Nitazoksanid – szczegółowy opis substancji

Nitazoksanid, znany chemicznie jako 2-(acetyloksy)-N-(5-nitro-2-tiazolyl)benzamid, został opracowany na początku lat 70. XX wieku jako nowy środek przeciwpasożytniczy. Jest syntetyzowany poprzez zmianę jednego pierścienia benzenowego w niklosamidzie na nitrotiazol [1]. Początkowo badano jego potencjał przeciwko różnorodnym infekcjom protozoalnym i helmintycznym u wielu gatunków zwierząt, a wkrótce wykazał skuteczność przeciwko jelitowym cestodom (robakom) w badaniach na ludziach. Ten wczesny sukces doprowadził do zatwierdzenia przez FDA przez laboratoria Romark, stając się pierwszym i jedynym lekiem zatwierdzonym na infekcje Cryptosporidium w USA [1].

Co więcej, nitazoksanid wykazał również skuteczność przeciwko różnym infekcjom bakteryjnym, w tym Clostridium difficile i Mycobacterium tuberculosis, co przypisuje się zakłóceniu niezbędnych enzymów metabolizmu energetycznego beztlenowego [1]. Jego bezpieczeństwo i skuteczność w leczeniu jelitowych infekcji pasożytniczych są dobrze udokumentowane, z ponad 75 milionami osób leczonych na całym świecie [1], podkreślając jego cenną rolę we współczesnej medycynie przeciwko jelitowym robakom, w tym Ascaris lumbricoides (glista ludzka) i Gardia lamblia (Giardia intestinalis).

Nitazoksanid przeciwko Ascaris lumbricoides i innym

Jelitowe robaki takie jak tęgoryjec, glista ludzka (Ascaris lumbricoides), owsik, włosogłówka, węgorek i różne rodzaje płazińców i tasiemców mogą znacznie zakłócić nasze zdrowie trawienne, prowadząc do dyskomfortu i innych poważnych problemów zdrowotnych. Nitazoksanid, znany z leczenia określonych infekcji protozoalnych, również wykazał obiecujące wyniki w zwalczaniu tych pasożytów. Badania wykazały, że nitazoksanid skutecznie wyleczył 91% przypadków infekcji Ascaris lumbricoides [2]. W badaniu porównawczym z udziałem 70 dzieci z infekcjami glisty ludzkiej (Ascaris), u tych leczonych nitazoksanidem stwierdzono 89% wskaźnik wyleczenia i niemal całkowite wyeliminowanie wszystkich jaj z ich systemu. Ten lek był również skuteczny przeciwko różnym gatunkom tasiemców, z wskaźnikami sukcesu między 75% a 85% [2]. Skuteczność nitazoksanidu prawdopodobnie wynika z jego zdolności do blokowania konkretnej reakcji enzymatycznej ważnej dla przetrwania tych pasożytów bez tlenu. To czyni nitazoksanid cenną alternatywą w walce z tymi powszechnymi, lecz kłopotliwymi infekcjami.

Ponadto, w Colima, Meksyk, badanie z udziałem 280 uczestników, w tym dzieci, nastolatków i dorosłych, zajmujące się infekcją Ascaris lumbricoides, stwierdzono w 38% społeczności [3]. Poprzez szczegółowe analizy kału oraz oceny socjoekonomiczne i higieniczne, 81% osób z pasożytami miało A. lumbricoides. Co godne uwagi, leczenie nitazoksanidem wyleczyło 88% przypadków askariazy i znacząco zmniejszyło zachorowalność o 97,5% [3]. Te wyniki podkreślają potencjał nitazoksanidu jako skutecznego rozwiązania dla infekcji jelitowych pasożytami, szczególnie w obszarach o złych warunkach higienicznych.

Nitazoksanid, a Giardia lamblia

Nitazoksanid wykazał potencjalne działanie przeciwpasożytnicze przeciwko Giardia lamblia oraz szerokiemu spektrum innych infekcji pasożytniczych. Badanie, w którym uczestniczyło 272 dzieci w wieku od 2 do 14 lat, badało skuteczność nitazoksanidu jako pojedynczego leczenia mieszanin infekcji jelitowych protozoalnych i helmintycznych [4]. Wykorzystując kwestionariusze gospodarstw domowych, badacze zebrali dane socjoekonomiczne i związane z higieną. Badania kału potwierdziły infekcje protozoami, takimi jak Giardia lamblia i Entamoeba histolytica/E. dispar, oraz helminthami, w tym Hymenolepis nana i Ascaris lumbricoides. Po leczeniu 121 zarażonych dzieci nitazoksanidem, 84% infekcji protozoalnych i 95% infekcji helmintycznych zostało pomyślnie wyeliminowanych [4], co wskazuje na wysoką skuteczność nitazoksanidu i doskonały profil bezpieczeństwa, bez znaczących skutków ubocznych. Wyniki te wskazują na potencjał nitazoksanidu jako skutecznego, szerokospektralnego środka przeciwpasożytniczego dla dzieci z mieszanymi infekcjami pasożytniczymi. Ponadto, badanie przeprowadzone w Cajamarca, Peru, polegało na podawaniu nitazoksanidu dzieciom w zależności od ich wieku – 100 mg dla dzieci w wieku 1-3 lata i 200 mg dla dzieci w wieku 4-11 lat, dwa razy dziennie przez trzy dni [5]. Leczenie skutecznie wyleczyło 89% przypadków askariazy i trichuriozy oraz 82% przypadków hymenolepiozy, podkreślając szeroką skuteczność nitazoksanidu [5]. Ponadto, osiągnięto to z minimalnymi skutkami ubocznymi, potwierdzając bezpieczeństwo i skuteczność leku jako opcję leczenia dla dzieci z infekcjami pasożytniczymi.

W przypadku Entamoeba histolytica/E. dispar, Giardia duodenalis i innych, badanie przeprowadzone w San Pedro Tolimán, Querétaro, Meksyk wykazało skuteczność nitazoksanidu [6]. Wyniki ujawniły, że nitazoksanid z powodzeniem wyeliminował infekcje wywołane przez pasożyty takie jak Entamoeba histolytica/E. dispar, Giardia duodenalis i inne, z efektywnością od 71 do 100% [6]. Co ważne, leczenie (podawane w dawkach 500 mg dla dorosłych i 200 mg dla dzieci poniżej 12 roku życia, dwa razy dziennie przez trzy dni) nie miało wpływu na wartości hematologii czy chemii klinicznej, co wskazuje na jego bezpieczeństwo. Ponadto, lek był dobrze przyjmowany przez większość, z tylko niewielką częścią doświadczającą łagodnego dyskomfortu brzusznego. Ponadto, w badaniu klinicznym z udziałem 100 dzieci w wieku około 3,3 roku, nitazoksanid znacząco skrócił czas trwania biegunki zakaźnej [7]. W tym podwójnie ślepym badaniu dzieci doświadczające biegunki przez 3 do 29 dni otrzymywały nitazoksanid lub placebo przez trzy dni. Ci na nitazoksanidzie wyzdrowieli w około 23 godziny, znacznie szybciej niż grupa placebo, która wyzdrowiała w 103,5 godziny [7]. Lek był szczególnie skuteczny przeciwko Giardia lamblia i niezdiagnozowanym przypadkom, bez znaczących skutków ubocznych. Wyniki te podkreślają potencjał nitazoksanidu jako bezpiecznej opcji leczenia biegunki dziecięcej, w tym gdy przyczyna zakażenia jest niejasna.

Interesująco, w innym badaniu w Point G. National Hospital w Bamako, Mali, 18 hospitalizowanych pacjentów cierpiących na biegunkę z powodu infekcji pasożytniczych, w tym 17 z HIV i 12 z AIDS w stadium 4, zostało leczonych nitazoksanidem [8]. Podawanie 500 mg nitazoksanidu dwa razy dziennie przez siedem dni skutkowało znacznym zmniejszeniem lub całkowitym wyeliminowaniem oocyst Cryptosporidium parvum u 7 z 12 pacjentów z AIDS w stadium 4 [8]. Dodatkowo, czterech pacjentów doświadczyło całkowitego ustąpienia biegunki. Badanie to również zgłosiło skuteczność nitazoksanidu przeciwko innym pasożytom, takim jak Isospora belli, Entamoeba histolytica i Giardia lamblia. Te wyniki podkreślają potencjał nitazoksanidu jako dobrze tolerowanego i skutecznego leczenia jelitowych infekcji pasożytniczych, szczególnie u pacjentów z zaawansowanym HIV/AIDS.

Ponadto, w porównawczym badaniu leczenia giardiozy, wywołanej przez pasożyta Giardia intestinalis, 110 dzieci zostało leczonych nitazoksanidem przez trzy dni lub metronidazolem przez pięć dni [9]. Co godne uwagi, do siódmego dnia 85% osób leczonych nitazoksanidem doświadczyło całkowitego ustąpienia biegunki, co odpowiada 80% wskaźnikowi skuteczności obserwowanemu w grupie metronidazolu, z szybszym rozwiązaniem w większości przypadków [9]. Wyniki te podkreślają nitazoksanid jako potężną, szybko działającą i dobrze tolerowaną opcję leczenia giardiozy u dzieci, oferując krótszy kurs leczenia w porównaniu do tradycyjnego schematu metronidazolu. Ponadto, inne badanie porównało nitazoksanid i tinidazol w leczeniu giardiozy u 166 dzieci zakażonych Giardia lamblia [10]. Uczestników podzielono na dwie grupy; jedna otrzymała nitazoksanid (7,5 mg/kg dwa razy dziennie przez trzy dni), a druga jednorazową dawkę tinidazolu (50 mg/kg). Spośród 137, którzy ukończyli badanie, grupa tinidazolu miała wyższy wskaźnik wyleczeń – 90,5%, w porównaniu do 78,4% dla grupy nitazoksanidu [10]. Pomimo niższej skuteczności, nitazoksanid był dobrze tolerowany, z jedynie drobnymi, tymczasowymi skutkami ubocznymi. To badanie wskazuje na nitazoksanid jako obiecującą alternatywę dla tinidazolu w leczeniu giardiozy u dzieci, szczególnie cenne w obliczu obaw o odporność na leki.

Nitazoksanid, a infekcje wirusowe

Nitazoksanid, tradycyjnie znany z walki z infekcjami pasożytniczymi, jest ostatnio badany pod kątem swojego potencjału przeciwko chorobom wirusowym, w tym COVID-19 (wywołanym przez wirusa SARS-CoV-2). Różne badania oceniały skuteczność nitazoksanidu w redukcji obciążenia wirusem i zapobieganiu postępowi chorób wirusowych [18, 19, 20]. W badaniu klinicznym mającym na celu ocenę skuteczności nitazoksanidu przeciwko COVID-19, pacjenci dorośli prezentujący wczesne objawy byli leczeni nitazoksanidem lub placebo [18]. Pomimo podobnych wskaźników rozwiązania objawów między obiema grupami, pacjenci leczeni nitazoksanidem wykazali znaczącą redukcję obciążenia wirusem. Konkretnie, 29,9% osób na nitazoksanidzie nie wykazywało wykrywalnego wirusa w porównaniu do 18,2% w grupie placebo [18], co wskazuje na jego potencjał do zmniejszenia rozprzestrzeniania się wirusa we wczesnym stadium przypadków COVID-19. To odkrycie podkreśla nitazoksanid jako obiecującą opcję dla wczesnego leczenia w celu tłumienia transmisji SARS-CoV-2. Ponadto, wieloośrodkowe badanie podkreśliło zdolność nitazoksanidu do zwiększania eliminacji wirusów, gdy dodawano go do standardowej opieki nad pacjentami z nieciężkim COVID-19 [19]. Grupa nitazoksanidu wykazała wyższy procent pacjentów wolnych od wirusów w porównaniu z samą opieką standardową.

W przypadku wirusowego zapalenia żołądka i jelit, badanie przetestowało 500 mg nitazoksanidu u 50 pacjentów ambulatoryjnych w wieku 12 lat i starszych z biegunką spowodowaną przez norowirusy, rotawirusy lub adenowirusy [20]. Wyniki wykazały, że ci, którzy zostali leczeni nitazoksanidem, doświadczyli rozwiązania objawów znacznie szybciej, w medianie 1,5 dnia, w porównaniu do 2,5 dnia dla tych, którzy otrzymali placebo. Ponadto, ta poprawa była szczególnie zauważalna u pacjentów z infekcjami rotawirusami i norowirusami [20]. To badanie, w którym nie zgłoszono znaczących niepożądanych zdarzeń, sugeruje, że nitazoksanid mógłby być bezpieczną i skuteczną opcją leczenia w celu skrócenia czasu trwania wirusowego zapalenia żołądka i jelit u dorosłych i młodzieży. Ponadto, inne badanie zgłosiło, że Nitazoksanid wykazuje znaczącą aktywność przeciwko wirusom odry i psiej nosówki [21]. Pomimo szczepionek, infekcje odrą i wirusem psiej nosówki (CDV) odrodziły się, powodując ponad 100 000 zgonów rocznie. W szczególności Nitazoksanid zakłóca działanie białka fuzyjnego wirusa, odpowiedzialnego za zdolność wirusa do rozprzestrzeniania się [21]. To odkrycie sugeruje, że Nitazoksanid mógłby być rozważany jako obiecujący kandydat na rozwój leczenia przeciwko odrze i psiej nosówce, oferując nową nadzieję dla zdrowia ludzi i zwierząt.

Nitazoksanid, a zdrowie wątroby

Badanie oceniające nitazoksanid jako alternatywę dla metronidazolu w przypadku niepowikłanego ropnia wątroby spowodowanego przez ameby wykazało, że jest on równie skuteczny. Podawany w dawce 500 mg dwa razy dziennie przez 10 dni, nitazoksanid doprowadził do 73,3% całkowitej stopy rozwiązania ropnia po 6 miesiącach, oferując lepszą tolerancję i mniej skutków ubocznych [22]. W innym badaniu porównano Nitazoksanid do Ryfaksyminu w leczeniu encefalopatii wątrobowej u 60 pacjentów. Wyniki wykazały, że Nitazoksanid znacząco poprawił stan psychiczny, przedłużył remisję i poprawił jakość życia przy niewielkich skutkach ubocznych, sugerując bezpieczniejszą, bardziej skuteczną alternatywę [23]. Ponadto, badanie na 120 pacjentach z marskością wątroby z jawną encefalopatią wątrobową (HE) wykazało korzystne efekty nitazoksanidu w połączeniu z laktulozą. Połączone podanie znacząco poprawiło stan psychiczny w porównaniu z samą laktulozą, wskazując na potencjał nitazoksanidu do poprawy leczenia HE [24]. Co więcej, w przypadku leczenia fascjolozy, badanie w Atlixco, stanie Puebla, Meksyk, z udziałem uczniów szkół, ujawniło 5,78% średnią prevalencję zakażenia Fasciola hepatica, głównie z powodu spożywania surowych warzyw. W odniesieniu do leczenia, podawanie Nitazoksanidu wykazało 94% do 100% skuteczności przeciwko fascjolozie, oznaczając pierwsze zidentyfikowanie endemicznego obszaru fascjolozy u ludzi w Ameryce Północnej i sugerując nitazoksanid jako skuteczną alternatywę dla tradycyjnych leczeń [25].

Ponadto, badanie w delcie Nilu w Egipcie wykazało, że nitazoksanid jest wysoce skuteczny w leczeniu amebiazy jelitowej i wątrobowej, z 94% rozwiązaniem objawów amebiazy jelitowej i pozytywnymi reakcjami u wszystkich pacjentów z amebiazą wątrobową. To wskazuje na nitazoksanid jako potężne leczenie amebiazy [26]. Dodatkowo, inne badanie przeprowadzone w Egipcie wykazało, że 30,4% pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C genotypu 4 leczonych nitazoksanidem osiągnęło niewykrywalne poziomy RNA HCV podczas terapii. Co ważne, ta odpowiedź utrzymywała się po 24 tygodniach po terapii u 17,4% leczonych, wskazując na trwałe korzyści. To sugeruje nitazoksanid jako potencjalną monoterapię dla przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, szczególnie skuteczną u pacjentów z niższymi początkowymi poziomami RNA HCV [27]. Wreszcie, w północnym Peru, badanie porównało skuteczność nitazoksanidu z placebo w leczeniu fascjolozy, poważnego problemu zdrowotnego spowodowanego przez infekcje Fasciola hepatica. Spośród 100 uczestników—50 dorosłych i 50 dzieci—ocena po leczeniu wykazała wyraźną przewagę nitazoksanidu nad placebo, z 60% dorosłych i 40% dzieci leczonych nitazoksanidem eliminujących infekcję, w porównaniu do znacznie niższych wskaźników sukcesu w grupach placebo. Leczenie było nie tylko skuteczne, ale również dobrze tolerowane, z jedynie łagodnymi i tymczasowymi skutkami ubocznymi [8]. Te odkrycia podkreślają potencjalną rolę nitazoksanidu jako bezpiecznego i skutecznego leczenia różnych schorzeń wątroby, w tym ropnia wątroby, infekcji i fascjolozy [28].

Nitazoksanid, a zdrowie układu pokarmowego

Badanie przetestowało skuteczność nitazoksanidu przeciwko Helicobacter pylori, porównując go ze standardowymi antybiotykami u 100 pacjentów. Grupa nitazoksanidu odnotowała 92% wskaźnik wyzdrowienia, znacznie redukując ryzyko rozwoju oporności na leczenie o 54%. To sugeruje nitazoksanid jako realną alternatywę dla leczenia H. pylori, szczególnie w przypadkach opornych [29]. Innego badania w Egipcie, w którym uczestniczyło 224 pacjentów z H. pylori, leczono albo reżimem opartym na nitazoksanidzie, albo tradycyjną terapią. Grupa nitazoksanidu miała prawie 95% wskaźnik eradykacji, znacząco wyższy niż 61% przy standardowym leczeniu, co wskazuje na jego skuteczność jako leczenia pierwszego wyboru dla H. pylori [30]. Ponadto, kolejne badanie w Szpitalu Uniwersyteckim w Tancie przetestowało reżim oparty na nitazoksanidzie na 100 pacjentach, którzy nie odpowiedzieli na standardową terapię dla H. pylori. Nowe leczenie osiągnęło 83% wskaźnik eradykacji, oferując obiecującą opcję leczenia wtórnego dla opornych infekcji H. pylori [31].

W przypadku kryptosporydiozy, badanie na dzieciach z Cryptosporidium wykazało, że leczenie nitazoksanidem oczyściło pasożyta u 80% pacjentów z kompetentnym układem immunologicznym już w pierwszym tygodniu. Podobnie, po czterech tygodniach wskaźniki oczyszczenia poprawiły się do 93,3% w grupie NTZ w porównaniu do 43,3% w grupie placebo. Biegunka ustępowała w większości przypadków w ciągu 3-5 dni, podkreślając skuteczność nitazoksanidu przeciwko kryptosporydiozie [32]. W przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG), badanie w Uzbekistanie na 100 pacjentach z WZJG oceniło wpływ leczenia pasożytów jelitowych nitazoksanidem. Połączenie nitazoksanidu z mesalazyną znacząco poprawiło gojenie błony śluzowej w porównaniu do każdego leczenia stosowanego oddzielnie, sugerując potencjalne korzyści dla zarządzania WZJG [33].

Nitazoksanid, a biegunki

Badanie z udziałem małych dzieci z biegunką rotawirusową badało skuteczność nitazoksanidu i probiotyków. Podany 75 dzieciom, nitazoksanid znacząco skrócił czas pobytu w szpitalu i czas trwania biegunki w porównaniu ze standardowymi leczeniami, z niewielkimi przewagami nad probiotykami. To pokazuje nitazoksanid jako kluczową opcję dla leczenia ostrej biegunki rotawirusowej u dzieci [34]. Przeciwko Cryptosporidium, badanie w Egipcie przetestowało wpływ nitazoksanidu na dorosłych z biegunką wywołaną przez Cryptosporidium. W podwójnie ślepym badaniu z udziałem 90 pacjentów ambulatoryjnych, u tych leczonych nitazoksanidem zaobserwowano 96% odpowiedzi klinicznej i 93% oczyszczenie z Cryptosporidium, znacznie przewyższając placebo. To pokazuje skuteczność nitazoksanidu w leczeniu infekcji Cryptosporidium u pacjentów niemających niedoboru odporności w wieku 12 lat i starszych [35].

Ponadto, w przypadku Blastocystis hominis, nitazoksanid został oceniony pod kątem leczenia biegunki i zapalenia jelit związanego z Blastocystis hominis. Wśród uczestników, 86% leczonych nitazoksanidem wykazało rozwiązanie objawów i oczyszczenie z B. hominis, znacznie przewyższając grupę placebo. Badanie potwierdza B. hominis jako patogen i nitazoksanid jako potężne leczenie [36]. Kolejne badanie, z udziałem pacjentów z AIDS i kryptosporydiozą, zaobserwowało poprawę objawów u 59% z 357 leczonych pacjentów nitazoksanidem. Leczenie było dobrze tolerowane, nawet przy wysokich dawkach, co podkreśla potencjał nitazoksanidu jako bezpiecznej i skutecznej opcji dla kryptosporydiozy u pacjentów z AIDS [37]. Ponadto, badanie w Szpitalu Dziecięcym Uniwersytetu Kairskiego nad ciężką biegunką rotawirusową u dzieci poniżej 7 roku życia wykazało, że nitazoksanid znacząco skrócił czas trwania choroby. Dzieci otrzymujące dawkę nitazoksanidu 7,5 mg/kg zgłosiły średni czas rozwiązania choroby w 31 godzin w porównaniu do 75 godzin dla grupy placebo, co wskazuje na skuteczność nitazoksanidu dla infekcji rotawirusowych leczonych w szpitalu [38].

Inne badanie, z udziałem 66 pacjentów z HIV z biegunką Cryptosporidium parvum, wykazało znaczącą poprawę po leczeniu nitazoksanidem. Pacjenci otrzymywali dawki nitazoksanidu 500 mg lub 1000 mg lub placebo przez dwa tygodnie. Obie dawki nitazoksanidu znacznie przewyższyły placebo w eradykacji pasożyta, z około dwiema trzeciami pacjentów w każdej grupie nitazoksanidu osiągającymi kurację pasożytniczą i rozwiązanie biegunki. Leczenie było również dobrze przyjęte, co wskazuje na potencjał nitazoksanidu jako bezpiecznej i skutecznej opcji dla tej wrażliwej populacji [39]. Wreszcie, badanie w delcie Nilu w Egipcie przetestowało nitazoksanid u 100 dorosłych i dzieci z biegunką wywołaną przez

Cryptosporidium parvum. Dawki różniły się w zależności od wieku, prowadząc do rozwiązania u 80% leczonych pacjentów po siedmiu dniach, w porównaniu do 41% z placebo. To pokazuje potencjał nitazoksanidu w skutecznym i szybkim leczeniu biegunki wywołanej przez Cryptosporidium [40].

Nitazoksanid, a bakterie E. coli

Nitazoksanid wykazał potencjalną skuteczność przeciwko szczepom Escherichia coli (E. coli) opornym na kolistynę, oferując nową strategię na wyeliminowanie tych opornych mikrobów. W połączeniu z kolistyną, NTZ może wzmacniać działanie antybakteryjne kolistyny, zapewniając alternatywną opcję do radzenia sobie z takimi bakteryjnymi wyzwaniami opornościowymi [41]. Ponadto, Nitazoksanid wykazał potencjalną aktywność przeciwko szczepom Escherichia coli (E. coli), szczególnie przeciwko agregacyjnym E. coli (EAEC). EAEC jest znane z powodowania przewlekłej biegunki i niedożywienia wśród dzieci i osób zakażonych HIV. Badania in vitro ujawniły, że choć szczepy E. coli wykazują oporność na Nitazoksanid w bogatych środowiskach odżywczych, jego skuteczność poprawia się w minimalnych mediach, co wskazuje na jego potencjał w określonych warunkach [42]. Nitazoksanid zakłócał formowanie biofilmów — kluczowego czynnika wirulencji EAEC — poprzez hamowanie montażu fimbrialnych adhezyn, niezbędnych do przylegania bakterii do błony śluzowej jelit. Co więcej, w kontekście redukcji infekcji dziecięcych i powiązanych zaburzeń wzrostu, badanie wykorzystujące nitazoksanid w połączeniu z azitromycyną wykazało przejściowe redukcje infekcji przez agregacyjne E. coli. Chociaż interwencja antymikrobiologiczna nie miała znaczącego wpływu na długoterminowe wskaźniki infekcji czy wyniki wzrostu, wskazuje to na znaczącą rolę Nitazoksanidu w zarządzaniu infekcjami jelitowymi, w tym spowodowanymi przez EAEC [43]. Te odkrycia podkreślają rolę nitazoksanidu przeciwko szczepom E. coli, szczególnie jego zdolność do wzmacniania skuteczności kolistyny przeciwko opornym szczepom i zakłócania przylegania EAEC oraz formowania biofilmu.

Nitazoksanid, a gronkowiec złocisty

Nitazoksanid wykazuje potężną aktywność przeciwko opornym szczepom Staphylococcus aureus, w tym tym opornym na konwencjonalne leczenie. Na podstawie badań naukowych, Nitazoksanid jest skuteczny przeciwko szczepom S. aureus, które są odporne na inne leki, co czyni go potencjalną opcją dla trudnych infekcji [44]. Co ważne, Nitazoksanid wzmacnia skuteczność linezolidu, kluczowego antybiotyku, tworząc potężną kombinację przeciwko zarówno wrażliwym, jak i opornym infekcjom S. aureus. Ta synergia oferuje obiecujące podejście do leczenia opornych infekcji [44]. Ponadto, Nitazoksanid zapobiega formowaniu biofilmów przez S. aureus, co stanowi dużą wyzwanie w leczeniu infekcji, ponieważ biofilmy chronią bakterie przed antybiotykami. Chociaż Nitazoksanid nie rozkłada istniejących biofilmów, hamuje akumulację nowych biofilmów, zakłócając mechanizm obronny bakterii [45]. Co ciekawe, obecnie dużym problemem związanym z antybiotykami jest to, że bakterie mogą stać się na nie odporne. Jednakże, S. aureus nie wydaje się rozwijać oporności na Nitazoksanid, co oznacza, że może on pozostać skuteczny przez dłuższy czas [44]. Działanie antybiofilmowe Nitazoksanidu przypuszcza się, że zakłóca procesy zależne od cynku odpowiedzialne za formowanie biofilmu, kierując na montaż biofilmu na poziomie molekularnym bez bezpośredniego chelatowania cynku. Ten mechanizm wskazuje na potencjał Nitazoksanidu do walki z infekcjami związanymi z biofilmem poprzez nową ścieżkę, podkreślając jego wartość w adresowaniu skomplikowanych infekcji bakteryjnych [45].

Nitazoksanid dawkowanie substancji

Według zaleceń FDA, dawkowanie nitazoksanidu wynosi 500 mg doustnie z jedzeniem co 12 godzin przez okres 3 dni dla pacjentów w wieku 12 lat i starszych. Dla dzieci w wieku 11 lat lub młodszych nie należy podawać tabletek nitazoksanidu, ponieważ dawka zawarta w pojedynczej tabletce przekracza zalecaną ilość dla tej grupy wiekowej.

Na podstawie powyższej dyskusji, dla leczenia infekcji przewodu pokarmowego spowodowanych przez pierwotniaki, dawki są optymalizowane specjalnie do grupy wiekowej pacjenta:

– Dla dorosłych z infekcjami Giardia lamblia: Zaleca się stosowanie nitazoksanidu w dawce 500 mg doustnie co 12 godzin z jedzeniem przez trzy dni leczenia.

– Dla leczenia infekcji Giardia lamblia u dzieci: Podaje się nitazoksanid w dawce 7,5 mg/kg dwa razy dziennie przez trzy dni.

– Dla leczenia infekcji spowodowanych przez Ascaris lumbricoides: Typowa dawka nitazoksanidu dla dorosłych i dzieci w wieku 12 lat i starszych to 500 mg doustnie co 12 godzin z jedzeniem. Ta dawka zwykle jest zalecana na okres trzech dni.

– Dla dzieci poniżej 12 roku życia: Zalecana dawka dla leczenia biegunki wywołanej przez Cryptosporidium wśród dzieci była segmentowana na podstawie kategorii wiekowych. Dzieci w wieku 1-3 lat otrzymywały 100 mg nitazoksanidu, te w wieku 4-11 lat otrzymywały 200 mg, a nastolatki w wieku 12 lat i starsi otrzymywali 500 mg. Te dawki podawano dwa razy dziennie przez trzydniowy kurs.

– Dla dorosłych i nastolatków w wieku 12 lat i starszych: W kontekście leczenia amebiazy jelitowej i wątrobowej, jak również biegunki wywołanej przez Cryptosporidium, zalecana dawka to 500 mg nitazoksanidu podawanego dwa razy dziennie. Czas trwania leczenia różnił się w zależności od schorzenia; dla amebiazy określono dziesięciodniowy kurs, podczas gdy dla biegunki wywołanej przez Cryptosporidium wystarczył trzydniowy kurs.

– Dla leczenia biegunki rotawirusowej u dzieci: W badaniu skoncentrowanym na dzieciach z ciężką biegunką rotawirusową, podawano określoną dawkę 7,5 mg/kg zawiesiny doustnej nitazoksanidu dwa razy dziennie przez trzy dni. Było to skierowane na hospitalizowane dzieci poniżej 7 roku życia.

– Dla kryptosporydiozy związanej z AIDS: Leczenie pacjentów cierpiących na kryptosporydiozę związaną z AIDS obejmowało podawanie dawek nitazoksanidu w zakresie od 500 do 1500 mg dwa razy dziennie, z długością leczenia i dawkowaniem dostosowanym do odpowiedzi i tolerancji pacjenta.

**Reakcje niepożądane i rozważania dotyczące Nitazoksanidu**

Najczęściej zgłaszanymi reakcjami niepożądanymi były ból brzucha, ból głowy, chromaturia (zmiany koloru moczu) i nudności. Nadzór powyżej wprowadzenia na rynek zidentyfikował dodatkowe skutki uboczne, takie jak biegunka, choroba refluksowa przełyku, zawroty głowy, duszność, wysypka i pokrzywka, choć ich dokładna częstotliwość pozostaje niepewna ze względu na spontaniczny charakter zgłoszeń [46].

Interakcje leków, szczególnie z innymi lekami silnie wiążącymi się z białkami osocza o wąskich indeksach terapeutycznych, takimi jak warfaryna, wymagają monitorowania z powodu potencjalnej konkurencji o miejsca wiązania. Obszerne wiązanie nitazoksanidu z białkami osocza (>99,9%) wymaga ostrożności [46].

Rozważania dotyczące ciąży i laktacji podkreślają brak danych o obecności nitazoksanidu w mleku ludzkim oraz jego wpływie na karmione piersią niemowlęta lub produkcję mleka. Badania na zwierzętach u ciężarnych szczurów i królików nie wykazały teratogenności ani fetotoksyczności przy dawkach znacznie wyższych niż zalecane dla ludzi, co sugeruje brak związanych z lekiem ryzyk w ludzkich ciążach.

Stosowanie nitazoksanidu w określonych populacjach, w tym u pacjentów pediatrycznych i geriatrycznych, podkreśla bezpieczeństwo i skuteczność u osób w wieku od 12 do 17 lat, z zaleceniem ostrożności dla osób w wieku 11 lat i młodszych ze względu na rozważania dotyczące dawkowania [46].

Nitazoksanid, tolerancja i przedawkowanie

Zakres Tolerowanej Dawki: Nitazoksanid był dobrze tolerowany do maksymalnej pojedynczej dawki 4 gramów (g) w badaniach, z jedzeniem lub bez [47]. Dopuszczalna dawka dobową w badaniach powtarzanych administracji wykazała, że 0,5 g przyjmowane dwa razy dziennie (b.i.d.) jest dobrze tolerowane z jedynie łagodnymi skutkami ubocznymi na podobnym poziomie co placebo [48].

Obawy dotyczące Przedawkowania: Wyższe dawki, takie jak 1 g b.i.d., były związane ze zwiększeniem działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, w tym biegunką i dyskomfortem brzusznym, co wskazuje na próg, powyżej którego tolerancja leku maleje [48]. Mimo że nawet przy wyższych dawkach nie zaobserwowano znaczących zmian w elektrokardiogramach (EKG), parametrach życiowych ani wynikach badań laboratoryjnych, zwiększona częstość skutków ubocznych sugeruje zachowanie ostrożności.

Profil Bezpieczeństwa: Pomimo zwiększonego występowania działań niepożądanych przy wyższych dawkach, profil bezpieczeństwa nitazoksanidu pozostaje korzystny, bez znaczących zdarzeń niepożądanych ani klinicznie znaczących zmian w EKG, parametrach życiowych czy wynikach badań laboratoryjnych zgłoszonych do maksymalnie testowanej dawki 4 g [47].

Nitazoksanid – co jeszcze powinno się wiedzieć?

Podsumowanie działania nitazoksanidu jako środka przeciw pasożytom

Nitazoksanid, rozwijany na początku lat 70. jako 2-(acetyloksy)-N-(5-nitro-2-tiazolyl)benzamid, jest uznawany za substancję o szerokim spektrum działania przeciwko różnorodnym patogenom pasożytniczym i bakteryjnym. Jego początkowy sukces przeciwko jelitowym cestodom doprowadził do zatwierdzenia przez FDA leku do leczenia infekcji Cryptosporidium; jednak wykazał również skuteczność przeciwko infekcjom protozoalnym i mikrobiologicznym, takim jak Clostridium difficile i Mycobacterium tuberculosis. Rola nitazoksanidu w walce z jelitowymi robakami, takimi jak Ascaris lumbricoides i Giardia lamblia, podkreśla jego znaczenie w adresowaniu infekcji pasożytniczych, które znacząco wpływają na zdrowie globalne. Ponadto, potencjał nitazoksanidu przeciwko chorobom wirusowym, w tym zdolność do redukcji obciążenia wirusowego i zapobiegania postępowi chorób wirusowych, jest godny uwagi. Co interesujące, antywirusowe właściwości leku, w połączeniu z korzyściami przeciwzapalnymi, są badane pod kątem różnych zastosowań, w tym leczenia choroby Crohna i wirusowego zapalenia wątroby, co demonstruje jego szerokie zastosowanie w zarządzaniu chorobami zakaźnymi. Zdolność nitazoksanidu do zwalczania różnych infekcji, jego bezpieczeństwo i potencjał nowych zastosowań w medycynie podkreślają jego znaczenie dla pomocy ludziom w utrzymaniu zdrowia w przyszłości przeciwko pasożytom i mikrobom, w tym bakteriom i wirusom.

Disclaimer

Ten artykuł został napisany w celu edukacyjnym i ma na celu zwiększenie świadomości na temat omawianej substancji. Ważne jest aby zaznaczyć, ze omawiana jest substancja, a nie konkretny produkt. Informacje zawarte w tekście bazują na dostępnych badaniach naukowych i nie mają służyć jako porada medyczna, ani nie promują samoleczenia. Czytelnik powinien konsultować wszelkie decyzje dotyczące zdrowia i leczenia z kwalifikowanym specjalistą zdrowia.

Odnośniki

1. Rossignol J. F. (2014). Nitazoxanide: a first-in-class broad-spectrum antiviral agent. Antiviral research, 110, 94–103. https://doi.org/10.1016/j.antiviral.2014.07.014 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7113776/
2. Lloyd, A. E., Honey, B. L., John, B. M., & Condren, M. (2014). Treatment Options and Considerations for Intestinal Helminthic Infections. The Journal of pharmacy technology : jPT : official publication of the Association of Pharmacy Technicians, 30(4), 130–139. https://doi.org/10.1177/8755122514533667 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34860931/
3. Galvan-Ramirez, M. L., Rivera, N., Loeza, M. E., Avila, X., Acero, J., Troyo, R., & Bernal, R. (2007). Nitazoxanide in the treatment of Ascaris lumbricoides in a rural zone of Colima, Mexico. Journal of helminthology, 81(3), 255–259. https://doi.org/10.1017/S0022149X07747466 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17594741/
4. Diaz, E., Mondragon, J., Ramirez, E., & Bernal, R. (2003). Epidemiology and control of intestinal parasites with nitazoxanide in children in Mexico. The American journal of tropical medicine and hygiene, 68(4), 384–385. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12875284/
5. Juan, J. O., Lopez Chegne, N., Gargala, G., & Favennec, L. (2002). Comparative clinical studies of nitazoxanide, albendazol and praziquantel in the treatment of ascariasis, trichuriasis and hymenolepiasis in children from Peru. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene, 96(2), 193–196. https://doi.org/10.1016/s0035-9203(02)90301-9 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12055813/
6. Romero Cabello, R., Guerrero, L. R., Muñóz García, M. R., & Geyne Cruz, A. (1997). Nitazoxanide for the treatment of intestinal protozoan and helminthic infections in Mexico. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene, 91(6), 701–703. https://doi.org/10.1016/s0035-9203(97)90531-9 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9580117/
7. Rossignol, J. F., Lopez-Chegne, N., Julcamoro, L. M., Carrion, M. E., & Bardin, M. C. (2012). Nitazoxanide for the empiric treatment of pediatric infectious diarrhea. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene, 106(3), 167–173. https://doi.org/10.1016/j.trstmh.2011.11.007 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22301075/
8. Doumbo, O., Rossignol, J. F., Pichard, E., Traore, H. A., Dembele, T. M., Diakite, M., Traore, F., & Diallo, D. A. (1997). Nitazoxanide in the treatment of cryptosporidial diarrhea and other intestinal parasitic infections associated with acquired immunodeficiency syndrome in tropical Africa. The American journal of tropical medicine and hygiene, 56(6), 637–639. https://doi.org/10.4269/ajtmh.1997.56.637 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9230795/
9. Ortiz, J. J., Ayoub, A., Gargala, G., Chegne, N. L., & Favennec, L. (2001). Randomized clinical study of nitazoxanide compared to metronidazole in the treatment of symptomatic giardiasis in children from Northern Peru. Alimentary pharmacology & therapeutics, 15(9), 1409–1415. https://doi.org/10.1046/j.1365-2036.2001.01066.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11552913/
10. Escobedo, A. A., Alvarez, G., González, M. E., Almirall, P., Cañete, R., Cimerman, S., Ruiz, A., & Pérez, R. (2008). The treatment of giardiasis in children: single-dose tinidazole compared with 3 days of nitazoxanide. Annals of tropical medicine and parasitology, 102(3), 199–207. https://doi.org/10.1179/136485908X267894 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18348774/
11. Rossignol, J. F., Ayoub, A., & Ayers, M. S. (2001). Treatment of diarrhea caused by Giardia intestinalis and Entamoeba histolytica or E. dispar: a randomized, double-blind, placebo-controlled study of nitazoxanide. The Journal of infectious diseases, 184(3), 381–384. https://doi.org/10.1086/322038 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11443569/
12. Speich, B., Marti, H., Ame, S. M., Ali, S. M., Bogoch, I. I., Utzinger, J., Albonico, M., & Keiser, J. (2013). Prevalence of intestinal protozoa infection among school-aged children on Pemba Island, Tanzania, and effect of single-dose albendazol, nitazoxanide and albendazol-nitazoxanide. Parasites & vectors, 6, 3. https://doi.org/10.1186/1756-3305-6-3 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23289920/
13. Rodríguez-García, R., Rodríguez-Guzmán, L. M., & Cruz del Castillo, A. H. (1999). Eficacia y seguridad de mebendazol contra nitazoxanida en el tratamiento de Giardia lamblia en niños [Effectiveness and safety of mebendazol compared to nitazoxanide in the treatment of Giardia lamblia in children]. Revista de gastroenterologia de Mexico, 64(3), 122–126. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10532139/
14. Martínez-Rosas, V., Hernández-Ochoa, B., Morales-Luna, L., Ortega-Cuellar, D., González-Valdez, A., Arreguin-Espinosa, R., Rufino-González, Y., Calderón-Jaimes, E., Castillo-Rodríguez, R. A., Wong-Baeza, C., Baeza-Ramírez, I., Pérez de la Cruz, V., Vidal-Limón, A., & Gómez-Manzo, S. (2023). Nitazoxanide Inhibits the Bifunctional Enzyme GlG6PD::6PGL of Giardia lamblia: Biochemical and In Silico Characterization of a New Druggable Target. International journal of molecular sciences, 24(14), 11516. https://doi.org/10.3390/ijms241411516 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37511272/
15. Sabatke, B., Chaves, P. F. P., Cordeiro, L. M. C., & Ramirez, M. I. (2022). Synergistic Effect of Polysaccharides from Chamomile Tea with Nitazoxanide Increases Treatment Efficacy against Giardia intestinalis. Life (Basel, Switzerland), 12(12), 2091. https://doi.org/10.3390/life12122091 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36556456/
16. Cedillo-Rivera, R., Chávez, B., González-Robles, A., Tapia, A., & Yépez-Mulia, L. (2002). In vitro effect of nitazoxanide against Entamoeba histolytica, Giardia intestinalis and Trichomonas vaginalis trophozoites. The Journal of eukaryotic microbiology, 49(3), 201–208. https://doi.org/10.1111/j.1550-7408.2002.tb00523.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12120985/
17. Bernal-Redondo, R., Martínez-Méndez, L. G., Mendoza-Chavez, A., Velasco-Perales, D., & Chavez-Munguia, B. (2004). Evaluation of the in vitro effect of albendazol, metronidazole and nitazoxanide on viability and structure of Giardia lamblia cysts. Journal of submicroscopic cytology and pathology, 36(3-4), 241–245. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15906598/
18. Rocco, P. R. M., Silva, P. L., Cruz, F. F., Melo-Junior, M. A. C., Tierno, P. F. G. M. M., Moura, M. A., De Oliveira, L. F. G., Lima, C. C., Dos Santos, E. A., Junior, W. F., Fernandes, A. P. S. M., Franchini, K. G., Magri, E., de Moraes, N. F., Gonçalves, J. M. J., Carbonieri, M. N., Dos Santos, I. S., Paes, N. F., Maciel, P. V. M., Rocha, R. P., … SARITA-2 investigators (2021). Early use of nitazoxanide in mild COVID-19 disease: randomised, placebo-controlled trial. The European respiratory journal, 58(1), 2003725. https://doi.org/10.1183/13993003.03725-2020 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33361100/
19. Medhat, M. A., El-Kassas, M., Karam-Allah, H., Al Shafie, A., Abd-Elsalam, S., Moustafa, E., Hassany, S. M., Salama, M., Abd Elghafar, M. S., Sayed, H., Badr, M., Kamal, D. T., Shamseldeen, A., Ossimi, A., Moaz, I., Esmael, H. E., Ezz Eldin, A. M., Ezzat, S., Abdelghaffar, H., & Abdelghaffar, K. (2022). Sofosbuvir/ledipasvir in combination or nitazoxanide alone are safe and efficient treatments for COVID-19 infection: A randomized controlled trial for repurposing antivirals. Arab journal of gastroenterology : the official publication of the Pan-Arab Association of Gastroenterology, 23(3), 165–171. https://doi.org/10.1016/j.ajg.2022.04.005 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35690556/
20. Rossignol, J. F., & El-Gohary, Y. M. (2006). Nitazoxanide in the treatment of viral gastroenteritis: a randomized double-blind placebo-controlled clinical trial. Alimentary pharmacology & therapeutics, 24(10), 1423–1430. https://doi.org/10.1111/j.1365-2036.2006.03128.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17081163/
21. Stelitano, D., La Frazia, S., Ambrosino, A., Zannella, C., Tay, D., Iovane, V., Montagnaro, S., De Filippis, A., Santoro, M. G., Porotto, M., & Galdiero, M. (2023). Antiviral activity of nitazoxanide against MorbillivirusJournal of virus eradication, 9(4), 100353. https://doi.org/10.1016/j.jve.2023.100353 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38028567/
22. Goel, V., Jain, A., Sharma, G., Jhajharia, A., Agarwal, V. K., Ashdhir, P., Pokharna, R., & Chauhan, V. (2021). Evaluating the efficacy of nitazoxanide in uncomplicated amebic liver abscess. Indian journal of gastroenterology : official journal of the Indian Society of Gastroenterology, 40(3), 272–280. https://doi.org/10.1007/s12664-020-01132-w https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33991310/
23. Glal, K. A. M., Abd-Elsalam, S. M., & Mostafa, T. M. (2021). Nitazoxanide versus rifaximin in preventing the recurrence of hepatic encephalopathy: A randomized double-blind controlled trial. Journal of hepato-biliary-pancreatic sciences, 28(10), 812–824. https://doi.org/10.1002/jhbp.947 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33768619/
24. Abd-Elsalam, S., El-Kalla, F., Elwan, N., Badawi, R., Hawash, N., Soliman, S., Soliman, S., Elkhalawany, W., ElSawaf, M. A., & Elfert, A. (2019). A Randomized Controlled Trial Comparing Nitazoxanide Plus Lactulose With Lactulose Alone in Treatment of Overt Hepatic Encephalopathy. Journal of clinical gastroenterology, 53(3), 226–230. https://doi.org/10.1097/MCG.0000000000001040 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29668561/
25. Zumaquero-Ríos, J. L., Sarracent-Pérez, J., Rojas-García, R., Rojas-Rivero, L., Martínez-Tovilla, Y., Valero, M. A., & Mas-Coma, S. (2013). Fascioliasis and intestinal parasitoses affecting schoolchildren in Atlixco, Puebla State, Mexico: epidemiology and treatment with nitazoxanide. PLoS neglected tropical diseases, 7(11), e2553. https://doi.org/10.1371/journal.pntd.0002553 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24278492/
26. Rossignol, J. F., Kabil, S. M., El-Gohary, Y., & Younis, A. M. (2007). Nitazoxanide in the treatment of amoebiasis. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene, 101(10), 1025–1031. https://doi.org/10.1016/j.trstmh.2007.04.001 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17658567/
27. Rossignol, J. F., Kabil, S. M., El-Gohary, Y., Elfert, A., & Keeffe, E. B. (2008). Clinical trial: randomized, double-blind, placebo-controlled study of nitazoxanide monotherapy for the treatment of patients with chronic hepatitis C genotype 4. Alimentary pharmacology & therapeutics, 28(5), 574–580. https://doi.org/10.1111/j.1365-2036.2008.03781.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18616643/
28. Favennec, L., Jave Ortiz, J., Gargala, G., Lopez Chegne, N., Ayoub, A., & Rossignol, J. F. (2003). Double-blind, randomized, placebo-controlled study of nitazoxanide in the treatment of fascioliasis in adults and children from northern Peru. Alimentary pharmacology & therapeutics, 17(2), 265–270. https://doi.org/10.1046/j.1365-2036.2003.01419.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12534412/
29. Shawky, D., Salamah, A. M., Abd-Elsalam, S. M., Habba, E., Elnaggar, M. H., Elsawy, A. A., Baiomy, N., Bahaa, M. M., & Gamal, R. M. (2022). Nitazoxanide-based therapeutic regimen as a novel treatment for Helicobacter pylori infection in children and adolescents: a randomized trial. European review for medical and pharmacological sciences, 26(9), 3132–3137. https://doi.org/10.26355/eurrev_202205_28730 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35587063/
30. Shehata, M. A., Talaat, R., Soliman, S., Elmesseri, H., Soliman, S., & Abd-Elsalam, S. (2017). Randomized controlled study of a novel triple nitazoxanide (NTZ)-containing therapeutic regimen versus the traditional regimen for eradication of Helicobacter pylori infection. Helicobacter, 22(5), 10.1111/hel.12395. https://doi.org/10.1111/hel.12395 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28524341/
31. Abd-Elsalam, S., Kobtan, A., El-Kalla, F., Elkhalawany, W., Nawasany, S. E., Saif, S. A., Yousef, M., Ali, L. A., Soliman, S., Mansour, L., Habba, E., Soliman, H., Rizk, F., & Shehata, M. A. (2016). A 2-week Nitazoxanide-based quadruple treatment as a rescue therapy for Helicobacter pylori eradication: A single center experience. Medicine, 95(24), e3879. https://doi.org/10.1097/MD.0000000000003879 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27310977/
32. Abaza, B. E., Hamza, R. S., Farag, T. I., Abdel-Hamid, M. A., & Moustafa, R. A. (2016). ASSESSING THE EFFICACY OF NITAZOXANIDE IN TREATMENT OF CRYPTOSPORIDIOSIS USING PCR EXAMINATION. Journal of the Egyptian Society of Parasitology, 46(3), 683–692. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30230765/
33. Toychiev, A., Navruzov, B., Pazylova, D., Davis, N., Badalova, N., & Osipova, S. (2021). Intestinal protozoa and helminths in ulcerative colitis and the influence of anti-parasitic therapy on the course of the disease. Acta tropica, 213, 105755. https://doi.org/10.1016/j.actatropica.2020.105755 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33188747/
34. Teran, C. G., Teran-Escalera, C. N., & Villarroel, P. (2009). Nitazoxanide vs. probiotics for the treatment of acute rotavirus diarrhea in children: a randomized, single-blind, controlled trial in Bolivian children. International journal of infectious diseases : IJID : official publication of the International Society for Infectious Diseases, 13(4), 518–523. https://doi.org/10.1016/j.ijid.2008.09.014 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19070525/
35. Rossignol, J. F., Kabil, S. M., el-Gohary, Y., & Younis, A. M. (2006). Effect of nitazoxanide in diarrhea and enteritis caused by Cryptosporidium species. Clinical gastroenterology and hepatology : the official clinical practice journal of the American Gastroenterological Association, 4(3), 320–324. https://doi.org/10.1016/j.cgh.2005.12.020 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16527695/
36. Rossignol, J. F., Kabil, S. M., Said, M., Samir, H., & Younis, A. M. (2005). Effect of nitazoxanide in persistent diarrhea and enteritis associated with Blastocystis hominis. Clinical gastroenterology and hepatology : the official clinical practice journal of the American Gastroenterological Association, 3(10), 987–991. https://doi.org/10.1016/s1542-3565(05)00427-1 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16234044/
37. Rossignol J. F. (2006). Nitazoxanide in the treatment of acquired immune deficiency syndrome-related cryptosporidiosis: results of the United States compassionate use program in 365 patients. Alimentary pharmacology & therapeutics, 24(5), 887–894. https://doi.org/10.1111/j.1365-2036.2006.03033.x https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16918894/
38. Rossignol, J. F., Abu-Zekry, M., Hussein, A., & Santoro, M. G. (2006). Effect of nitazoxanide for treatment of severe rotavirus diarrhoea: randomised double-blind placebo-controlled trial. Lancet (London, England), 368(9530), 124–129. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(06)68852-1 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16829296/
39. Rossignol, J. F., Hidalgo, H., Feregrino, M., Higuera, F., Gomez, W. H., Romero, J. L., Padierna, J., Geyne, A., & Ayers, M. S. (1998). A double-’blind’ placebo-controlled study of nitazoxanide in the treatment of cryptosporidial diarrhoea in AIDS patients in Mexico. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene, 92(6), 663–666. https://doi.org/10.1016/s0035-9203(98)90804-5 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10326116/
40. Rossignol, J. F., Ayoub, A., & Ayers, M. S. (2001). Treatment of diarrhea caused by Cryptosporidium parvum: a prospective randomized, double-blind, placebo-controlled study of Nitazoxanide. The Journal of infectious diseases, 184(1), 103–106. https://doi.org/10.1086/321008 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11398117/
41. Xu, M., Yao, Z., Kong, J., Tang, M., Liu, Q., Zhang, X., Shi, S., Zheng, X., Cao, J., Zhou, T., & Wang, Z. (2024). Antiparasitic nitazoxanide potentiates colistin against colistin-resistant Acinetobacter baumanniiand Escherichia coli in vitro and in vivo. Microbiology spectrum, 12(1), e0229523. https://doi.org/10.1128/spectrum.02295-23 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38032179/
42. Shamir, E. R., Warthan, M., Brown, S. P., Nataro, J. P., Guerrant, R. L., & Hoffman, P. S. (2010). Nitazoxanide inhibits biofilm production and hemagglutination by enteroaggregative Escherichia coli strains by blocking assembly of AafA fimbriae. Antimicrobial agents and chemotherapy, 54(4), 1526–1533. https://doi.org/10.1128/AAC.01279-09 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20086145/
43. Guga, G., Houpt, E. R., Elwood, S., Liu, J., Kimathi, C., Mosha, R., Temu, M., Maro, A., Mujaga, B., Swai, N., Pholwat, S., McQuade, E. T. R., Mduma, E. R., DeBoer, M. D., & Platts-Mills, J. (2023). Impact of azithromycin and nitazoxanide on the enteric infections and child growth: Findings from the Early Life Interventions for Childhood Growth and Development in Tanzania (ELICIT) trial. PloS one, 18(12), e0294110. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0294110 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38127924/
44. Kaul, G., Akhir, A., Shukla, M., Rawat, K. S., Sharma, C. P., Sangu, K. G., Rode, H. B., Goel, A., & Chopra, S. (2022). Nitazoxanide potentiates linezolid against linezolid-resistant Staphylococcus aureus in vitro and in vivo. The Journal of antimicrobial chemotherapy, 77(9), 2456–2460. https://doi.org/10.1093/jac/dkac201 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35748613/
45. Tchouaffi-Nana, F., Ballard, T. E., Cary, C. H., Macdonald, T. L., Sifri, C. D., & Hoffman, P. S. (2010). Nitazoxanide inhibits biofilm formation by Staphylococcus epidermidis by blocking accumulation on surfaces. Antimicrobial agents and chemotherapy, 54(7), 2767–2774. https://doi.org/10.1128/AAC.00901-09 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20404119/
46. https://www.accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2021/021497s017lbl.pdf
47. Stockis, A., Allemon, A. M., De Bruyn, S., & Gengler, C. (2002). Nitazoxanide pharmacokinetics and tolerability in man using single ascending oral doses. International journal of clinical pharmacology and therapeutics, 40(5), 213–220. https://doi.org/10.5414/cpp40213 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12051573/

Stockis, A., De Bruyn, S., Gengler, C., & Rosillon, D. (2002). Nitazoxanide pharmacokinetics and tolerability in man during 7 days dosing with 0.5 g and 1 g b.i.d. International journal of clinical pharmacology and therapeutics, 40(5), 221–227. https://doi.org/10.5414/cpp40221 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12051574/