Nitazoxanide - gedetailleerde beschrijving van de stof

Nitazoxanide, chemisch bekend als 2-(acetyloxy)-N-(5-nitro-2-thiazolyl)benzamide, werd in het begin van de jaren 1970 ontwikkeld als een nieuw antiparasitair middel. Het wordt gesynthetiseerd door één benzeenring in niclosamide te veranderen in nitrothiazool [1]. Het werd aanvankelijk getest op zijn potentieel tegen een verscheidenheid aan protozoaire en helminthische infecties bij een aantal diersoorten, en al snel werd de werkzaamheid tegen intestinale cestoden (wormen) aangetoond in onderzoeken bij mensen. Dit vroege succes leidde tot goedkeuring door de FDA in de laboratoria van Romark en werd het eerste en enige medicijn dat werd goedgekeurd voor Cryptosporidium-infecties in de VS [1].

Verder heeft nitazoxanide ook zijn werkzaamheid aangetoond tegen verschillende bacteriële infecties, waaronder Clostridium difficile en Mycobacterium tuberculosis, wat wordt toegeschreven aan interferentie met essentiële enzymen van anaeroob energiemetabolisme [1]. De veiligheid en werkzaamheid bij de behandeling van intestinale parasitaire infecties zijn goed gedocumenteerd, met meer dan 75 miljoen behandelde mensen wereldwijd [1], wat de waardevolle rol benadrukt die het speelt in de moderne geneeskunde tegen intestinale wormen, waaronder Ascaris lumbricoides (menselijke spoelworm) en Gardia lamblia (Giardia intestinalis).

Nitazoxanide tegen Ascaris lumbricoides en anderen

Darmwormen zoals haakworm, menselijke spoelworm (Ascaris lumbricoides), spoelworm, trichomoniasis, speldenworm en verschillende soorten platwormen en lintwormen kunnen onze spijsvertering ernstig verstoren, wat leidt tot ongemak en andere ernstige gezondheidsproblemen. Nitazoxanide, bekend om de behandeling van bepaalde protozoaire infecties, heeft ook veelbelovende resultaten laten zien tegen deze parasieten. Onderzoeken hebben aangetoond dat nitazoxanide 91% gevallen van Ascaris lumbricoides infectie succesvol genas [2]. In een vergelijkend onderzoek met 70 kinderen met humane rondworm (Ascaris) infecties, hadden degenen die behandeld werden met nitazoxanide een genezingspercentage van 89% en bijna volledige eliminatie van alle eitjes uit hun systeem. Dit geneesmiddel was ook effectief tegen verschillende lintwormsoorten, met succespercentages tussen 75% en 85% [2]. De werkzaamheid van nitazoxanide is waarschijnlijk te danken aan het vermogen om een specifieke enzymatische reactie te blokkeren die belangrijk is voor het overleven van deze parasieten zonder zuurstof. Dit maakt nitazoxanide een waardevol alternatief in de strijd tegen deze veel voorkomende maar lastige infecties.

Daarnaast werd in Colima, Mexico, in een onderzoek met 280 deelnemers, waaronder kinderen, adolescenten en volwassenen, een Ascaris lumbricoides infectie gevonden in 38% gemeenschappen [3]. Uit gedetailleerde fecesanalyses en sociaaleconomische en hygiënische beoordelingen bleek dat 81% personen met parasieten A. lumbricoides hadden. Opmerkelijk is dat behandeling met nitazoxanide 88% gevallen van ascariasis genas en de morbiditeit significant verminderde met 97,5% [3]. Deze resultaten benadrukken het potentieel van nitazoxanide als effectieve behandeling voor infecties met intestinale parasieten, vooral in gebieden met slechte hygiënische omstandigheden.

Nitazoxanide en Giardia lamblia

Nitazoxanide heeft potentiële antiparasitaire activiteit aangetoond tegen Giardia lamblia en een breed spectrum van andere parasitaire infecties. Een onderzoek met 272 kinderen in de leeftijd van twee tot 14 jaar onderzocht de werkzaamheid van nitazoxanide als enkelvoudige behandeling voor mengsels van protozoaire en helminthische darminfecties [4]. Met behulp van vragenlijsten voor huishoudens verzamelden de onderzoekers sociaaleconomische en hygiënegegevens. Ontlastingonderzoek bevestigde infecties met protozoën zoals Giardia lamblia en Entamoeba histolytica/E. dispar, en helminthen waaronder Hymenolepis nana en Ascaris lumbricoides. Na behandeling van 121 geïnfecteerde kinderen met nitazoxanide werden 84% protozoaire infecties en 95% helminth infecties met succes uitgeroeid [4], wat wijst op de hoge werkzaamheid en het uitstekende veiligheidsprofiel van nitazoxanide, zonder significante bijwerkingen. Deze resultaten wijzen op het potentieel van nitazoxanide als een effectief, breedspectrum antiparasitair middel voor kinderen met gemengde parasitaire infecties. Daarnaast werd in een onderzoek uitgevoerd in Cajamarca, Peru, nitazoxanide toegediend aan kinderen op basis van hun leeftijd - 100 mg voor kinderen van 1-3 jaar en 200 mg voor kinderen van 4-11 jaar, tweemaal daags gedurende drie dagen [5]. De behandeling genas met succes 89% gevallen van ascariasis en trichuriasis en 82% gevallen van hymenolepiasis, wat de brede werkzaamheid van nitazoxanide benadrukt [5]. Bovendien werd dit bereikt met minimale bijwerkingen, wat de veiligheid en werkzaamheid van het geneesmiddel als behandelingsoptie voor kinderen met parasitaire infecties bevestigt.

In het geval van Entamoeba histolytica/E. dispar, Giardia duodenalis en andere, toonde een onderzoek uitgevoerd in San Pedro Tolimán, Querétaro, Mexico de werkzaamheid van nitazoxanide aan [6]. De resultaten toonden aan dat nitazoxanide infecties veroorzaakt door parasieten zoals Entamoeba histolytica/E. dispar, Giardia duodenalis en andere parasieten, met een efficiëntie variërend van 71 tot 100% [6]. Belangrijk is dat de behandeling (toegediend in doses van 500 mg voor volwassenen en 200 mg voor kinderen jonger dan 12 jaar, tweemaal daags gedurende drie dagen) geen invloed had op de hematologische of klinisch-chemische waarden, wat duidt op veiligheid. Bovendien werd het geneesmiddel goed ingenomen door de meerderheid, waarbij slechts een klein deel een licht abdominaal ongemak ondervond. In een klinische studie met 100 kinderen van ongeveer 3,3 jaar verminderde nitazoxanide de duur van infectieuze diarree aanzienlijk [7]. In deze dubbelblinde studie kregen kinderen die gedurende drie tot 29 dagen diarree hadden, gedurende drie dagen nitazoxanide of placebo. Degenen die nitazoxanide kregen herstelden in ongeveer 23 uur, veel sneller dan de placebogroep, die herstelde in 103,5 uur [7]. Het medicijn was vooral effectief tegen Giardia lamblia en ongediagnosticeerde gevallen, zonder significante bijwerkingen. Deze resultaten benadrukken het potentieel van nitazoxanide als een veilige behandelingsoptie voor diarree bij kinderen, ook als de oorzaak van de infectie onduidelijk is.

Interessant is dat in een ander onderzoek in het Point G. National Hospital in Bamako, Mali, 18 gehospitaliseerde patiënten met diarree als gevolg van parasitaire infecties, waaronder 17 met HIV en 12 met stadium 4 van AIDS, werden behandeld met nitazoxanide [8]. Toediening van 500 mg nitazoxanide tweemaal daags gedurende zeven dagen resulteerde in een significante vermindering of volledige uitroeiing van Cryptosporidium parvum oöcysten bij zeven van 12 patiënten met stadium 4 van AIDS [8]. Daarnaast trad bij vier patiënten volledige diarree op. Deze studie rapporteerde ook de werkzaamheid van nitazoxanide tegen andere parasieten zoals Isospora belli, Entamoeba histolytica en Giardia lamblia. Deze resultaten benadrukken het potentieel van nitazoxanide als een goed verdragen en effectieve behandeling voor intestinale parasitaire infecties, met name bij patiënten met gevorderde HIV/AIDS.

In een vergelijkende studie naar de behandeling van giardiasis, veroorzaakt door de parasiet Giardia intestinalis, werden 110 kinderen gedurende drie dagen behandeld met nitazoxanide of gedurende vijf dagen met metronidazol [9]. Opmerkelijk is dat op de zevende dag, 85% van degenen die werden behandeld met nitazoxanide een volledige oplossing van de diarree hadden, wat overeenkomt met het succespercentage van 80% dat werd waargenomen in de metronidazolgroep, met een snellere oplossing in de meeste gevallen [9]. Deze resultaten benadrukken dat nitazoxanide een krachtige, snelwerkende en goed verdragen behandelingsoptie is voor giardiasis bij kinderen, met een kortere behandelingskuur in vergelijking met het traditionele metronidazolregime. Daarnaast werden in een ander onderzoek nitazoxanide en tinidazol vergeleken bij de behandeling van giardiasis bij 166 kinderen die geïnfecteerd waren met Giardia lamblia [10]. De deelnemers werden verdeeld in twee groepen; de ene kreeg nitazoxanide (7,5 mg/kg tweemaal daags gedurende drie dagen) en de andere een enkele dosis tinidazol (50 mg/kg). Van de 137 die het onderzoek voltooiden, had de tinidazolgroep een hoger genezingspercentage van 90,5%, vergeleken met 78,4% voor de nitazoxanidegroep [10]. Ondanks de lagere werkzaamheid werd nitazoxanide goed verdragen, met slechts kleine tijdelijke bijwerkingen. Deze studie wijst erop dat nitazoxanide een veelbelovend alternatief is voor tinidazol voor de behandeling van giardiasis bij kinderen, vooral waardevol gezien de bezorgdheid over resistentie tegen geneesmiddelen.

Nitazoxanide en virale infecties

Nitazoxanide, van oudsher bekend om parasitaire infecties te bestrijden, is onlangs onderzocht op zijn potentieel tegen virale ziekten, waaronder COVID-19 (veroorzaakt door het SARS-CoV-2 virus). Verschillende onderzoeken hebben de werkzaamheid van nitazoxanide bij het verminderen van de virale belasting en het voorkomen van de progressie van virusziekten geëvalueerd [18, 19, 20]. In een klinisch onderzoek naar de werkzaamheid van nitazoxanide tegen COVID-19 werden volwassen patiënten met vroege symptomen behandeld met nitazoxanide of placebo [18]. Ondanks een vergelijkbaar percentage opgeloste symptomen tussen de twee groepen, vertoonden patiënten die werden behandeld met nitazoxanide een significante afname van de virale belasting. Meer specifiek vertoonden 29,9% van de mensen die nitazoxanide kregen geen detecteerbaar virus in vergelijking met 18,2% in de placebogroep [18], wat wijst op het potentieel van nitazoxanide om de verspreiding van het virus in COVID-19-gevallen in een vroeg stadium te verminderen. Deze bevinding benadrukt dat nitazoxanide een veelbelovende optie is voor vroegtijdige behandeling om de overdracht van SARS-CoV-2 te onderdrukken. Bovendien toonde een multicentrisch onderzoek aan dat nitazoxanide de virale eliminatie kan verbeteren als het wordt toegevoegd aan de standaardbehandeling voor patiënten met niet-ernstige COVID-19 [19]. De nitazoxanidegroep vertoonde een hoger percentage virusvrije patiënten in vergelijking met standaardbehandeling alleen.

Voor virale gastro-enteritis werd in een onderzoek 500 mg nitazoxanide getest bij 50 poliklinische patiënten van 12 jaar en ouder met diarree veroorzaakt door norovirus, rotavirus of adenovirus [20]. De resultaten toonden aan dat bij degenen die werden behandeld met nitazoxanide de symptomen aanzienlijk sneller verdwenen, met een mediaan van 1,5 dag, vergeleken met 2,5 dag voor degenen die placebo kregen. Bovendien was deze verbetering vooral merkbaar bij patiënten met rotavirus- en norovirusinfecties [20]. Deze studie, die geen significante bijwerkingen rapporteerde, suggereert dat nitazoxanide een veilige en effectieve behandelingsoptie zou kunnen zijn voor het verminderen van de duur van virale gastro-enteritis bij volwassenen en adolescenten. Daarnaast rapporteerde een ander onderzoek dat nitazoxanide een significante activiteit vertoonde tegen mazelen- en hondendistempervirussen [21]. Ondanks vaccins zijn mazelen- en hondendistempervirus (CDV)-infecties opnieuw opgedoken, met meer dan 100.000 sterfgevallen per jaar tot gevolg. Nitazoxanide interfereert met het fusie-eiwit van het virus, dat verantwoordelijk is voor het vermogen van het virus om zich te verspreiden [21]. Deze bevinding suggereert dat Nitazoxanide kan worden beschouwd als een veelbelovende kandidaat voor de ontwikkeling van behandelingen tegen mazelen en hondenziekte, wat nieuwe hoop biedt voor de gezondheid van mens en dier.

Nitazoxanide en levergezondheid

In een onderzoek waarin nitazoxanide als alternatief voor metronidazol voor ongecompliceerde leverabcessen veroorzaakt door amoeben werd geëvalueerd, bleek het even effectief te zijn. Toegediend in een dosis van 500 mg tweemaal daags gedurende 10 dagen, leidde nitazoxanide tot een totaal oplossingspercentage van 73,3% van het abces na 6 maanden, met een betere verdraagbaarheid en minder bijwerkingen [22]. Een ander onderzoek vergeleek Nitazoxanide met Rifaximin bij de behandeling van leverencefalopathie bij 60 patiënten. De resultaten toonden aan dat Nitazoxanide de mentale status significant verbeterde, de remissie verlengde en de kwaliteit van leven verbeterde met weinig bijwerkingen, wat wijst op een veiliger, effectiever alternatief [23]. Verder toonde een onderzoek bij 120 cirrotische patiënten met openlijke hepatische encefalopathie (HE) gunstige effecten van nitazoxanide in combinatie met lactulose. De gecombineerde toediening verbeterde de mentale status significant vergeleken met lactulose alleen, wat wijst op het potentieel van nitazoxanide om de behandeling van HE te verbeteren [24]. Voor de behandeling van fasciolose toonde een onderzoek in Atlixco, in de staat Puebla, Mexico, waarbij schoolkinderen betrokken waren, een gemiddelde prevalentie van 5,78% van een Fasciola hepatica-infectie, voornamelijk als gevolg van de consumptie van rauwe groenten. Wat betreft de behandeling toonde toediening van nitazoxanide een werkzaamheid van 94% tot 100% tegen fasciolosis, wat de eerste identificatie van een endemisch gebied van fasciolosis bij de mens in Noord-Amerika markeert en nitazoxanide suggereert als een effectief alternatief voor traditionele behandelingen [25].

Daarnaast toonde een onderzoek in de Nijldelta in Egypte aan dat nitazoxanide zeer effectief is bij de behandeling van intestinale en leveramebiasis, met 94% resolutie van intestinale amebiasissymptomen en positieve reacties bij alle patiënten met leveramebiasis. Dit wijst erop dat nitazoxanide een krachtige behandeling is voor amebiasis [26]. Daarnaast toonde een ander onderzoek, uitgevoerd in Egypte, aan dat 30,4%-patiënten met chronische hepatitis C genotype 4 die werden behandeld met nitazoxanide tijdens de therapie ondetecteerbare niveaus van HCV RNA bereikten. Belangrijk is dat deze respons 24 weken na de behandeling aanhield bij 17,4% behandelde patiënten, wat duidt op een blijvend voordeel. Dit suggereert dat nitazoxanide een potentiële monotherapie is voor chronische hepatitis C, met name effectief bij patiënten met lagere initiële HCV RNA-niveaus [27]. Tot slot werd in een onderzoek in het noorden van Peru de werkzaamheid van nitazoxanide vergeleken met placebo bij de behandeling van fasciolosis, een ernstig gezondheidsprobleem veroorzaakt door infecties met Fasciola hepatica. Van de 100 deelnemers - 50 volwassenen en 50 kinderen - toonde een evaluatie na de behandeling een duidelijk voordeel van nitazoxanide ten opzichte van placebo, waarbij 60% volwassenen en 40% kinderen behandeld met nitazoxanide de infectie elimineerden, vergeleken met significant lagere succespercentages in de placebogroepen. De behandeling was niet alleen effectief, maar werd ook goed verdragen, met slechts milde en tijdelijke bijwerkingen [8]. Deze bevindingen benadrukken de potentiële rol van nitazoxanide als een veilige en effectieve behandeling voor verschillende leveraandoeningen, waaronder leverabcessen, infecties en fasciolosis [28].

Nitazoxanide en spijsvertering

In het onderzoek werd de werkzaamheid van nitazoxanide tegen Helicobacter pylori getest en vergeleken met standaardantibiotica bij 100 patiënten. De nitazoxanidegroep rapporteerde een herstelpercentage van 92%, waarmee het risico op het ontwikkelen van resistentie tegen behandeling aanzienlijk werd verminderd met 54%. Dit suggereert dat nitazoxanide een goed alternatief is voor de behandeling van H. pylori, vooral in resistente gevallen [29]. Een ander onderzoek in Egypte, met 224 patiënten met H. pylori, werd behandeld met een op nitazoxanide gebaseerd schema of met traditionele therapie. De nitazoxanidegroep had een eradicatiegraad van bijna 95%, significant hoger dan 61% met standaardbehandeling, wat duidt op de werkzaamheid als eerstelijnsbehandeling voor H. pylori [30]. Daarnaast werd in een ander onderzoek in het Tanta University Hospital een op nitazoxanide gebaseerde behandeling getest bij 100 patiënten die niet hadden gereageerd op de standaardbehandeling voor H. pylori. De nieuwe behandeling behaalde een uitroeiingspercentage van 83%, wat een veelbelovende secundaire behandelingsoptie biedt voor resistente H. pylori-infecties [31].

In het geval van cryptosporidiose toonde een onderzoek bij kinderen met Cryptosporidium aan dat behandeling met nitazoxanide de parasiet al in de eerste week opruimde bij 80% patiënten met een competent immuunsysteem. Ook na vier weken verbeterde de klaring tot 93,3% in de NTZ-groep vergeleken met 43,3% in de placebogroep. Diarree verdween in de meeste gevallen binnen drie tot vijf dagen, wat de werkzaamheid van nitazoxanide tegen cryptosporidiose benadrukt [32]. Voor colitis ulcerosa (UC) werd in een onderzoek in Oezbekistan bij 100 patiënten met UC het effect van behandeling met nitazoxanide tegen darmparasieten geëvalueerd. De combinatie van nitazoxanide met mesalazine verbeterde de genezing van het slijmvlies aanzienlijk in vergelijking met elke behandeling afzonderlijk, wat een potentieel voordeel suggereert voor de behandeling van UC [33].

Nitazoxanide en diarree

In een onderzoek met jonge kinderen met rotavirale diarree werd de werkzaamheid van nitazoxanide en probiotica getest. Na toediening aan 75 kinderen bleek dat nitazoxanide de verblijfsduur in het ziekenhuis en de duur van de diarree aanzienlijk verkortte in vergelijking met standaardbehandelingen, met lichte voordelen ten opzichte van probiotica. Hieruit blijkt dat nitazoxanide een belangrijke optie is voor de behandeling van acute rotavirale diarree bij kinderen [34]. Tegen Cryptosporidium werd in een onderzoek in Egypte het effect van nitazoxanide getest bij volwassenen met door Cryptosporidium veroorzaakte diarree. In een dubbelblind onderzoek met 90 poliklinische patiënten werd een 96% klinische respons en 93% klaring van Cryptosporidium waargenomen bij degenen die werden behandeld met nitazoxanide, significant beter dan placebo. Dit toont de werkzaamheid aan van nitazoxanide bij de behandeling van Cryptosporidium-infectie bij niet-immunodeficiënte patiënten van 12 jaar en ouder [35].

Daarnaast werd nitazoxanide geëvalueerd voor de behandeling van diarree en darmontsteking geassocieerd met Blastocystis hominis. Van de deelnemers vertoonden 86% die werden behandeld met nitazoxanide, opheffing van de symptomen en opruiming van B. hominis, waarmee ze significant beter presteerden dan de placebogroep. Het onderzoek bevestigt B. hominis als ziekteverwekker en nitazoxanide als krachtige behandeling [36]. In een ander onderzoek, met patiënten met AIDS en cryptosporidiose, werd verbetering van de symptomen waargenomen bij 59% van de 357 patiënten die werden behandeld met nitazoxanide. De behandeling werd goed verdragen, zelfs bij hoge doses, wat wijst op het potentieel van nitazoxanide als een veilige en effectieve optie voor cryptosporidiose bij patiënten met AIDS [37]. Daarnaast toonde een onderzoek in het kinderziekenhuis van de Universiteit van Caïro naar ernstige rotavirusdiarree bij kinderen jonger dan zeven jaar aan dat nitazoxanide de duur van de ziekte aanzienlijk verkortte. Kinderen die een dosis nitazoxanide van 7,5 mg/kg kregen, hadden een gemiddelde ziekteduur van 31 uur, vergeleken met 75 uur voor de placebogroep, wat wijst op de werkzaamheid van nitazoxanide voor rotavirusinfecties die in het ziekenhuis worden behandeld [38].

Een ander onderzoek, waarbij 66 HIV-patiënten met Cryptosporidium parvum diarree betrokken waren, liet een significante verbetering zien na behandeling met nitazoxanide. De patiënten kregen gedurende veertien dagen doses nitazoxanide 500 mg of 1000 mg of placebo. Beide doses nitazoxanide presteerden significant beter dan placebo in het uitroeien van de parasiet, waarbij bij ongeveer tweederde van de patiënten in elke nitazoxanide groep de parasiet werd genezen en de diarree verdween. De behandeling werd ook goed ontvangen, wat wijst op het potentieel van nitazoxanide als een veilige en effectieve optie voor deze kwetsbare populatie [39]. Tot slot werd in een onderzoek in de Nijldelta in Egypte nitazoxanide getest bij 100 volwassenen en kinderen met diarree veroorzaakt door

Cryptosporidium parvum. De doses varieerden met de leeftijd en leidden tot een oplossing bij 80% behandelde patiënten na zeven dagen, vergeleken met 41% met placebo. Dit toont het potentieel aan van nitazoxanide in de effectieve en snelle behandeling van door Cryptosporidium veroorzaakte diarree [40].

Nitazoxanide en E. coli-bacteriën

Nitazoxanide heeft potentiële werkzaamheid aangetoond tegen colistineresistente stammen van Escherichia coli (E. coli) en biedt een nieuwe strategie om deze resistente microben te elimineren. In combinatie met colistine kan NTZ het antibacteriële effect van colistine versterken, wat een alternatieve optie biedt om dergelijke bacteriële resistentieproblemen aan te pakken [41]. Daarnaast heeft nitazoxanide potentiële activiteit laten zien tegen Escherichia coli (E. coli) stammen, met name tegen aggregatieve E. coli (EAEC). Van EAEC is bekend dat het chronische diarree en ondervoeding veroorzaakt bij kinderen en HIV-geïnfecteerde personen. In-vitro-onderzoeken hebben aangetoond dat, hoewel E. coli-stammen resistentie vertonen tegen nitazoxanide in omgevingen met veel voedingsstoffen, de werkzaamheid verbetert in minimale media, wat duidt op het potentieel onder specifieke omstandigheden [42]. Nitazoxanide interfereerde met biofilmvorming - een belangrijke virulentiefactor voor EAEC - door de assemblage van fimbriële adhesines, essentieel voor bacteriële hechting aan het darmslijmvlies, te remmen. In de context van het terugdringen van infecties bij kinderen en daarmee gepaard gaande groeistoornissen, toonde een onderzoek met nitazoxanide in combinatie met azitromycine bovendien voorbijgaande verminderingen in infectie door samenklonterende E. coli. Hoewel de antimicrobiële interventie geen significant effect had op infectiepercentages of groeiresultaten op de lange termijn, wijst dit op een belangrijke rol voor nitazoxanide bij de behandeling van darminfecties, waaronder infecties veroorzaakt door EAEC [43]. Deze bevindingen benadrukken de rol van nitazoxanide tegen E. coli-stammen, met name het vermogen om de werkzaamheid van colistine tegen resistente stammen te verbeteren en de hechting en biofilmvorming van EAEC te verstoren.

Nitazoxanide en Staphylococcus aureus

Nitazoxanide vertoont een krachtige activiteit tegen resistente stammen van Staphylococcus aureus, waaronder stammen die resistent zijn tegen conventionele behandeling. Op basis van wetenschappelijk onderzoek is Nitazoxanide effectief tegen S. aureus-stammen die resistent zijn tegen andere geneesmiddelen, waardoor het een potentiële optie is voor moeilijke infecties [44]. Belangrijk is dat nitazoxanide de werkzaamheid van linezolid, een belangrijk antibioticum, versterkt, waardoor een krachtige combinatie ontstaat tegen zowel vatbare als resistente S. aureus infecties. Deze synergie biedt een veelbelovende aanpak voor de behandeling van resistente infecties [44]. Daarnaast voorkomt Nitazoxanide de vorming van biofilms door S. aureus, wat een grote uitdaging is bij de behandeling van infecties, omdat biofilms bacteriën beschermen tegen antibiotica. Hoewel Nitazoxanide bestaande biofilms niet afbreekt, remt het de ophoping van nieuwe biofilms door het bacteriële verdedigingsmechanisme te verstoren [45]. Interessant genoeg is een groot huidig probleem met antibiotica dat bacteriën er resistent tegen kunnen worden. S. aureus lijkt echter geen resistentie te ontwikkelen tegen nitazoxanide, wat betekent dat het gedurende langere tijd werkzaam kan blijven [44]. Men denkt dat het antibiofilmeffect van nitazoxanide interfereert met de zinkafhankelijke processen die verantwoordelijk zijn voor biofilmvorming, waarbij de assemblage van de biofilm op moleculair niveau wordt aangepakt zonder directe chelatie van zink. Dit mechanisme wijst op het potentieel van Nitazoxanide om biofilmgeassocieerde infecties via een nieuwe route te bestrijden, wat de waarde van Nitazoxanide voor de aanpak van complexe bacteriële infecties benadrukt [45].

Nitazoxanide dosering

Volgens de aanbevelingen van de FDA is de dosering van nitazoxanide 500 mg oraal met voedsel elke 12 uur gedurende 3 dagen voor patiënten van 12 jaar en ouder. Aan kinderen van 11 jaar of jonger mogen geen nitazoxanidetabletten worden gegeven, omdat de dosis in één tablet hoger is dan de aanbevolen hoeveelheid voor deze leeftijdsgroep.

Gebaseerd op de bovenstaande discussie worden voor de behandeling van gastro-intestinale infecties veroorzaakt door protozoa de doses specifiek geoptimaliseerd voor de leeftijdsgroep van de patiënt:

- Voor volwassenen met Giardia lamblia infecties: Nitazoxanide 500 mg oraal om de 12 uur met voedsel gedurende drie dagen behandeling wordt aanbevolen.

- Voor de behandeling van Giardia lamblia-infectie bij kinderen: nitazoxanide wordt toegediend in een dosis van 7,5 mg/kg tweemaal daags gedurende drie dagen.

- Voor de behandeling van infecties veroorzaakt door Ascaris lumbricoides: de gebruikelijke dosis nitazoxanide voor volwassenen en kinderen vanaf 12 jaar is 500 mg oraal elke 12 uur met voedsel. Deze dosis wordt gewoonlijk aanbevolen voor een periode van drie dagen.

- Voor kinderen jonger dan 12 jaar: De aanbevolen dosis voor de behandeling van door Cryptosporidium veroorzaakte diarree bij kinderen werd gesegmenteerd op basis van leeftijdscategorieën. Kinderen van 1-3 jaar kregen 100 mg nitazoxanide, kinderen van 4-11 jaar 200 mg en adolescenten van 12 jaar en ouder 500 mg. Deze doses werden tweemaal daags gegeven gedurende een driedaagse kuur.

- Voor volwassenen en adolescenten van 12 jaar en ouder: In het kader van de behandeling van intestinale en leveramebiasis en door Cryptosporidium veroorzaakte diarree is de aanbevolen dosis 500 mg nitazoxanide, tweemaal daags toegediend. De duur van de behandeling varieerde afhankelijk van de aandoening; voor amebiasis werd een kuur van tien dagen voorgeschreven, terwijl voor door Cryptosporidium veroorzaakte diarree een kuur van drie dagen voldoende was.

- Voor de behandeling van rotavirusdiarree bij kinderen: In een onderzoek gericht op kinderen met ernstige rotavirusdiarree werd gedurende drie dagen tweemaal daags een specifieke dosis van 7,5 mg/kg nitazoxanide orale suspensie toegediend. Dit was gericht op gehospitaliseerde kinderen jonger dan 7 jaar.

- Voor AIDS-gerelateerde cryptosporidiose: De behandeling van patiënten met AIDS-gerelateerde cryptosporidiose bestond uit doses nitazoxanide variërend van 500 tot 1.500 mg tweemaal daags, waarbij de duur van de behandeling en de dosering werden aangepast aan de respons van de patiënt en de tolerantie.

**Bijwerkingen en overwegingen voor nitazoxanide**.

De meest gemelde bijwerkingen waren buikpijn, hoofdpijn, chromaturie (kleurverandering van de urine) en misselijkheid. Surveillance boven de markt identificeerde aanvullende bijwerkingen zoals diarree, gastro-oesofageale refluxziekte, duizeligheid, dyspneu, huiduitslag en urticaria, hoewel de exacte frequentie ervan onzeker blijft vanwege de spontane aard van de meldingen [46].

Geneesmiddeleninteracties, met name met andere geneesmiddelen die sterk binden aan plasma-eiwitten met nauwe therapeutische indices, zoals warfarine, vereisen bewaking vanwege mogelijke concurrentie voor bindingsplaatsen. De uitgebreide binding van nitazoxanide aan plasma-eiwitten (>99,9%) vereist voorzichtigheid [46].

Overwegingen met betrekking tot zwangerschap en borstvoeding wijzen op het gebrek aan gegevens over de aanwezigheid van nitazoxanide in moedermelk en de effecten op zuigelingen die borstvoeding krijgen of de melkproductie. Dierstudies bij zwangere ratten en konijnen toonden geen teratogeniteit of foetotoxiciteit aan bij doses die aanzienlijk hoger waren dan de doses die worden aanbevolen voor mensen, wat suggereert dat er geen geneesmiddelgerelateerde risico's zijn bij menselijke zwangerschappen.

Het gebruik van nitazoxanide in specifieke populaties, waaronder pediatrische en geriatrische patiënten, benadrukt de veiligheid en werkzaamheid in de leeftijd van 12 tot 17 jaar, waarbij voorzichtigheid wordt aanbevolen voor de leeftijd van 11 jaar en jonger vanwege doseringsoverwegingen [46].

Nitazoxanide, tolerantie en overdosering

Tolerabel dosisbereik: Nitazoxanide werd goed verdragen tot een maximale enkele dosis van 4 gram (g) in onderzoeken, met of zonder voedsel [47]. Een aanvaardbare dagelijkse dosis in onderzoeken met herhaalde toediening toonde aan dat 0,5 g tweemaal daags (b.i.d.) goed werd verdragen met slechts milde bijwerkingen op een vergelijkbaar niveau als placebo [48].

Bezorgdheid over overdosering: Hogere doses, zoals 1 g per dosis, zijn in verband gebracht met een toename van gastro-intestinale bijwerkingen, waaronder diarree en abdominaal ongemak, wat duidt op een drempel waarboven de tolerantie voor het geneesmiddel afneemt [48]. Hoewel er zelfs bij hogere doses geen significante veranderingen in elektrocardiogrammen (ECG's), vitale functies of laboratoriumresultaten werden waargenomen, suggereert de verhoogde frequentie van bijwerkingen voorzichtigheid.

Veiligheidsprofiel: Ondanks de verhoogde incidentie van bijwerkingen bij hogere doses, blijft het veiligheidsprofiel van nitazoxanide gunstig, met geen significante bijwerkingen of klinisch significante veranderingen in ECG, vitale functies of laboratoriumresultaten gerapporteerd tot de maximale geteste dosis van 4 g [47].

Nitazoxanide - wat moet je nog meer weten?

Samenvatting van het effect van nitazoxanide als antiparasitair middel

Nitazoxanide, ontwikkeld in het begin van de jaren 1970 als 2-(acetyloxy)-N-(5-nitro-2-thiazolyl)benzamide, staat bekend om zijn breedspectrumactiviteit tegen verschillende parasitaire en bacteriële pathogenen. Het aanvankelijke succes tegen intestinale cestoden leidde tot goedkeuring door de FDA van het medicijn voor de behandeling van Cryptosporidium-infectie; het is echter ook werkzaam gebleken tegen protozoaire en microbiële infecties zoals Clostridium difficile en Mycobacterium tuberculosis. De rol van nitazoxanide tegen intestinale wormen zoals Ascaris lumbricoides en Giardia lamblia benadrukt het belang ervan bij de aanpak van parasitaire infecties die een aanzienlijke invloed hebben op de wereldwijde gezondheid. Daarnaast is het potentieel van nitazoxanide tegen virusziekten, waaronder het vermogen om de virale belasting te verlagen en de progressie van virusziekten te voorkomen, opmerkelijk. Interessant is dat de antivirale eigenschappen van het geneesmiddel, in combinatie met de ontstekingsremmende voordelen, worden onderzocht voor verschillende toepassingen, waaronder de behandeling van de ziekte van Crohn en virale hepatitis, wat de brede toepassing bij de behandeling van infectieziekten aantoont. Het vermogen van nitazoxanide om een verscheidenheid aan infecties te bestrijden, de veiligheid en het potentieel voor nieuwe medische toepassingen benadrukken het belang ervan om mensen te helpen hun toekomstige gezondheid te behouden tegen parasieten en microben, waaronder bacteriën en virussen.

Disclaimer

Dit artikel is geschreven om voorlichting te geven en mensen bewust te maken van de besproken stof. Het is belangrijk op te merken dat de besproken stof een stof is en geen specifiek product. De informatie in de tekst is gebaseerd op beschikbare wetenschappelijke studies en is niet bedoeld als medisch advies of om zelfmedicatie te promoten. De lezer wordt geadviseerd om een gekwalificeerde gezondheidsprofessional te raadplegen voor alle beslissingen over gezondheid en behandeling.

Links

1. Rossignol J. F. (2014). Nitazoxanide: een eerste breedspectrum antiviraal middel in zijn klasse. Antiviraal onderzoek, 110, 94-103. https://doi.org/10.1016/j.antiviral.2014.07.014 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7113776/
2. Lloyd, A. E., Honey, B. L., John, B. M., & Condren, M. (2014). Behandelopties en overwegingen voor intestinale worminfecties. Tijdschrift voor apotheektechniek : jPT: officiële uitgave van de vereniging van apotheektechnici, 30(4), 130-139. https://doi.org/10.1177/8755122514533667 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34860931/
3. Galvan-Ramirez, M. L., Rivera, N., Loeza, M. E., Avila, X., Acero, J., Troyo, R., & Bernal, R. (2007). Nitazoxanide in de behandeling van Ascaris lumbricoides in een landelijke zone van Colima, Mexico. Tijdschrift voor helminthologie, 81(3), 255-259. https://doi.org/10.1017/S0022149X07747466 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17594741/
4. Diaz, E., Mondragon, J., Ramirez, E., & Bernal, R. (2003). Epidemiologie en controle van intestinale parasieten met nitazoxanide bij kinderen in Mexico. Het Amerikaanse tijdschrift voor tropische geneeskunde en hygiëne, 68(4), 384-385. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12875284/
5. Juan, J. O., Lopez Chegne, N., Gargala, G., & Favennec, L. (2002). Comparative clinical studies of nitazoxanide, albendazol and praziquantel in the treatment of ascariasis, trichuriasis and hymenolepiasis in children from Peru. Handelingen van de Koninklijke Maatschappij voor Tropische Geneeskunde en Hygiëne, 96(2), 193-196. https://doi.org/10.1016/s0035-9203(02)90301-9 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12055813/
6. Romero Cabello, R., Guerrero, L. R., Muñóz García, M. R., & Geyne Cruz, A. (1997). Nitazoxanide voor de behandeling van intestinale protozoaire en helminthische infecties in Mexico. Handelingen van de Koninklijke Maatschappij voor Tropische Geneeskunde en Hygiëne, 91(6), 701-703. https://doi.org/10.1016/s0035-9203(97)90531-9 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9580117/
7. Rossignol, J. F., Lopez-Chegne, N., Julcamoro, L. M., Carrion, M. E., & Bardin, M. C. (2012). Nitazoxanide voor de empirische behandeling van pediatrische infectieuze diarree. Handelingen van de Koninklijke Maatschappij voor Tropische Geneeskunde en Hygiëne, 106(3), 167-173. https://doi.org/10.1016/j.trstmh.2011.11.007 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22301075/
8. Doumbo, O., Rossignol, J. F., Pichard, E., Traore, H. A., Dembele, T. M., Diakite, M., Traore, F., & Diallo, D. A. (1997). Nitazoxanide in the treatment of cryptosporidial diarrhea and other intestinal parasitic infections associated with acquired immunodeficiency syndrome in tropical Africa. Het Amerikaanse tijdschrift voor tropische geneeskunde en hygiëne, 56(6), 637-639. https://doi.org/10.4269/ajtmh.1997.56.637 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9230795/
9. Ortiz, J. J., Ayoub, A., Gargala, G., Chegne, N. L., & Favennec, L. (2001). Randomized clinical study of nitazoxanide compared to metronidazole in the treatment of symptomatic giardiasis in children from Northern Peru. Alimentaire farmacologie en therapeutica, 15(9), 1409-1415. https://doi.org/10.1046/j.1365-2036.2001.01066.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11552913/
10. Escobedo, A. A., Alvarez, G., González, M. E., Almirall, P., Cañete, R., Cimerman, S., Ruiz, A., & Pérez, R. (2008). De behandeling van giardiasis bij kinderen: enkelvoudige dosis tinidazol vergeleken met 3 dagen nitazoxanide. Annalen van tropische geneeskunde en parasitologie, 102(3), 199-207. https://doi.org/10.1179/136485908X267894 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18348774/
11. Rossignol, J. F., Ayoub, A., & Ayers, M. S. (2001). Treatment of diarrhea caused by Giardia intestinalis and Entamoeba histolytica or E. dispar: a randomized, double-blind, placebo-controlled study of nitazoxanide. Tijdschrift voor infectieziekten, 184(3), 381-384. https://doi.org/10.1086/322038 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11443569/
12. Speich, B., Marti, H., Ame, S. M., Ali, S. M., Bogoch, I. I., Utzinger, J., Albonico, M., & Keiser, J. (2013). Prevalentie van intestinale protozoa-infectie onder schoolgaande kinderen op het eiland Pemba, Tanzania, en het effect van albendazol, nitazoxanide en albendazol-nitazoxanide in één dosis. Parasieten en vectoren, 6, 3. https://doi.org/10.1186/1756-3305-6-3 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23289920/
13. Rodríguez-García, R., Rodríguez-Guzmán, L. M., & Cruz del Castillo, A. H. (1999). Eficacia y seguridad de mebendazol contra nitazoxanida en el tratamiento de Giardia lamblia en niños [Doeltreffendheid en veiligheid van mebendazol in vergelijking met nitazoxanide bij de behandeling van Giardia lamblia bij kinderen]. Tijdschrift voor gastro-enterologie in Mexico, 64(3), 122-126. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10532139/
14. Martínez-Rosas, V., Hernández-Ochoa, B., Morales-Luna, L., Ortega-Cuellar, D., González-Valdez, A., Arreguin-Espinosa, R., Rufino-González, Y., Calderón-Jaimes, E., Castillo-Rodríguez, R. A., Wong-Baeza, C., Baeza-Ramírez, I., Pérez de la Cruz, V., Vidal-Limón, A., & Gómez-Manzo, S. (2023). Nitazoxanide Remt het bifunctionele enzym GlG6PD::6PGL van Giardia lambliaBiochemische en in-silicokarakterisering van een nieuw geneesmiddel. Internationaal tijdschrift voor moleculaire wetenschappen, 24(14), 11516. https://doi.org/10.3390/ijms241411516 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37511272/
15. Sabatke, B., Chaves, P. F. P., Cordeiro, L. M. C., & Ramirez, M. I. (2022). Synergistic Effect of Polysaccharides from Chamomile Tea with Nitazoxanide Increases Treatment Efficacy against. Giardia intestinalis. Life (Bazel, Zwitserland), 12(12), 2091. https://doi.org/10.3390/life12122091 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36556456/
16. Cedillo-Rivera, R., Chávez, B., González-Robles, A., Tapia, A., & Yépez-Mulia, L. (2002). In vitro effect van nitazoxanide tegen Entamoeba histolytica, Giardia intestinalis en Trichomonas vaginalis trofozoieten. Tijdschrift voor eukaryote microbiologie, 49(3), 201-208. https://doi.org/10.1111/j.1550-7408.2002.tb00523.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12120985/
17. Bernal-Redondo, R., Martínez-Méndez, L. G., Mendoza-Chavez, A., Velasco-Perales, D., & Chavez-Munguia, B. (2004). Evaluatie van het in vitro effect van albendazol, metronidazol en nitazoxanide op de levensvatbaarheid en structuur van Giardia lamblia-cysten. Tijdschrift voor submicroscopische cytologie en pathologie, 36(3-4), 241-245. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15906598/
18. Rocco, P. R. M., Silva, P. L., Cruz, F. F., Melo-Junior, M. A. C., Tierno, P. F. G. M. M., Moura, M. A., De Oliveira, L. F. G., Lima, C. C., Dos Santos, E. A., Junior, W. F., Fernandes, A. P. S. M., Franchini, K. G., Magri, E., de Moraes, N. F., Gonçalves, J. M. J., Carbonieri, M. N., Dos Santos, I. S., Paes, N. F., Maciel, P. V. M., Rocha, R. P., ... SARITA-2 onderzoekers (2021). Vroegtijdig gebruik van nitazoxanide bij milde ziekte van COVID-19: een gerandomiseerde, placebogecontroleerde trial. Het Europese ademhalingstijdschrift, 58(1), 2003725. https://doi.org/10.1183/13993003.03725-2020 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33361100/
19. Medhat, M. A., El-Kassas, M., Karam-Allah, H., Al Shafie, A., Abd-Elsalam, S., Moustafa, E., Hassany, S. M., Salama, M., Abd Elghafar, M. S., Sayed, H., Badr, M., Kamal, D. T., Shamseldeen, A., Ossimi, A., Moaz, I., Esmael, H. E., Ezz Eldin, A. M., Ezzat, S., Abdelghaffar, H., & Abdelghaffar, K. (2022). Sofosbuvir/ledipasvir in combinatie of nitazoxanide alleen zijn veilige en efficiënte behandelingen voor COVID-19-infectie: Een gerandomiseerde gecontroleerde trial voor repurposing antivirals. Arab journal of gastroenterology : de officiële publicatie van de Pan-Arabische Vereniging voor Gastro-enterologie, 23(3), 165-171. https://doi.org/10.1016/j.ajg.2022.04.005 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35690556/
20. Rossignol, J. F., & El-Gohary, Y. M. (2006). Nitazoxanide bij de behandeling van virale gastro-enteritis: een gerandomiseerde dubbelblinde placebogecontroleerde klinische studie. Alimentaire farmacologie en therapeutica, 24(10), 1423-1430. https://doi.org/10.1111/j.1365-2036.2006.03128.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17081163/
21. Stelitano, D., La Frazia, S., Ambrosino, A., Zannella, C., Tay, D., Iovane, V., Montagnaro, S., De Filippis, A., Santoro, M. G., Porotto, M., & Galdiero, M. (2023). Antivirale activiteit van nitazoxanide tegen MorbillivirusTijdschrift voor virusuitroeiing, 9(4), 100353. https://doi.org/10.1016/j.jve.2023.100353 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38028567/
22. Goel, V., Jain, A., Sharma, G., Jhajharia, A., Agarwal, V. K., Ashdhir, P., Pokharna, R., & Chauhan, V. (2021). Evaluatie van de werkzaamheid van nitazoxanide bij ongecompliceerd amoebisch leverabces. Indiaas tijdschrift voor gastro-enterologie : officieel tijdschrift van de Indiase vereniging voor gastro-enterologie, 40(3), 272-280. https://doi.org/10.1007/s12664-020-01132-w https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33991310/
23. Glal, K. A. M., Abd-Elsalam, S. M., & Mostafa, T. M. (2021). Nitazoxanide versus rifaximin in het voorkomen van het terugkeren van leverencefalopathie: Een gerandomiseerde dubbelblinde gecontroleerde trial. Tijdschrift voor lever-, gal- en pancreaswetenschappen, 28(10), 812-824. https://doi.org/10.1002/jhbp.947 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33768619/
24. Abd-Elsalam, S., El-Kalla, F., Elwan, N., Badawi, R., Hawash, N., Soliman, S., Elkhalawany, W., ElSawaf, M. A., & Elfert, A. (2019). A Randomized Controlled Trial Comparing Nitazoxanide Plus Lactulose With Lactulose Alone in Treatment of Overt Hepatic Encephalopathy. Tijdschrift voor klinische gastro-enterologie, 53(3), 226-230. https://doi.org/10.1097/MCG.0000000000001040 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29668561/
25. Zumaquero-Ríos, J. L., Sarracent-Pérez, J., Rojas-García, R., Rojas-Rivero, L., Martínez-Tovilla, Y., Valero, M. A., & Mas-Coma, S. (2013). Fascioliasis en intestinale parasitosen bij schoolkinderen in Atlixco, staat Puebla, Mexico: epidemiologie en behandeling met nitazoxanide. PLoS verwaarloosde tropische ziekten, 7(11), e2553. https://doi.org/10.1371/journal.pntd.0002553 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24278492/
26. Rossignol, J. F., Kabil, S. M., El-Gohary, Y., & Younis, A. M. (2007). Nitazoxanide bij de behandeling van amoebiasis. Handelingen van de Koninklijke Maatschappij voor Tropische Geneeskunde en Hygiëne, 101(10), 1025-1031. https://doi.org/10.1016/j.trstmh.2007.04.001 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17658567/
27. Rossignol, J.F., Kabil, S.M., El-Gohary, Y., Elfert, A., & Keeffe, E.B. (2008). Clinical trial: randomized, double-blind, placebo-controlled study of nitazoxanide monotherapy for the treatment of patients with chronic hepatitis C genotype 4. Alimentaire farmacologie en therapeutica, 28(5), 574-580. https://doi.org/10.1111/j.1365-2036.2008.03781.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18616643/
28. Favennec, L., Jave Ortiz, J., Gargala, G., Lopez Chegne, N., Ayoub, A., & Rossignol, J. F. (2003). Dubbelblind, gerandomiseerd, placebogecontroleerd onderzoek naar nitazoxanide bij de behandeling van fascioliasis bij volwassenen en kinderen in het noorden van Peru. Alimentaire farmacologie en therapeutica, 17(2), 265-270. https://doi.org/10.1046/j.1365-2036.2003.01419.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12534412/
29. Shawky, D., Salamah, A. M., Abd-Elsalam, S. M., Habba, E., Elnaggar, M. H., Elsawy, A. A., Baiomy, N., Bahaa, M. M., & Gamal, R. M. (2022). Nitazoxanide-based therapeutic regimen as a novel treatment for Helicobacter pylori infection in children and adolescents: a randomized trial. Europees tijdschrift voor medische en farmacologische wetenschappen, 26(9), 3132-3137. https://doi.org/10.26355/eurrev_202205_28730 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35587063/
30. Shehata, M. A., Talaat, R., Soliman, S., Elmesseri, H., Soliman, S., & Abd-Elsalam, S. (2017). Gerandomiseerde gecontroleerde studie van een nieuw drievoudig nitazoxanide (NTZ)-bevattend therapeutisch regime versus het traditionele regime voor eradicatie van Helicobacter pylori-infectie. Helicobacter, 22(5), 10.1111/hel.12395. https://doi.org/10.1111/hel.12395 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28524341/
31. Abd-Elsalam, S., Kobtan, A., El-Kalla, F., Elkhalawany, W., Nawasany, S. E., Saif, S. A., Yousef, M., Ali, L. A., Soliman, S., Mansour, L., Habba, E., Soliman, H., Rizk, F., & Shehata, M. A. (2016). Een 2-weekse Nitazoxanide-gebaseerde viervoudige behandeling als reddingstherapie voor Helicobacter pylori-eradicatie: Een single centre experience. Geneeskunde, 95(24), e3879. https://doi.org/10.1097/MD.0000000000003879 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27310977/
32. Abaza, B. E., Hamza, R. S., Farag, T. I., Abdel-Hamid, M. A., & Moustafa, R. A. (2016). BEOORDELING VAN DE WERKZAAMHEID VAN NITAZOXANIDE BIJ DE BEHANDELING VAN CRYPTOSPORIDIOSE MET BEHULP VAN PCR-ONDERZOEK. Tijdschrift van de Egyptische Vereniging voor Parasitologie, 46(3), 683-692. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30230765/
33. Toychiev, A., Navruzov, B., Pazylova, D., Davis, N., Badalova, N., & Osipova, S. (2021). Intestinale protozoa en helminten bij colitis ulcerosa en de invloed van antiparasitaire therapie op het beloop van de ziekte. Acta tropica, 213, 105755. https://doi.org/10.1016/j.actatropica.2020.105755 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33188747/
34. Teran, C. G., Teran-Escalera, C. N., & Villarroel, P. (2009). Nitazoxanide vs. probiotica voor de behandeling van acute rotavirusdiarree bij kinderen: een gerandomiseerd, enkelblind, gecontroleerd onderzoek bij Boliviaanse kinderen. Internationaal Tijdschrift voor Infectieziekten : IJID : officiële publicatie van de International Society for Infectious Diseases, 13(4), 518-523. https://doi.org/10.1016/j.ijid.2008.09.014 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19070525/
35. Rossignol, J. F., Kabil, S. M., el-Gohary, Y., & Younis, A. M. (2006). Effect van nitazoxanide bij diarree en enteritis veroorzaakt door Cryptosporidium-soorten. Klinische gastro-enterologie en hepatologie: het officiële tijdschrift voor klinische praktijken van de American Gastroenterological Association, 4(3), 320-324. https://doi.org/10.1016/j.cgh.2005.12.020 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16527695/
36. Rossignol, J. F., Kabil, S. M., Said, M., Samir, H., & Younis, A. M. (2005). Effect van nitazoxanide bij persisterende diarree en enteritis geassocieerd met Blastocystis hominis. Klinische gastro-enterologie en hepatologie: het officiële tijdschrift voor klinische praktijken van de American Gastroenterological Association, 3(10), 987-991. https://doi.org/10.1016/s1542-3565(05)00427-1 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16234044/
37. Rossignol J. F. (2006). Nitazoxanide bij de behandeling van aan het verworven immuundeficiëntiesyndroom gerelateerde cryptosporidiose: resultaten van het compassionate use-programma in de Verenigde Staten bij 365 patiënten. Alimentaire farmacologie en therapeutica, 24(5), 887-894. https://doi.org/10.1111/j.1365-2036.2006.03033.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16918894/
38. Rossignol, J. F., Abu-Zekry, M., Hussein, A., & Santoro, M. G. (2006). Effect van nitazoxanide voor de behandeling van ernstige rotavirusdiarree: een gerandomiseerd dubbelblind placebogecontroleerd onderzoek. Lancet (Londen, Engeland), 368(9530), 124-129. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(06)68852-1 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16829296/
39. Rossignol, J. F., Hidalgo, H., Feregrino, M., Higuera, F., Gomez, W. H., Romero, J. L., Padierna, J., Geyne, A., & Ayers, M. S. (1998). A double-'blind' placebo controlled study of nitazoxanide in the treatment of cryptosporidial diarrhoea in AIDS patients in Mexico. Handelingen van de Koninklijke Maatschappij voor Tropische Geneeskunde en Hygiëne, 92(6), 663-666. https://doi.org/10.1016/s0035-9203(98)90804-5 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10326116/
40. Rossignol, J. F., Ayoub, A., & Ayers, M. S. (2001). Treatment of diarrhea caused by Cryptosporidium parvum: a prospective randomized, double-blind, placebo-controlled study of Nitazoxanide. Tijdschrift voor infectieziekten, 184(1), 103-106. https://doi.org/10.1086/321008 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11398117/
41. Xu, M., Yao, Z., Kong, J., Tang, M., Liu, Q., Zhang, X., Shi, S., Zheng, X., Cao, J., Zhou, T., & Wang, Z. (2024). Antiparasitaire nitazoxanide versterkt colistine tegen colistineresistente Acinetobacter baumanniien Escherichia coli in vitro en in vivo. Microbiologisch spectrum, 12(1), e0229523. https://doi.org/10.1128/spectrum.02295-23 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38032179/
42. Shamir, E. R., Warthan, M., Brown, S. P., Nataro, J. P., Guerrant, R. L., & Hoffman, P. S. (2010). Nitazoxanide remt biofilmproductie en hemagglutinatie door enteroaggregatieve Escherichia coli-stammen door de assemblage van AafA fimbriae te blokkeren. Antimicrobiële stoffen en chemotherapie, 54(4), 1526-1533. https://doi.org/10.1128/AAC.01279-09 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20086145/
43. Guga, G., Houpt, E. R., Elwood, S., Liu, J., Kimathi, C., Mosha, R., Temu, M., Maro, A., Mujaga, B., Swai, N., Pholwat, S., McQuade, E. T. R., Mduma, E. R., DeBoer, M. D., & Platts-Mills, J. (2023). Impact van azitromycine en nitazoxanide op darminfecties en kindergroei: Bevindingen van de Early Life Interventions for Childhood Growth and Development in Tanzania (ELICIT) trial. PloS één, 18(12), e0294110. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0294110 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38127924/
44. Kaul, G., Akhir, A., Shukla, M., Rawat, K. S., Sharma, C. P., Sangu, K. G., Rode, H. B., Goel, A., & Chopra, S. (2022). Nitazoxanide versterkt linezolid tegen linezolid-resistente Staphylococcus aureus in vitro en in vivo. Tijdschrift voor antimicrobiële chemotherapie, 77(9), 2456-2460. https://doi.org/10.1093/jac/dkac201 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35748613/
45. Tchouaffi-Nana, F., Ballard, T. E., Cary, C. H., Macdonald, T. L., Sifri, C. D., & Hoffman, P. S. (2010). Nitazoxanide remt biofilmvorming door Staphylococcus epidermidis door accumulatie op oppervlakken te blokkeren. Antimicrobiële stoffen en chemotherapie, 54(7), 2767-2774. https://doi.org/10.1128/AAC.00901-09 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20404119/
46. https://www.accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2021/021497s017lbl.pdf
47. Stockis, A., Allemon, A. M., De Bruyn, S., & Gengler, C. (2002). Nitazoxanide pharmacokinetics and tolerability in man using single ascending oral doses. International journal of clinical pharmacology and therapeutics, 40(5), 213-220. https://doi.org/10.5414/cpp40213 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12051573/

Stockis, A., De Bruyn, S., Gengler, C., & Rosillon, D. (2002). Nitazoxanide farmacokinetiek en verdraagbaarheid bij de mens gedurende 7 dagen dosering met 0,5 g en 1 g tweemaal daags. International journal of clinical pharmacology and therapeutics, 40(5), 221-227. https://doi.org/10.5414/cpp40221 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12051574/