdood), verstoorden ze significant het energiemetabolisme en onderdrukten ze het vermogen van cellen om te migreren en binnen te dringen. Bovendien was analoog 6 minder toxisch voor normale cellen, terwijl het een krachtige antitumoractiviteit behield [5]. Deze bevindingen benadrukken het potentieel van hergebruik van fenbendazolu en zijn derivaten als effectieve antikankermiddelen met beperkte bijwerkingen. In een ander onderzoek lieten mebendazol en fenbendazol significante resultaten zien tegen gliomen bij honden. Een onderzoek door Lai et al. (2017) toont hun significante antitumoreffecten aan, waarbij mebendazol bijzonder lage gemiddelde remmende concentraties (IC50) liet zien in drie canine glioomcellijnen [6]. Hoewel iets minder krachtig, remde fenbendazol ook effectief de groei van kankercellen zonder gezonde fibroblasten van honden te schaden, wat een goed therapeutisch potentieel suggereert. Beide stoffen verstoorden de microtubuli van kankercellen, wat waarschijnlijk bijdraagt aan hun vermogen om glioomcellen aan te vallen en te vernietigen [6].

Bovendien heeft een studie van Park et al. (2019) de effecten van fenbendazolu onderzocht buiten zijn bekende antiparasitaire toepassingen, met name zijn anti-tumor en anti-inflammatoire eigenschappen [7]. Studies op varkenscellen toonden aan dat fenbendazol de celgroei aanzienlijk vermindert, zelfs bij lage doses. Het induceert apoptose door mitochondriën aan te tasten, de calciumbalans te verstoren en genen die geassocieerd worden met celdood te veranderen. Door belangrijke signaaleiwitten te analyseren, rapporteerde de studie ook hoe fenbendazol interfereert met celgroei en sterfteprocessen, met name tijdens de vroege stadia van de zwangerschap [7]. Innе studie van Han en Joo (2020) onderzoekt het potentieel van fenbendazolu tegen leukemie, waarbij de nadruk ligt op de effecten op HL-60 leukemiecellen en de rol van reactieve zuurstofsoorten (ROS) [8]. Fenbendazol vertoonde een significante antitumoractiviteit door de levensvatbaarheid van de cellen te verminderen en apoptose te induceren in deze cellen. Het is opmerkelijk dat dit effect werd versterkt bij hogere doses, waarbij met name de mitochondriale functie werd verstoord en de markers van celdood toenamen. De studie toonde ook aan dat het blokkeren van ROS-productie het effect van fenbendazolu verminderde, wat de sleutelrol van ROS in het antikankermechanisme benadrukt [8]. Deze bevindingen onthullen het veelbelovende potentieel van fenbendazolu als behandeling voor leukemie en maken de weg vrij voor verder onderzoek naar de toepassingen ervan in kankertherapie.

Daarnaast onderzochten Park et al. in een recente studie het potentieel van fenbendazolu bij de behandeling van dikkedarmkanker die niet meer reageert op standaard chemotherapie [9]. De onderzoekers ontdekten dat fenbendazol bijzonder effectief was tegen dikkedarmkankercellen die resistent waren tegen het geneesmiddel 5-fluorouracil. Het werkte door celdood te bevorderen en de celdeling te stoppen in zowel normale als resistente kankercellen [9]. Interessant genoeg leek het resistente cellen via andere routes te beïnvloeden dan niet-resistente cellen, waaronder het verminderen van de zelfzuivering van cellen en het verhogen van een type celdood dat ferroptose wordt genoemd. Het onderzoek geeft aan dat fenbendazol een nieuwe benadering kan bieden voor de behandeling van moeilijk te behandelen darmkanker door specifieke mechanismen van de groei en overleving van kankercellen aan te pakken. In een onderzoek van Chang et al. (2023) werd het potentieel van fenbendazolu onderzocht bij de behandeling van eierstokkanker, een multiresistente ziekte [10]. Ondanks de significante antikankereigenschappen van fenbendazolu, beperkte de slechte oplosbaarheid in water het gebruik ervan. Het team loste dit probleem op door fenbendazol te verpakken in kleine, innovatieve nanodeeltjes, waardoor het beter kan worden toegediend in het lichaam en eierstokkanker effectiever kan worden aangepakt. De nanodeeltjes bleken de groei van kankercellen aanzienlijk te vertragen en de tumorgrootte te verkleinen in diermodellen [10], wat wijst op een veelbelovend nieuw therapeutisch middel voor eierstokkanker en mogelijk andere moeilijk te behandelen vormen van kanker. 

Daarnaast onderzochten He et al. (2017) het effect van fenbendazolu op chronische myeloïde leukemie (CML) onderzocht met behulp van K562-cellen om het potentieel als behandeling voor CML te begrijpen [11]. Er werden verschillende assays uitgevoerd, waaronder de CCK-8 assay voor levensvatbaarheid van de cellen, Trypan blue exclusie voor celgroei, flowcytometrie voor celcyclusanalyse en Western blot voor eiwitveranderingen. Het onderzoek toonde aan dat fenbendazol specifiek de groei van bepaalde leukemische cellen stopte zonder gezonde cellen te beschadigen [11]. Het zorgde er ook voor dat deze leukemische cellen stopten met delen en leidde tot een afbraak van hun normale celdelingsproces, zoals bleek uit ongebruikelijke celkernen en veranderingen in markers die wijzen op celdeling. Deze bevindingen suggereren dat fenbendazol een veiligere, gerichte behandeling kan zijn voor chronische myeloïde leukemie (CML), die verder onderzoek verdient naar het effect en het potentiële gebruik bij de behandeling van kanker. Een onderzoek door Sung et al. onderzocht het gecombineerde gebruik van fenbendazolu en paclitaxel (PA), een veelgebruikt antikankermedicijn, tegen leukemiecellen [12]. Zij ontdekten dat deze combinatie de groei van leukemiecellen aanzienlijk meer verminderde dan elk medicijn afzonderlijk. Het lijkt erop dat dit versterkte effect te wijten kan zijn aan een toename van reactieve zuurstofspecies (ROS), een type molecuul dat cellen kan beschadigen [12], wat een nieuwe manier suggereert waarop deze geneesmiddelen samen kunnen werken om kanker te bestrijden. Deze bevindingen suggereren dat het gebruik van fenbendazolu in combinatie met gevestigde kankerbestrijdingstherapieën, zoals PA, de resultaten voor leukemiepatiënten zou kunnen verbeteren en een nieuwe benadering van kankerbehandeling in kankercentra zou kunnen bieden. 

Daarnaast werden in een studie van Kim et al. de antitumoreffecten van fenbendazolu op orale melanoomkankercellen bij honden onderzocht [13]. De onderzoekers behandelden vijf melanoomcellijnen met verschillende concentraties fenbendazolu en beoordeelden de effecten op de levensvatbaarheid van de cellen, de progressie van de celcyclus en de verstoring van microtubuli met behulp van verschillende assays. De resultaten toonden aan dat behandeling met fenbendazolm leidde tot een dosisafhankelijke afname van de levensvatbaarheid van de cellen, waarbij de levensvatbaarheid van de cellen significant afnam bij 100 μM fenbendazolu [13]. Bovendien vertoonden de cellen een duidelijke stagnatie in de G2/M-fase, wat vooral duidelijk was in de UCDK9M5-cellijn bij hogere doses fenbendazolu. Bovendien toonde Western blot analyse verhoogde markers van apoptose aan en immunofluorescentiemicroscopie toonde significante verstoring van microtubuli en tekenen van mitotische ontsnapping [13]. Het onderzoek concludeerde dat fenbendazol effectief is tegen melanoomkanker bij de hond door de levensvatbaarheid van cellen te verminderen, celcyclusstilstand te veroorzaken, celdood te induceren en celstructuren te beschadigen. Er zijn echter meer gedetailleerde onderzoeken en dierstudies nodig om het volledige potentieel te bevestigen bij de behandeling van melanoomkanker bij honden en andere vormen van kanker. Een onderzoek door Noha et al. onderzocht het gebruik van fenbendazolu als mogelijke behandeling voor eierstokkanker [14]. De onderzoekers testten de effecten op eierstokkankercellen en normale cellen in het laboratorium en bestudeerden vervolgens hoe het werkte in diermodellen van eierstokkanker. De resultaten toonden aan dat fenbendazol in staat was om de groei van zowel kankercellen als normale cellen in het laboratorium te stoppen, wat suggereert dat het zich niet specifiek richt op kankercellen. In dierproeven resulteerde orale toediening of toediening rechtstreeks in de buik, zelfs bij hoge doses, niet in een significant verschil in tumorgrootte [14]. Wanneer het echter werd toegediend via een ader van poly(melkzuur-glycolzuur) (PLGA), verminderde het de tumorgrootte aanzienlijk zonder de dieren te schaden. Deze bevindingen suggereren dat, hoewel fenbendazol veelbelovend kan zijn in de behandeling van eierstokkanker, het succes grotendeels afhangt van hoe het wordt toegediend of geabsorbeerd in de bloedbaan. 

Verder onderzochten Jung et al. de effecten van fenbendazolu op EL-4 muislymfoomcellen in vergelijking met normale miltcellen [15]. Zij ontdekten dat fenbendazol de lymfoomcellen aanzienlijk beschadigde, vooral bij hogere concentraties, met een waargenomen afname van 52%. Normale miltcellen vertoonden daarentegen slechts een lichte afname in gezondheid. Lymfoomcellen behandeld met fenbendazolm ondervonden ook meer oxidatieve stress en mitochondriale schade, wat leidde tot celdood. Bovendien zorgde fenbendazol ervoor dat lymfoomcellen vast kwamen te zitten in een deel van de celcyclus waarin ze zich niet konden delen, wat leidde tot celdood. Deze effecten werden niet waargenomen in normale miltcellen [15]. Deze bevindingen suggereren dat fenbendazol een waardevolle behandeloptie voor kanker kan zijn die schade aan het immuunsysteem minimaliseert, maar verder onderzoek is nodig om de mogelijkheden en het potentiële gebruik bij de behandeling van patiënten volledig te begrijpen. In een studie van Semkova et al. werd getest of fenbendazol kankercellen kan beschadigen zonder de normale borstcellen aan te tasten [16]. De studie omvatte drie verschillende cellijnen: MCF-10A (normale borstcellen), MCF7 (een minder agressieve vorm van borstkankercellen) en MDA-MB-231 (agressieve, triple-negatieve borstkankercellen). De studie toonde aan dat MDA-MB-231 cellen bijzonder gevoelig waren voor fenbendazol-geïnduceerde schade door oxidatieve stress, meer dan MCF-7 cellen. Aan de andere kant bleek fenbendazol normale borstcellen (MCF-10A) te beschermen door oxidatieve stress te verminderen [16]. De verschillende effecten van fenbendazolu op deze cellijnen suggereren dat het een gerichte werking biedt tegen agressieve borstkankercellen, terwijl het normale cellen beschermt. De verschillende reacties van kankercellen en normale cellen op fenbendazol rechtvaardigen aanvullend onderzoek om het gebruik ervan in kankertherapie te optimaliseren. 

Daarnaast rapporteerde een studie van Florio et al. een significant anti-kanker potentieel van de fenbendazolu nanodeeltjes formulering [17]. Ze testten fenbendazolu nanodeeltjes op prostaatkankercellen in het laboratorium en onderzochten hun effecten op de overleving van kankercellen, oxidatieve stress en het vermogen om de verspreiding van kanker te voorkomen. De resultaten toonden aan dat de nieuwe formulering van fenbendazolu giftiger was voor prostaatkankercellen, de oxidatieve stress effectiever verhoogde en de beweging van kankercellen meer remde dan fenbendazol alleen of fenbendazol met ongemodificeerde nanodeeltjes [17]. De resultaten suggereren dat nanotechnologie de uitdagingen op het gebied van oplosbaarheid en toegankelijkheid van fenbendazolu kan overwinnen, waardoor de antikankereffecten worden versterkt. Op dezelfde manier ontwikkelden Esfahani et al. een speciaal type met PEG gecoate nanodeeltjes (PEG-MCM) voor directe toediening van fenbendazolu aan kankercellen, waardoor het beter oplosbaar en toegankelijker wordt om kanker te bestrijden [18]. Ze bestudeerden hoe effectief deze nanodeeltjes prostaatkankercellen konden doden in laboratoriumschaaltjes en observeerden hun effecten op de overleving en proliferatie van cellen en hun vermogen om reactieve zuurstofspecies (ROS) te produceren en celproliferatie te voorkomen. Ze ontdekten dat de nieuwe nanodeeltjesformulering met fenbendazolm de celbeweging aanzienlijk verminderde en effectiever was in het doden van kankercellen dan fenbendazol alleen of fenbendazol geladen in niet-PEG-geylateerde nanodeeltjes [18]. Bovendien verhoogde het de productie van ROS, wat helpt bij het doden van kankercellen. Ze concludeerden dat deze innovatieve methode van het gebruik van nanodeeltjes met fenbendazolm veelbelovend is voor de behandeling van prostaatkanker door fenbendazol efficiënter af te leveren aan kankercellen, waardoor het vermogen om ze te doden toeneemt en verspreiding wordt voorkomen.

Bovendien rapporteerde een studie van Mukhopadhyay et al. dat fenbendazol de structuur en groei van kankercellen op verschillende manieren verstoort [19]. Het interfereert met cellulaire bouwstenen, activeert celdoodprocessen en snijdt de toegang van kankercellen tot een energiebron af. In tegenstelling tot geneesmiddelen die zich richten op één enkele pathway en na verloop van tijd minder effectief kunnen worden, werkt fenbendazol op meerdere fronten, wat hoop biedt op betere resultaten en minder geneesmiddelenresistentie. Onderzoeken tonen aan dat fenbendazol longkankercellen kan aanvallen, ze kan stressen, hun groei kan stoppen en ze kan doden zonder gezonde cellen te beschadigen [19], waardoor het een veelbelovende breedspectrum kankertherapie is die verder onderzoek verdient. In een ander onderzoek door Aycock-Williams et al. werden de antikankereffecten van fenbendazolu en vitamine E-succinaat (VES) tegen prostaatkankercellen onderzocht [20]. Het onderzoek toonde aan dat fenbendazol alleen de groei van kankercellen sneller remde dan VES in prostaatkankercellen van zowel mensen als muizen. Wanneer ze echter samen werden gebruikt in lagere doses, blokkeerden fenbendazol en VES de celgroei aanzienlijk, naast hun afzonderlijke effecten vanaf de derde dag van de behandeling [20]. Dit krachtige gecombineerde effect, dat leidt tot celdood door apoptose, suggereert een nieuwe behandelingsoptie voor prostaatkanker. Belangrijk is dat de beste resultaten werden verkregen met 25 µg/ml VES en 14 ng/ml fenbendazolu samen. De combinatie was veilig bij normale muizen en veroorzaakte geen afwijkingen of veranderingen in de prostaat, wat suggereert dat dit een veilige en effectieve benadering kan zijn voor de behandeling van prostaatkanker.

Daarnaast toonden Mrkvová et al. aan dat veelgebruikte ontwormingsmiddelen, met name albendazol en fenbendazol, potentieel kunnen hebben bij de behandeling van kanker [21]. Ze rapporteerden dat zowel albendazol als fenbendazol de activiteit van p53 verhoogden, een belangrijke speler in kankerpreventie, en zijn kritieke route die DNA-schade herstelt en de celcyclus verstoort tijdens stress, waardoor het vermogen van de tumor om dit eiwit te onderdrukken mogelijk wordt omgekeerd. Belangrijk is dat deze geneesmiddelen leidden tot een aanzienlijke vermindering van de levensvatbaarheid van kankercellen en een toestand van mitotische catastrofe induceerden, waardoor het vermogen van kankercellen om zich goed te delen werd verstoord en de celdood optrad [21]. Deze bevindingen benadrukken het potentieel van het hergebruik van antitumorgeneesmiddelen als antikankertherapie, met name voor tumoren die resistent zijn tegen de huidige therapieën, door gebruik te maken van het vermogen van de geneesmiddelen om de p53-route te reactiveren. Daarnaast onderzochten Rena et al. benzimidazolen als behandeling voor glioom [22]. Zij identificeerden flubendazol, mebendazol en fenbendazol als middelen met een krachtige activiteit tegen GBM-cellen, zowel in laboratoriumschaaltjes als in diermodellen. Deze medicijnen waren effectief in het stoppen van de groei, migratie en invasie van GBM-cellen en het veranderen van belangrijke markers die geassocieerd worden met de verspreiding van de ziekte en resistentie tegen medicijnen [22]. Deze geneesmiddelen kunnen de celcyclus in GBM-cellen verstoren, waardoor ze in een toestand terechtkomen waarin ze zich niet kunnen delen en celdood induceren via mechanismen waarbij ontstekings- en mitochondriale routes betrokken zijn. Belangrijk is dat flubendazol is getest in muizen en veilig de tumorgroei bleek te verminderen.

Verrassend voordeel van fenbendazolu in ruggenmergregeneratie

De onderzoekers ontdekten ook dat fenbendazol onverwachte voordelen had bij het herstel van ruggenmergletsel (SCI). In een onderzoek van Yu et al. lieten vrouwelijke C57BL/6 muizen die vier weken lang behandeld werden met fenbendazolm voordat ze een matige dwarslaesie opliepen, significante verbeteringen zien in beweging en zenuwbescherming [23]. Fenbendazol werd toegediend in een dosis van ongeveer 8 mg/kg lichaamsgewicht/dag. Muizen vertoonden verbeterde locomotorische vaardigheden en beter behoud van ruggenmergweefsel in vergelijking met muizen die niet behandeld werden met fenbendazolm. De positieve effecten worden toegeschreven aan het vermogen van fenbendazolu om de immuunrespons te moduleren, met name door de proliferatie van B-lymfocyten te verminderen, wat op zijn beurt schadelijke autoantilichamen vermindert die de SCI-uitkomsten kunnen verslechteren [23]. Deze studie benadrukt niet alleen de rol van het geneesmiddel in het verminderen van immuungemedieerde schade na SCI, maar wijst ook op het belang van het verkennen van onconventionele therapieën in medisch onderzoek.

Fenbendazol veelbelovend tegen runderherpesvirus

Uit het onderzoek bleek dat fenbendazol krachtige antivirale eigenschappen vertoonde, met name tegen het boviene herpesvirus 1 (BoHV-1) [24]. Celcultuurbehandeling en geavanceerde gen- en eiwitanalyse werden gebruikt om het effect van fenbendazolu op BoHV-1 infectie te evalueren. Fenbendazol verhinderde BoHV-1 infectie in MDBK cellen op een dosis-afhankelijke manier en blokkeerde verschillende stadia van de levenscyclus van het virus. Specifiek interfereerde het met vroege en late processen van virale replicatie en interfereerde het met belangrijke virale genen en de productie van eiwitten die essentieel zijn voor de ontwikkeling van BoHV-1 [24]. Belangrijk is dat deze antivirale activiteiten geen invloed hadden op de PLC-γ1/Akt celsignaleringsroute, wat aangeeft dat fenbendazolu het virus selectief aanpakt. Deze studie benadrukt het potentieel van fenbendazolu naast antiparasitaire behandeling, wat suggereert dat het kan worden getransformeerd voor bredere therapeutische toepassingen, waaronder het bestrijden van virale infecties.

Potentieel van fenbendazolu bij de behandeling van astma

De onderzoekers ontdekten ook dat fenbendazol astmatische reacties bij muizen beïnvloedt. In een studie van Cai et al. werden de effecten van fenbendazolu op belangrijke astmamarkers onderzocht, waaronder long eosinofilie, antigeenspecifieke IgG1 en Th2 cytokines zoals IL-5 en IL-13 [25]. Fenbendazol verminderde eosinofilie in de longen, antigeenspecifieke IgG1-niveaus en Th2-cytokineproductie significant, wat duidt op een mogelijk therapeutisch effect op astma. Bovendien vertoonden cellen behandeld met fenbendazolm verminderde proliferatie en verminderde productie van IL-5, IL-13 samen met verminderde activeringsmarkers op immuuncellen, wat wijst op een direct effect van fenbendazolu op Th2-gemedieerde reacties [25]. Verminderingen in eosinofilie en Th2 reacties werden zelfs vier weken na behandeling met fenbendazolm gezien, wat wijst op voordelen op de lange termijn. Deze resultaten benadrukken het vermogen van fenbendazolu om astma-gerelateerde immuunreacties te moduleren, wat mogelijk een nieuw perspectief biedt op de behandeling van Th2-gemedieerde ziekten zoals astma.

De rol van fenbendazolu in beenmergontsteking

Een recent onderzoek door Park, S.R., en Joo, H.G., richtte zich op het vermogen van fenbendazolu om ontsteking in beenmergcellen (BMs) geïnduceerd door lipopolysaccharide (LPS), een stof die osteomyelitis-achtige ontsteking simuleert onder laboratoriumomstandigheden, te verminderen [26]. Ze ontdekten dat fenbendazol de metabolische activiteit en mitochondriale membraanpotentiaal (MMP) in met LPS behandelde BM's aanzienlijk verminderde, wat duidt op werkzaamheid tegen ontsteking. Bovendien leidde de behandeling tot een vermindering van het aantal levensvatbare cellen, wat duidt op het vermogen van fenbendazolu om apoptose en celnecrose te induceren in ontstoken BMs [26]. Interessant genoeg was fenbendazol specifiek gericht tegen granulocyten, meer dan tegen B-lymfocyten in ontstoken BM's. Deze resultaten suggereren dat fenbendazol een krachtig ontstekingsremmend middel kan zijn, dat een nieuwe therapeutische weg kan bieden voor de behandeling van beenmerg-geassocieerde ontsteking.

Fenbendazol tegen vesiculaire echinokokkose

Onderzoekers hebben gemeld dat fenbendazol een effectieve nieuwe behandelingsoptie kan zijn voor alveolaire echinokokkose (AE), een ernstige parasitaire infectie bij mensen [27]. De huidige behandelingen, zoals albendazol of mebendazol, hebben een aantal nadelen, zoals hoge kosten, de noodzaak van levenslange medicatie en het risico op herhaling. Küster, T., Stadelmann, B., Aeschbacher, D., en Hemphill, A. voerden een experimentele studie uit naar de behandeling van met AE geïnfecteerde muizen met fenbendazolu en behaalden resultaten die vergelijkbaar waren met albendazol [27]. Zij ontdekten dat muizen die behandeld werden met fenbendazolm een significante afname in parasietgewicht vertoonden, vergelijkbaar met muizen die behandeld werden met albendazol, zonder nadelige effecten. Belangrijk is dat fenbendazol structurele veranderingen in de parasiet induceerde, waarbij microtrichia werden aangetast, de piepkleine structuren die nodig zijn voor de aanhechting van de parasiet en de opname van voedingsstoffen. Deze resultaten benadrukken het potentieel van fenbendazolu als een kosteneffectief en efficiënt alternatief voor AE-chemotherapie.

Fenbendazol vs. Mebendazol bij havermoutinfectie

Onderzoekers vergeleken de werkzaamheid van Fenbendazolu en Mebendazol met placebo bij de behandeling van pinworm (Enterobius vermicularis) infectie in een onderzoek met 72 deelnemers ouder dan vijf jaar [28]. Het doel van dit onderzoek was om de veiligheid en werkzaamheid van deze geneesmiddelen te beoordelen, waarbij personen met ernstige gezondheidsproblemen of een recente antiparasitaire behandeling werden uitgesloten. Fenbendazol, bekend om zijn veiligheid en brede activiteit tegen nematoden bij dieren, werd getest bij mensen na veelbelovende resultaten tegen verschillende parasieten bij verschillende doses in eerdere onderzoeken. Deelnemers kregen één dag lang elke 12 uur na de maaltijd een tablet van 100 mg fenbendazolu, mebendazol of placebo. De aanwezigheid van pinwormeitjes werd vóór de behandeling bevestigd met de Graham's swabmethode en fecesonderzoeken controleerden op de aanwezigheid van andere parasieten. De resultaten toonden aan dat zowel fenbendazol als mebendazol significant beter waren dan placebo in de behandeling van pinworminfecties, waarbij 20 patiënten behandeld met fenbendazolm en 17 met mebendazol volledig herstelden. Beide middelen waren ook effectief in het verlichten van symptomen zoals anale jeuk en buikpijn, waarbij fenbendazol in sommige gevallen iets superieur was aan mebendazol [28]. De bijwerkingen waren gering, waaronder een branderig gevoel tijdens het plassen en anale roodheid bij een paar ontvangers van fenbendazolu, maar vereisten geen stopzetting van de behandeling. Het onderzoek concludeert dat zowel fenbendazol als mebendazol veilig en effectief zijn bij de behandeling van pinworminfecties, wat het potentiële gebruik van fenbendazolu bij mensen ondersteunt.

Fenbendazol dosering voor kanker en andere aandoeningen

Het gebruik van fenbendazolu bij mensen, geïnspireerd door de claim van Joe Tippens (het Joe Tippens protocol) dat hij zijn longkanker genas, omvat een doseringsschema van 222 mg per dag gedurende drie opeenvolgende dagen, gevolgd door een pauze van vier dagen. Dit schema maakte deel uit van een combinatietherapie die ook curcumine (600 mg per dag) en cannabidiol olie (25 mg per dag) omvatte [2]. Het is belangrijk om altijd je arts of apotheker te raadplegen voordat je medicijnen gaat gebruiken.

Andere klinische onderzoeken naar de werkzaamheid van fenbendazolu bij mensen toonden aan dat een enkele dosis van 200 mg effectief was tegen Ascaris, terwijl hogere doses (tot 1000 mg) nodig waren voor infecties met spoelwormen en trichomoniasis. Met name doses van 1,0 g en 1,5 g per persoon waren effectief tegen Ascaris en zorgden voor een significante afname van spoelwormeitjes en goede resultaten tegen trichomoniasis [28, 30].

Bij dieren roeide fenbendazol in een dosis van 50 mg/kg eenmaal daags gedurende drie dagen effectief een aantal parasieten uit, waaronder Giardia duodenalis, Cystoisospora spp., Toxocara canis, Toxascaris leonina, Ancylostomidae, Trichuris vulpis, Taenidae en Dipylidium caninum. Van de andere antiparasitaire middelen vertoonde fenbendazol de hoogste werkzaamheid tegen Taenidae-infecties, met een slagingspercentage van 90-100% [31].

Wat betreft de veiligheid en bijwerkingen van fenbendazolu bij mensen, wordt het geneesmiddel over het algemeen goed verdragen in verschillende klinische onderzoeken. Bovendien veroorzaakt het, op basis van dierstudies, diergeneeskundig gebruik en daadwerkelijk gebruik bij de mens, zelden bijwerkingen. De meest gemelde bijwerkingen zijn mild en omvatten gastro-intestinale verstoringen zoals misselijkheid, diarree en buikpijn. Deze bijwerkingen verdwijnen meestal vanzelf zonder dat medische interventie nodig is, waardoor fenbendazol een potentieel veilige optie is voor de behandeling van bepaalde parasitaire infecties bij mensen, hoewel het gebruik en de dosering bij de behandeling van kanker, populair geworden door anekdotische beweringen, controversieel blijft en niet medisch is goedgekeurd.

Metabolisme van fenbenzadol

In recente studies hebben onderzoekers meer geleerd over hoe fenbendazolu door het lichaam wordt verwerkt [29]. Voor het eerst ontdekten ze welke specifieke enzymen, genaamd CYP2J2 en CYP2C19, de sleutel zijn tot het omzetten van fenbendazolu in zijn actieve vorm, waardoor het beter werkt. In hun experimenten ontdekten ze dat CYP2C19 en CYP2J2 deze transformatie veel beter uitvoerden dan de andere enzymen. Ze testten dit verder door levermonsters van mensen te analyseren en bevestigden dat deze twee enzymen inderdaad de belangrijkste helpers zijn in het metabolisme van fenbendazolu [29]. Deze ontdekking is erg belangrijk omdat het ons helpt te begrijpen hoe fenbendazol precies werkt in het lichaam. Deze kennis kan artsen helpen om te voorspellen hoe een geneesmiddel met andere geneesmiddelen kan reageren en hoe het bij verschillende mensen verschillend kan werken. Dit zou kunnen leiden tot betere, meer gepersonaliseerde manieren om het medicijn te gebruiken om parasitaire infecties en andere aandoeningen te bestrijden.

Samenvatting

Samengevat benadrukken deze bevindingen het onconventionele maar veelbelovende potentieel van fenbendazolu, een geneesmiddel dat oorspronkelijk werd gebruikt om parasitaire infecties te bestrijden, voor een verscheidenheid aan therapeutische toepassingen buiten het traditionele gebruik. Onderzoekers hebben toepassingen van fenbendazolu onderzocht, van de behandeling van kanker en antivirale mogelijkheden tot de effecten op ontstekingsreacties en metabolische routes. In Zuid-Korea hebben kankerpatiënten positieve ervaringen met fenbendazolm gerapporteerd, verbeteringen in hun lichamelijke conditie waargenomen en het potentieel als alternatieve behandeling van kanker gesuggereerd. Talrijke dier- en laboratoriumstudies hebben de selectieve antikankeractiviteit aangetoond, met name het vermogen om de microtuboldynamica te verstoren en celcyclusstilstand en apoptose in kankercellen te induceren zonder de normale cellen significant aan te tasten. Deze selectieve cytotoxiciteit, samen met het vermogen van fenbendazolu om immuunreacties te moduleren en mogelijk ontstekingen te verminderen, benadrukt de therapeutische veelzijdigheid. Bovendien wordt de nieuwe toepassing van fenbendazolu in kankertherapie verder ondersteund door de combinatie met vitamine E succinaat (VES) om de antitumorwerking te verbeteren, met name in prostaatkankermodellen, waar synergetische effecten de proliferatie van kankercellen aanzienlijk remden. Deze gecombineerde aanpak, samen met het antivirale potentieel van fenbendazolu tegen het runderherpesvirus en de potentiële vermindering van ontsteking in het beenmerg, wijst op een breed spectrum van therapeutische voordelen. Daarnaast toont het succes van fenbendazolu bij het overwinnen van chemo-resistentie in colorectale kanker en het herstel na ruggenmergletsel zijn veelzijdigheid op vele gebieden van de geneeskunde aan. Deze resultaten ondersteunen de reputatie van het middel als een veelgebruikt therapeutisch middel.

Verder onthullen de werkzaamheid bij de behandeling van vesiculaire echinokokkose, pinworm infecties en de rol in het metabolisme waarbij CYP2J2 en CYP2C19 enzymen betrokken zijn, het uitgebreide farmacologische profiel. Al met al onthullen deze studies het potentieel van fenbendazolu om een verscheidenheid aan gezondheidsproblemen aan te pakken en benadrukken ze de noodzaak voor verder onderzoek en klinische studies om het therapeutische potentieel volledig te onderzoeken. Terwijl de medische gemeenschap doorgaat met het onderzoeken van geneesmiddelen met nieuwe toepassingen, springt fenbendazol eruit als een veelbelovende verbinding voor toekomstige therapieën tegen kanker, parasitaire infecties en meer. Het vertegenwoordigt een aanzienlijk potentieel in de ontwikkeling van therapeutische strategieën. Voor patiënten die op zoek zijn naar alternatieve of aanvullende opties, biedt fenbendazol een sprankje hoop.

Disclaimer

Dit artikel is geschreven om voorlichting te geven en mensen bewust te maken van de besproken stof. Het is belangrijk op te merken dat de besproken stof een stof is en geen specifiek product. De informatie in de tekst is gebaseerd op beschikbare wetenschappelijke studies en is niet bedoeld als medisch advies of om zelfmedicatie te promoten. De lezer wordt geadviseerd om een gekwalificeerde gezondheidsprofessional te raadplegen voor alle beslissingen over gezondheid en behandeling.

Bronnen

1. Dogra, N., Kumar, A., & Mukhopadhyay, T. (2018). Fenbendazol werkt als een matig microtubule destabiliserend middel en veroorzaakt kanker celdood door meerdere cellulaire pathways te moduleren. Wetenschappelijk meldt, 8(1), 11926. https://doi.org/10.1038/s41598-018-30158-6 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6085345/

1A. Sultana, T., Jan, U., Lee, H., Lee, H. and Lee, J.I., 2022 Exceptional repositioning of dog dewormer:

Fenbendazol-koorts. Current Issues in Molecular Biology, 44(10), pp.4977-4986. https://www.mdpi.com/1467-3045/44/10/338

2. Song, B., Kim, K.J. en Ki, S.H., 2022. Ervaring met en perceptie van anthelmintica zonder recept voor kankerbehandelingen bij kankerpatiënten in Zuid-Korea: een cross-sectioneel onderzoek. Plos één, 17(10), p.e0275620. https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0275620
3. Gao, P., Dang, C.V. and Watson, J., 2008. Onverwacht antitumorigene effect van fenbendazol in combinatie met aanvullende vitaminen. Tijdschrift van de Amerikaanse vereniging voor proefdierkunde, 47(6), pp.37-40. https://www.ingentaconnect.com/content/aalas/jaalas/2008/00000047/00000006/art00006
4. Park, D., 2022. Fenbendazol onderdrukt groei en induceert apoptose van actief groeiende H4IIE hepatocellulair carcinoomcellen via p21-gemedieerde celcyclusstilstand. Biologisch en farmaceutisch tijdschrift, 45(2), pp.184-193. https://www.jstage.jst.go.jp/article/bpb/45/2/45_b21-00697/_article/-char/ja/
5. Peng, Y., Pan, J., Ou, F., Wang, W., Hu, H., Chen, L., Zeng, S., Zeng, K. en Yu, L., 2022. Fenbendazol en zijn synthetische analoog verstoren de proliferatie en het energiemetabolisme van HeLa-cellen via inducing oxidatieve stress en modulatie van de MEK3/6-p38-MAPK pathway. Chemisch-biologische interacties, 361, p.109983. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0009279722001880
6. Lai, S.R., Castello, S.A., Robinson, A.C. en Koehler, J.W., 2017. In vitro anti-tubuline-effecten van mebendazol en fenbendazol op glioomcellen bij de hond. Veterinaire en vergelijkende oncologie, 15(4), pp.1445-1454. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/vco.12288
7. Park, H., Lim, W., You, S. en Song, G., 2019. Fenbendazol induceert apoptose van uteriene luminale epitheel- en trofoblastcellen tijdens de vroege zwangerschap. Wetenschap van het totale milieu, 681, pp.28-38. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0048969719321400
8. Han, Y. en Joo, H.G., 2020. Betrokkenheid van reactieve zuurstofsoorten bij de antikankeractiviteit van fenbendazol, een benzimidazool anthelminticum. Koreaans tijdschrift voor diergeneeskundig onderzoek, 60(2), pp.79-83. https://www.kjvr.org/journal/view.php?doi=10.14405/kjvr.2020.60.2.79
9. Park, D., Lee, J.H. en Yoon, S.P., 2022. Antikankereffecten van fenbendazol op 5-fluorouracil-resistente colorectale kankercellen. Het Koreaanse Tijdschrift voor Fysiologie & Farmacologie: Officieel Tijdschrift van de Koreaanse Fysiologische Vereniging en de Koreaanse Vereniging voor Farmacologie, 26(5), p.377. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9437363/
10. Chang, C.S., Ryu, J.Y., Choi, J.K., Cho, Y. J., Choi, J. J., Hwang, J. R., Choi, J. Y., Noh, J. J., Lee, C. M., Won, J. E., Han, H. D., & Lee, J. W. (2023). Anti-cancer effect of fenbendazol-incorporated PLGA nanoparticles in ovarian cancer. Tijdschrift voor gynaecologische oncologie, 34(5), e58. https://doi.org/10.3802/jgo.2023.34.e58 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10482585/
11. HE, L., Shi, L., Gong, R., DU, Z., GU, H. en Lü, J., 2017. Remmend effect van fenbendazol op de proliferatie van menselijke chronische myeloïde leukemie K562-cellen. Chinees Tijdschrift voor Pathofysiologie, pp.1012-1016. https://pesquisa.bvsalud.org/portal/resource/pt/wpr-612833
12. Sung, J.Y. en Joo, H.G., 2021. Antikankereffecten van de combinatie van Fenbendazol en paclitaxel op HL-60 cellen.  Dierenarts. Med, 45, pp.13-17. https://www.e-sciencecentral.org/upload/jpvm/pdf/jpvm-2021-45-1-13.pdf
13. Kim, S., Perera, S.K., Choi, S.I., Rebhun, R.B. en Seo, K.W., 2022. G2/M-arrest en mitotische verschuiving geïnduceerd door fenbendazol in canine melanoma cells. Diergeneeskunde en wetenschap, 8(3), pp.966-981. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/vms3.733
14. Noh, J.J., Cho, Y.J., Choi, J.J., Shim, J.I. and Lee, Y.Y., 2021. Differential effects of fenbendazol by administration route as an anti-cancer drug in human epithelial ovarian cancer. 대한부인종양학회 학술대회지, 36, pp.244-245. https://kiss.kstudy.com/Detail/Ar?key=3889843
15. Jung, H., Lee, Y.J. and Joo, H.G., 2023. Differential cytotoxic effects of fenbendazol on mouse lymphoma EL-4 cells and spleen cells. Koreaans tijdschrift voor diergeneeskundig onderzoek, 63(1). https://www.kjvr.org/journal/view.php?number=3907
16. Semkova, S., Nikolova, B., Tsoneva, I., Antov, G., Ivanova, D., Angelov, A., Zhelev, Z. en Bakalova, R., 2023. Redox-gemedieerde antikankeractiviteit van antiparasitair geneesmiddel Fenbendazol in triple-negatieve borstkankercellen. Onderzoek naar kanker, 43(3), pp.1207-1212. https://ar.iiarjournals.org/content/43/3/1207.abstract
17. Florio, R., Carradori, S., Veschi, S., Brocco, D., Di Genni, T., Cirilli, R., Casulli, A., Cama, A. en De Lellis, L., 2021. Screening van anthelmintica op basis van benzimidazolen en hun enantiomeren als nieuwe kandidaat-geneesmiddelen voor kankertherapie. Farmaceutica, 14(4), p.372. https://www.mdpi.com/1999-4923/14/4/884
18. Esfahani, M.K.M., Alavi, S.E., Cabot, P.J., Islam, N. en Izake, E.L., 2021. PEG-geylateerde Mesoporeuze Silica Nanodeeltjes (MCM-41): Een veelbelovende drager voor de gerichte toediening van fenbendazol in prostaatkankercellen. Farmaceutica, 13(10), p.1605. https://www.mdpi.com/1999-4923/13/10/1605
19. Mukhopadhyay, T., Fenbendazol werkt als een matige microtubule destabiliserende stof en veroorzaakt de dood van kankercellen door meerdere cellulaire paden te moduleren. https://drjohnson.com/wp-content/uploads/2023/10/Fenbendazol-acts-as-a-moderate-microtubule-destabilizing-agent-and-causes-cancer-cell-death-by-modulating-multiple-cellular-pathways.pdf
20. Aycock-Williams, A., Pham, L., Liang, M., Adisetiyo, H.A., Geary, L.A., Cohen, M.B., Casebolt, D.B. en Roy-Burman, P., 2011. Effecten van fenbendazol en vitamine E succinaat op de groei en overleving van prostaatkankercellen. Kankeronderzoek, 3(9), pp.115-121. https://prairiedoghall.com/wp-content/uploads/2020/05/Effects_of_fenbendazol_and_vitamin_E_succinate_on.pdf
21. Mrkvová, Z., Uldrijan, S., Pombinho, A., Bartůněk, P. en Slaninová, I., 2019. benzimidazolen downreguleren Mdm2 en MdmX en activeren p53 in MdmX-overexpressie van tumorcellen. Moleculen, 24(11), p.2152. https://www.mdpi.com/1420-3049/24/11/2152
22. Ren, L.W., Li, W., Zheng, X.J., Liu, J.Y., Yang, Y.H., Li, S., Zhang, S., Fu, W.Q., Xiao, B., Wang, J.H. en Du, G.H., 2022. Benzimidazolen induceren gelijktijdige apoptose en pyroptose van humane glioblastomacellen via stagnatie van de celcyclus. Acta Pharmacologica Sinica, 43(1), pp.194-208. https://www.nature.com/articles/s41401-021-00752-y
23. Yu, C.G., Singh, R., Crowdus, C., Raza, K., Kincer, J. en Geddes, J.W., 2014. Fenbendazol verbetert pathologisch en functioneel herstel na traumatische ruggenmergletsel. Neurowetenschappen, 256, pp.163-169. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0306452213008920
24. Chang, L., & Zhu, L. (2020). Het ontwormingsmiddel fenbendazol heeft antivirale effecten op de productieve infectie van BoHV-1 in celculturen. Tijdschrift voor diergeneeskunde, 21(5), e72. https://doi.org/10.4142/jvs.2020.21.e72 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7533386/
25. Cai, Y., Zhou, J. en Webb, D.C., 2009. Behandeling van muizen met fenbendazol vermindert allergische luchtwegontsteking en Th2-cytokineproductie in een astmamodel. Immunologie en celbiologie, 87(8), pp.623-629. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1038/icb.2009.47
26. Park, S.R. and Joo, H.G., 2021. Inhibitory effects of fenbendazol, an anthelmintic, on lipopolysaccharide-activated mouse bone marrow cells. Koreaans tijdschrift voor diergeneeskundig onderzoek, 61(3), pp.22-1. https://web.archive.org/web/20210922161506id_/https://kjvr.org/upload/pdf/kjvr-2021-61-e22.pdf
27. Küster, T., Stadelmann, B., Aeschbacher, D. en Hemphill, A., 2014. Activiteiten van fenbendazol in vergelijking met albendazol tegen Echinococcus multilocularis metacestoden in vitro en in een muismodel. Internationaal tijdschrift voor antimicrobiële stoffen, 43(4), pp.335-342. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0924857914000272
28. Bhandari; A. Singhi. (1980). Fenbendazol (Hoe 881) in enterobiasis. , 74(5), 691-0. doi:10.1016/0035-9203(80)90175-3  https://www.bothonce.com/10.1016/0035-9203(80)90175-3
29. Wu, Z., Lee, D., Joo, J., Shin, J.H., Kang, W., Oh, S., Lee, D.Y., Lee, S.J., Yea, S.S., Lee, H.S. en Lee, T., 2013. CYP2J2 en CYP2C19 zijn de belangrijkste enzymen die verantwoordelijk zijn voor het metabolisme van albendazol en fenbendazol in humane levermicrosomen en recombinant P450-testsystemen. Antimicrobiële stoffen en chemotherapie, 57(11), pp.5448-5456. https://journals.asm.org/doi/full/10.1128/aac.00843-13
30. Bruch K, Haas J. Effectiveness of single doses of Fenbendazol Hoe 88I against Ascaris, hookworm and Trichuris in man. Ann Trop Med Parasitol. 1976 Jun;70(2):205-11. doi: 10.1080/00034983.1976.11687113. PMID: 779682. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/779682/
31. Miró G, Mateo M, Montoya A, Vela E, Calonge R. Onderzoek naar darmparasieten bij zwerfhonden in de omgeving van Madrid en vergelijking van de werkzaamheid van drie anthelmintica bij natuurlijk geïnfecteerde honden. Parasitol Res. 2007 Jan;100(2):317-20. doi: 10.1007/s00436-006-0258-0. Epub 2006 Aug 17. PMID: 16915389. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16915389/