Jak działa mózg w depresji?

W ostatnich dziesięcioleciach naukowcy skoncentrowali się na badaniach nad neurobiologicznymi mechanizmami depresji, co pozwoliło na znaczny postęp w naszym zrozumieniu tego stanu. Badania neuroobrazowania, takie jak rezonans magnetyczny funkcjonalny (fMRI), umożliwiły nam rzucenie światła na zmiany w aktywności mózgu u osób z depresją. Ponadto rozwój technik neurochemicznych pozwolił na identyfikację różnic w poziomie neuroprzekaźników i hormonów u pacjentów z depresją w porównaniu do osób zdrowych. Jak czują, myślą i funkcjonują osoby chorujące na depresję? Dowiedz się z artykułu.

Jakie zmiany w mózgu powoduje depresja?

Badania nad zmianami strukturalnymi i funkcjonalnymi mózgu u osób cierpiących na depresję dostarczyły licznych cennych wskazówek na temat biologicznych podstaw tego zaburzenia. Jednym z najważniejszych odkryć jest związek między depresją a zmianami strukturalnymi w mózgu, szczególnie w obszarach związanych z regulacją emocji i funkcjami wykonawczymi.

Badania wykonane rezonansem magnetycznym wykazały, że osoby z depresją często wykazują zmniejszenie objętości mózgu, zwłaszcza w hipokampie, strukturze kluczowej dla regulacji nastroju i funkcji pamięciowych. Ta obserwacja sugeruje, że depresja może wpływać na neuroplastyczność, procesy zapalne lub neurodegeneracyjne mechanizmy w mózgu.

Dodatkowo badania fMRI ujawniły zmiany w aktywności neuronalnej u pacjentów z depresją. Obserwuje się obniżoną aktywność w obszarach korowych odpowiedzialnych za regulację nastroju, takich jak przyśrodkowa kora przedczołowa, oraz nadmierną aktywność w obszarach związanych z reakcjami na stres i emocje. Ponadto, zmiany w neurochemii mózgu odgrywają kluczową rolę w depresji. Dysregulacja poziomu neuroprzekaźników, takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina, jest dobrze udokumentowana u pacjentów z tym zaburzeniem.

Jak depresja zmienia myślenie?

Z neurobiologicznego punktu widzenia, zmiany w aktywności w różnych obszarach mózgu, o których wspominaliśmy wcześniej, mogą prowadzić do pewnych wzorców myślenia charakterystycznych dla depresji. Na przykład obniżona aktywność w przyśrodkowej korze przedczołowej, odpowiedzialnej za regulację nastroju, może prowadzić do trudności w pozytywnym myśleniu i odczuwaniu przyjemności. Z kolei niedobór acetylocholiny charakterystyczny dla depresji, ma wpływ na negatywną stronniczość pamięci, co prowadzi do częstego powracania do przeszłości, rozpamiętywania „co, ktoś powiedział” i odtwarzania w kółko negatywnych sytuacji. Nadmierna aktywność w obszarach związanych z reakcjami na stres i emocje może skutkować nadmiernym skupieniem na negatywnych bodźcach i wyolbrzymianiem zagrożeń. W takim wypadku warto zastosować peptyd na stres. Należą do nich m.in. selank. Wyjątkowo ceniony przez osoby, które chcą zachować zimną krew w sytuacjach stresujących. Warto zauważyć, że za obumieranie neuronów z mózgu odpowiedzialny jest kortyzol – czyli hormon wydzielany w chwilach zagrożenia. Nadmiar kortyzolu będzie skutecznie prowadził do zmniejszenia się ilości komórek nerwowych, co prowadzi do depresji. Selank chroniąc i wspierając układ nerwowy, wykazuje swoiste działanie przeciwdepresyjne.

Ponadto choroba może wpływać na funkcje poznawcze, takie jak uwaga i koncentracja.  Osoby z depresją często odczuwają trudności w skupieniu uwagi, co może prowadzić do błędów w myśleniu i wydolności umysłowej.

Mózg w depresji: jaki wpływ na pamięć ma depresja?

Badania wskazują, że depresja może wpływać na różne aspekty pamięci, w tym na pamięć epizodyczną (związaną z osobistymi doświadczeniami) i pamięć pracującą (odpowiedzialną za przetwarzanie informacji na krótki okres). Osoby z depresją często wykazują deficyty w pamięci epizodycznej, co może objawiać się trudnościami w przypominaniu sobie szczegółów z przeszłości lub zdarzeń życiowych.

Pamięć pracująca również może być zaburzona u pacjentów z depresją, co może prowadzić do trudności w rozwiązywaniu problemów, planowaniu i podejmowaniu decyzji. Te deficyty pamięciowe mogą być związane z obniżoną aktywnością obszarów mózgu odpowiedzialnych za przetwarzanie informacji i koncentrację uwagi.

Istnieją również dowody na to, że depresja może wpłynąć na sposób, w jaki osoby przetwarzają i interpretują informacje. Osoby z depresją mogą być bardziej skłonne do koncentrowania się na negatywnych aspektach doświadczeń i ignorowania tych pozytywnych. Zjawisko, znane jest jako „selektywna uwaga negatywna”, może wpłynąć na sposób, w jaki osoby z depresją przetwarzają i zapamiętują informacje, co dodatkowo utrwala ich stan emocjonalny.

Jak osoby z depresją postrzegają rzeczywistość?

Pomimo dobrego wzroku, chorzy na depresje nie koniecznie widzą świat takim, jakim rzeczywiście jest. Jako pierwszy doszedł do tego wniosku Aaron Beck. Sugerował on, że pod wpływem czynnika środowiskowego zniekształcenia poznawcze są w stanie się aktywować i rzucać cień na prawidłowe przetwarzanie informacji. Nazwał on to zjawisko „triadą negatywnego myślenia” – co odnosiło się do tego, że osoba z depresją w nieprawdziwy sposób postrzega siebie, świat i nadchodzącą przyszłość. Dziś już wiemy, że osoby chore na depresję umniejszają pozytywnym aspektom życia i wykazują wręcz zatrważającą rekcję na negatywną wiadomość zwrotną. Oznacza to, że podczas wykonywania serii zadań, gdy osoba chora popełni błąd, bardzo prawdopodobne jest, że następne zadania również zostaną wykonane błędnie. Odpowiada za to zwiększona wrażliwość na informacje zwrotne.

Peptydy w depresji – czy to ma sens?

Według opinii internautów oraz badań naukowych peptydy w depresji mogą być skuteczne i redukować negatywne skutki związane z funkcjonowaniem mózgu objętym depresją. W szczególności preparat selank jest godnym zainteresowania peptydem w depresji. Pomoże on zredukować silne napięcia, uspokaja, wycisza i gwarantuje lepszy sen. Wspiera układ nerwowy, a także zwiększa naturalną odporność człowieka.

Preparat podawany donosowo należy najpierw odpowiednio przygotować, poprzez połączenie proszku i wody z fiolki dołączonej do opakowania, a następnie całość delikatnie wymieszać i odpowiednio przechowywać w niskich temperaturach. Jednorazowe podanie to około 2 psiknięcia w sytuacjach stresowych, przy obniżonym nastroju lub spadku psychicznym.

Jak przywrócić neurony w mózgu po udarze?

Wszelkie choroby neurologiczne – Alzheimer, Parkinson czy udar, łączy jeden wspólny element. Wszystkie doprowadzają do utraty populacji komórek nerwowych. Powoduje to stopniową utratę zdolności do normalnego funkcjonowanie osoby chorej. Alternatywą dla leczenia objawów jest terapia mająca na celu stymulować produkcję nowych neuronów, które zastąpią już te utracone.

Jak się tworzą neurony?

Neurogeneza, czyli tworzenie się nowych komórek nerwowych, do tej pory uznawana była za proces zachodzący wyłącznie w okresie embrionalnym – między 17 a 20 tygodniem ciąży. Natomiast w okresie dorosłości neurony wytwarzają między sobą już tylko głównie połączenia między neuronami. Pomimo tego, że temat ten jest nadal polem zainteresowań naukowców, istnieje coraz więcej publikacji, które sądzą, że wytwarzanie nowych komórek nerwowych przez osoby dorosłe jest możliwe. Na ten moment dowiedziono, że są dwa obszary w mózgu odpowiedzialne za aktywny i ciągły proces neurogenezy: zakręt zębaty hipokampa i opuszki węchowe. W ostatnich latach powstało, niestety na razie tylko przypuszczenie, że neurony mogą powstawać także w innych obszarach organizmu.

Czy neurony mogą się odbudować?

Jak wynika z badań opublikowanych na łamach „Call Reports”, nasze komórki nerwowe mogą być w stanie się zregenerować. Analiza przeprowadzona na muszkach owocówkach udowodniła, że odbudowie nie ulegają tylko aksony (neuryty odpowiedzialne za przekazywanie impulsów z ciała komórki do kolejnych nerwów), ale także dendryty, czyli komórki odpowiedzialne za odbiór informacji i przekazywaniu ich do ciała komórki.

Co prawda komórki, które obumarły w wyniku udaru mózgu nie są już w stanie się odbudować, jednak nie wszystkie niedotlenione komórki ulegają całkowitemu uszkodzeniu. Wiele z nich po doznaniu „szoku” są w stanie w późniejszym czasie zacząć znowu działać. Ponadto, dzięki neuroplastyczności mózgu, część komórek jest w stanie przejąć obowiązki tych, które obumarły.

Jak pobudzić neurogenezę?

Jak stymulować neurony, skoro naturalnie z wiekiem jest ich coraz mniej? Warto zadbać, aby zmiany w strukturze mózgu były dla nas jak najmniej dotkliwe. Istnieją sposoby, które są w stanie stymulować tworzenie się nowych neuronów. Sandrine Thuret w swoim wystąpieniu TED twierdzi, że dojrzały mózg może wytworzyć nawet do 700 neuronów dziennie. To nic w porównaniu z miliardem neuronów, które mamy podczas narodzin, jednak w tym tempie w wieku 50 lat, możemy cieszyć się zupełnie nowym zestawem neuronów wytworzonym w naszej dorosłości. Poznaj wpływ poszczególnych czynników na proces neurogenezy.

Czym nakarmić neurony?

Fundamentalnym elementem w wieku dojrzałym jest dieta. Dlatego spożywanie posiłków urozmaiconych pod względem składników odżywczych będzie korzystne dla naszego mózgu. Sprawdzone wskazówki żywieniowe to m.in. ograniczenie wartości kalorycznej spożywanych posiłków o 20%-30%, sporadyczny post, niepodjadanie między posiłkami. Dodatkowo zaleca się wprowadzić do swojego menu flawonoidy, które występują w ciemnej czekoladzie i borówkach. Niezbędne do pobudzenia neurogenezy będą także kwasy tłuszczowe omega-3, które znajdują się w tłustych rybach czy orzechach. Z kolei nasycone kwasy tłuszczowe i etanol będą ten proces spowalniać. Co ciekawe, niektóre źródła zalecają pić czerwone wino, które bogate jest w resweratrol. Chroni on powstałe komórki przed zniszczeniem. My jednak polecamy po prostu spożywanie winogron. Resweratrol jest obecny w ich skórce. A alkohol z pewnością nie będzie drogą do lepszego samopoczucia. Ponadto lepiej wybierać pożywienie do gryzienia i chrupania, niż zmiksowane papki bez wyraźnej struktury – to również ma wpływ na hamowanie neurogenezy.

Wystarczy jedna wizyta na siłowni w tygodniu, aby wyeliminować typowe problemy wieku podeszłego

Neurogeneza przyspiesza podczas wysiłku fizycznego. Według badań przeprowadzonych na dwóch grupach osób starszych w wieku 65-75 lat – wystarczy raz w tygodniu odbyć trening siłowy, aby nasze ciało i umysł były sprawniejsze i lepiej radziły sobie z obowiązkami dnia codziennego. Grupa seniorów, która odbywała treningi siłowe wypadła znacznie lepiej w testach na kontrolę poznawczą. Dodatkową korzyścią było zwiększenie prędkości chodzenia, co jest czynnikiem warunkującym ryzyko śmierci wśród osób w podeszłym wieku.

Wytwórz komórki nerwowe w łóżku

Brzmi całkiem przyjemnie, prawda? Sen to nasz przyjaciel i sprzymierzeniec w walce z utratą neuronów. To właśnie podczas odpoczynku nasz organizm się regeneruje, przestrzenie międzykomórkowe zwiększają się, a dzięki temu płyn mózgowo-rdzeniowy może „wypłukiwać” wszystko, co nagromadziło się w ciągu dnia między tkankami.

Wykorzystaj peptyd semax

Odbudowa neuronów w mózgu może zachodzić także przy pomocy syntetycznego peptydu, jakim jest semax. Szczególnie zalecany jest osobom po udarze, które w wyniku niedokrwienia mózgu tracą znaczną ilość komórek nerwowych lub są one w słabej kondycji. Substancja znana jest ze swoich neuroprotekcyjnych właściwości, co może przyczynić się do odzyskania zdolności kognitywnych i poznawczych, które nierzadko utracone zostają właśnie w wyniku udaru. Poprawia także neuroplastyczność, co może prowadzić do szybszej regeneracji komórek, a także tworzenia nowych połączeń między nimi.

Leczenie udaru mózgu: Rola peptydów w poprawie jakości życia pacjentów

W obliczu rosnącej liczby przypadków udaru mózgu i ich długotrwałych konsekwencji, innowacyjne terapie stają się coraz bardziej powszechne. W tym terapia peptydami. Jest to obiecująca alternatywa dla tradycyjnych metod rehabilitacji. Obejmuje ona szereg korzyści, takich jak regeneracja tkanek nerwowych, poprawa funkcji mózgu, a także przyspieszenie procesu rehabilitacji. W miarę odkrywania ich korzyści, terapia oparta na peptydach staje się integralną częścią dzisiejszej opieki nad osobami po udarze mózgu. W dalszej części artykułu przyjrzymy się bliżej, dlaczego peptydy zyskują na znaczeniu i jak dokładnie wpływają na poprawę jakości życia pacjentów w związku z przebytym udarem,

Czym są peptydy na udar i jak działają?

Peptydy stanowią grupę związków chemicznych, które składają się z krótkich łańcuchów aminokwasów. Są one naturalnie obecne w organizmach ludzkich i pełnią kluczową rolę w różnych procesach biologicznych. W kontekście leczenia udaru krwotocznego, peptydy odgrywają istotną rolę w procesie regeneracji tkanek nerwowych. Ich działanie polega na stymulacji wzrostu i naprawy uszkodzonych komórek mózgowych. Poprzez wpływ na procesy neuroprotekcyjne, peptydy mogą pomagać w odbudowie po udarze niedokrwiennym mózgu, poprawiając funkcje neuromotoryczne i kognitywne. To właśnie mechanizm działania peptydów sprawia, że są one obecnie badane i wykorzystywane jako potencjalne narzędzie w rehabilitacji po udarze mózgu, dając nadzieję na skuteczne leczenie i znaczną poprawę jakości życia pacjentów.

Ogólnie rzecz biorąc, działanie peptydów ma na celu zablokować procesy patologiczne spowodowane zmniejszeniem dopływu krwi do tkanek mózgowych. Różne grupy peptydów mają potencjał terapeutyczny w niedokrwieniu. Wśród nich znajdują się małe interferujące peptydy, które blokują interakcje białko-białko, kationowe peptydy bogate w argininę o kombinacji różnych właściwości neuroprotekcyjnych, peptydy wahadłowe, które zapewniają przepuszczalność neuroprotektorów przez barierę krew-mózg oraz peptydy syntetyczne, które naśladują naturalne peptydy i hormony regulatorowe

Peptydy neuroprotekcyjne: jaką substancję wybrać na udar niedokrwienny?

W przypadku wystąpienia udaru wybór odpowiednich peptydów jest kluczowy dla osiągnięcia najlepszych wyników. Udary niedokrwienne często wynikają z niedostatecznego dopływu krwi do mózgu, co prowadzi do uszkodzenia tkanek nerwowych. W tym kontekście pewne peptydy neuroprotekcyjne wykazują wyjątkową skuteczność.

BPC 157 – stabilizacja ciśnienia krwi

BPC-157 to krótki skrót od Bodily Protection Compound-157. Jest to peptyd składający się z 15 aminokwasów, który wykazuje obiecujące właściwości w zakresie naprawy tkanek i leczenia różnych schorzeń. 

Należy podkreślić, że BPC-157 to peptyd, który jest wciąż intensywnie badany, a jego stosowanie w leczeniu udarów mózgu nie jest jeszcze w pełni zrozumiane ani zatwierdzone przez agencje regulacyjne, takie jak FDA w Stanach Zjednoczonych. Jednakże istnieją pewne teorie i dowody wskazujące na to, dlaczego peptyd neuroregeneracyjny BPC-157 może wywierać pozytywny wpływ na procesy związane z udarem mózgu:

  1. Właściwości przeciwzapalne: BPC-157 wykazuje właściwości przeciwzapalne, co jest istotne po udarze mózgu. Stan zapalny jest częstą reakcją organizmu na uszkodzenia tkanek mózgowych spowodowane udarem. Redukcja stanu zapalnego może pomóc w kontrolowaniu szkód i poprawie procesów naprawy.
  2. Regeneracja tkanek: peptyd jest znany z potencjału do stymulowania procesów regeneracji tkanek. Po udarze mózgu może pomóc w odbudowie uszkodzonych neuronów i innych struktur mózgowych.
  3. Poprawa przepływu krwi: zdolność substancji do poprawy krążenia krwi jest istotna po udarze niedokrwiennym (czyli takim, w którym brakuje krwi w określonym obszarze mózgu). Poprawa ukrwienia może pomóc w ochronie i naprawie uszkodzonych tkanek nerwowych.
  4. Neuroprotekcyjne działanie: preparat może wywierać neuroprotekcyjne działanie, chroniąc neurony przed dalszymi uszkodzeniami po udarze mózgu.

Glutation – oczyść tętnice

Glutation to niezwykle istotny peptyd występujący naturalnie w organizmach ludzkich. Jest to związek składający się z trzech aminokwasów: cysteiny, glutaminianu i glicyny. Glutation odgrywa kluczową rolę w wielu procesach biologicznych i ma szerokie zastosowanie w ochronie zdrowia i leczeniu różnych schorzeń.

Glutation jest ważnym związkiem związanym z ochroną zdrowia mózgu i może mieć pozytywny wpływ na udar mózgu ze względu na swoje właściwości antyoksydacyjne i neuroprotekcyjne. Oto dlaczego glutation może wpłynąć korzystnie na udar mózgu:

  1. Detoksyfikacja: substancja jest niezbędny do procesów detoksyfikacji w organizmie, zwłaszcza w wątrobie. Pomaga usuwać toksyny, w tym potencjalnie szkodliwe substancje chemiczne, które mogą powstać w wyniku udaru mózgu. To może przyczynić się do zmniejszenia obciążenia toksycznego dla organizmu.
  2. Ochrona przed stanem zapalnym: Glutation może pomagać w kontrolowaniu stanu zapalnego w mózgu po udarze. Nadmierna reakcja zapalna może pogarszać uszkodzenia mózgu, więc właściwa regulacja stanu zapalnego może być kluczowa.
  3. Poprawa przepływu krwi: Poprzez swoje działanie rozkurczające naczynia krwionośne, glutation może pomóc w poprawie przepływu krwi w obszarze uszkodzenia mózgu po udarze niedokrwiennym. To z kolei może wspomóc proces naprawy tkanek i neurony.
  4. Ochrona komórek nerwowych: Glutation wykazuje neuroprotekcyjne działanie, chroniąc neurony przed dalszymi uszkodzeniami. Może to pomóc w zachowaniu funkcji mózgu po udarze.

Semax – związek stymulujący neurogenezę

W ostatnich latach pojawiło się wiele obiecujących badań nad zastosowaniem peptydów w leczeniu udaru mózgu. Jednym z najbardziej fascynujących związków jest Semax, który wykazuje potencjał w procesie stymulowania neurogenezy – procesu tworzenia nowych neuronów w mózgu. To odkrycie jest niezwykle ważne, ponieważ wcześniej uważano, że mózg dorosłego człowieka nie jest zdolny do znaczącej regeneracji neuronów po uszkodzeniach, takich jak udar.

Semax jest peptydem o strukturze opartej na naturalnym neuropeptydzie ACTH (adrenokortykotropinie). Badania laboratoryjne i eksperymentalne przeprowadzone na modelach zwierzęcych sugerują, że Semax może wpływać na wzrost liczby komórek macierzystych i przyspieszać proces dojrzewania neuronów. To może prowadzić do poprawy funkcji mózgu po udarze, ponieważ nowe neurony mogą zastępować te, które zostały uszkodzone.

Ponadto, Semax wykazuje właściwości neuroprotekcyjne, które mogą pomóc w minimalizacji szkód wywołanych udarem mózgu. Chroni neurony przed stresem oksydacyjnym i stanami zapalnymi, które często towarzyszą udarowi, co może ograniczyć rozmiar uszkodzenia mózgu i poprawić prognozę pacjenta.

Chociaż badania nad Semax są nadal w fazie eksperymentalnej, to obiecujące wyniki sugerują, że ten peptyd może stanowić znaczący krok w przyszłości leczenia udarów mózgu. Jednak przed jego szerokim zastosowaniem w praktyce klinicznej konieczne są dalsze badania kliniczne, aby potwierdzić jego skuteczność i bezpieczeństwo u ludzi. W międzyczasie nie można zapominać o innych aspektach leczenia udaru mózgu, takich jak terapia fizyczna, farmakoterapia i rehabilitacja, które nadal odgrywają kluczową rolę w poprawie jakości życia pacjentów po udarze mózgu.

Depresja a praca – Jak radzić sobie z depresją w środowisku pracy?

Do niedawna mówiono „albo biznes, albo ludzie”. Pora odejść od takiego myślenia i stawiać sprawę jasno – biznes to ludzie. Depresja jest poważnym zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się uczuciem smutku, utratą zainteresowań, zmęczeniem oraz problemami z koncentracją i snem. To także często towarzyszące uczucie beznadziei oraz myśli samobójcze. Depresja może dotknąć każdego, niezależnie od wieku czy pozycji społecznej. Jej powszechność w miejscu pracy jest niezaprzeczalna, stanowiąc poważne wyzwanie zarówno dla pracowników, jak i kadry. Depresja może prowadzić do obniżenia wydajności, wypalenia zawodowego, zwiększonej absencji oraz trudności w relacjach ze współpracownikami.

Depresja a środowisko pracy: jak zdrowie psychiczne może wpływać na życie zawodowe?

Osoby borykające się z depresją często doświadczają trudności w wykonywaniu codziennych obowiązków, co może prowadzić do obniżenia wydajności oraz problemów z dotrzymaniem terminów. Ponadto rozwój depresji może skutkować zwiększoną absencją i nieobecnościami w pracy – co sprawia, że problem zaczyna mieć także szef.

W XXI wieku należy patrzeć na zespół jak na wspólnotę, a nie pojedyncze jednostki, które w żaden sposób nie są ze sobą powiązane. W środowisku, gdzie panuje presja czasu i konkurencja, należy zrozumieć, że człowiek działa lepiej, kiedy jest szczęśliwy. Od czasów pandemii istnieje coraz większa świadomość promowania zdrowego otoczenia i wsparcia pracowników w radzeniu sobie z depresją. 

Objawy depresji w miejscu pracy: jak rozpoznać u współpracownika stany depresyjne?

Rozpoznanie stanów depresyjnych u współpracowników jest istotne zarówno z perspektywy chorej jednostki, jak i z punktu widzenia szefostwa czy działu HR. Dalecy jesteśmy od zalecania komukolwiek samodzielnej diagnozy pracownika i absolutnie nie powinno się tego robić, ponieważ jest to niezwykle delikatny obszar. Istnieje jednak kilka znaków, które mogą pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów związanych z depresją w zespole. 

Po pierwsze, warto zwrócić uwagę na zmiany w zachowaniu, takie jak wycofanie się, nadmierne opóźnienia w pracy, spadek wydajności lub stałe narzekanie na zmęczenie.

 Po drugie, warto spostrzec, czy współpracownik unika interakcji społecznych, ma trudności w nawiązywaniu kontaktów lub wykazuje agresję bez wyraźnego powodu.

Po trzecie, słuchajmy uwag dotyczących problemów osobistych, zwłaszcza jeśli dotyczą one trudności w relacjach rodzinnych czy życiowych. Warto być wyczulonym na te sygnały, ale pamiętajmy, że rozpoznawanie depresji u innych osób to zadanie delikatne i należy zachować pełen szacunek oraz dyskrecję. Odpowiedzialny przełożony, który chce utrzymywać zespół w jak najlepszej kondycji, powinien dołożyć wszelkich starań, aby zadbać o zdrowie psychiczne swoich podopiecznych.

Wysyłanie pracownika w kiepskiej kondycji psychicznej na zwolnienie lub praca zdalna nie jest rozwiązaniem. W pierwszej kolejności należy stworzyć komfortowe warunki, które zminimalizują stres w pracy i zmotywują do wykonywania swoich obowiązków. 

Przegląd praw pracownika chroniących ich przed dyskryminacją związaną z depresją

Ochrona praw pracowników przed dyskryminacją związaną z depresją stanowi kluczowy element zapewnienia równego traktowania w miejscu pracy. Istnieją różne przepisy prawne, zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym, które chronią pracowników przed tego rodzaju dyskryminacją.

Na szczeblu międzynarodowym, Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 111 dotyczy eliminacji dyskryminacji w pracy i zatrudnieniu. Zgodnie z tą konwencją, nie powinno być dyskryminacji ze względu na depresję pracownika.

W Europie dyrektywa Unii Europejskiej 2000/78/WE zakazuje dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność – także tą związaną z depresją. Wiele krajów europejskich posiada również własne przepisy krajowe w tej sprawie.

W przypadku naruszenia praw pracownika dotyczących ochrony przed dyskryminacją związaną z depresją, można podjąć różne kroki w celu obrony własnej. 

  1. Rozmowa z pracodawcą: na początek, warto spróbować rozwiązać sprawę wewnętrznie. Rozmowa z pracodawcą lub personelem HR może pomóc wyjaśnić sytuację i znaleźć rozwiązanie problemu.
  2. Skorzystanie z dostępnych procedur wewnętrznych: w niektórych przypadkach, miejsce pracy może posiadać procedury lub mechanizmy rozstrzygania sporów, które warto wykorzystać w celu rozwiązania problemu.
  3. Konsultacja z prawnikiem: jeśli nie uda się osiągnąć satysfakcjonującego rozwiązania wewnętrznie, warto skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w prawach pracowniczych. Taki profesjonalista może pomóc zrozumieć, czy doszło do naruszenia praw pracowniczych i jakie dalsze kroki są możliwe.
  4. Zgłoszenie do odpowiednich organów: W zależności od kraju i jurysdykcji, istnieją agencje i organy odpowiedzialne za egzekwowanie przepisów dotyczących równości i praw pracowniczych. Można zgłosić naruszenie swoich praw do takich instytucji.
  5. Rozważenie pozwu sądowego: Jeśli naruszenie praw pracowniczych jest poważne i nie można go rozwiązać w inny sposób, można rozważyć wytoczenie sprawy sądowej przeciwko pracodawcy.

Depresja w pracy: jak pracujące osoby z depresją mogą poczuć się lepiej?

Pomimo zmiany podejścia do pracowników z depresją i większe wyczulenie na ich potrzeby – w Polsce ten problem nadal kuleje. Warunki pracy często pozostawiają wiele do życzenia, co powoduje, że zatrudnieni muszą szukać pomocy na własną rękę, nie uświadamiając szefa o swojej przypadłości. Aby firmowa rzeczywistość była mniej złowroga, warto sięgnąć po zewnętrzne środki pomocy.

  1. Terapia: terapia psychologiczna, tak jak terapia poznawczo-behawioralna lub terapia interpersonalna, może pomóc poradzić sobie z depresją. Odpowiedni specjalista osobom z depresją zrozumieć i zmieniać negatywne myśli i zachowania.
  2. Leki: niektórych przypadkach, leczenie depresji może opierać się o leki przeciwdepresyjne. Warto skonsultować się z psychiatrą, który może ocenić, czy farmakoterapia jest odpowiednia.

Co na depresję bez recepty? Często osoby szukające pomocy bez udziału lekarza, wybierają specjalne preparaty na depresję takie jak bpc-157, semax, noopept czy selank. Peptydy i syntetyczne związki wykazują działanie, które może ograniczyć negatywne skutki depresji – bez jakichkolwiek skutków ubocznych. Odróżnia je to od leków psychotropowych. Przed podjęciem decyzji – jaki peptyd zastosuję, należy dokładnie zapoznać się z działaniem danego preapartu. Często substancje podawane są domięśniowo – co również trzeba mieć na uwadze. Dodatkowo należy zastosować odpowiednią substancję do swoich potrzeb, ponieważ każdy z nich będzie wykazywał inne działanie i będzie wspierał inne obszary organizmu.

Depresja – co pomaga? Wpływ acetylocholiny i gaba na leczenie depresji

Co pomaga na depresję? Poznaj wpływ neuroprzekaźników na zdrowie psychiczne.

Mózg to skomplikowana maszyna, która funkcjonuje przy użyciu połączeń nerwowych, które komunikują się dzięki neuroprzekaźnikom. Pozwala to przekazywać informacje w mózgu, a także przesyłać informacje do wszystkich części ciała, w tym mięśni czy gruczołów. Niski poziom neurotransmiterów może powodować m.in. depresję, napady lękowe czy zaburzenia pamięci. 

Do tej pory odkrytych zostało ponad 100 neuroprzekaźników, a z pewnością to jeszcze nie wszystkie. Każdy z nich odpowiedzialny jest za inny obszar funkcjonowania organizmu. Jednymi z najpopularniejszymi są serotonina i dopamina. Ich brak często jest czynnikiem warunkującym występowanie stanów depresyjnych. Czy jednak tylko one odpowiadają za dobre samopoczucie? W artykule przybliżamy funkcje i właściwości acetylocholiny i gaba. 

Jak radzić sobie z depresją? Działanie acetylocholiny a łagodzenie objawów depresji 

Acetylocholina jest neuroprzekaźnikiem odpowiadający za pracę mięśni, regulację pamięci, uwagi, snu, funkcji poznawczych oraz nastroju. Ponadto substancja odgrywa ważną rolę w kontrolowaniu ostrych reakcji na stres czy wspomnień, które mogą kierować długoterminowymi wzorcami zachowań. Objawy niedoboru acetylocholiny to m.in.: 

  • Negatywna stronniczość pamięci i rozregulowanie nastroju,
  • niemożliwość zwiększenia uwagi na bodźce zewnętrzne,
  • brak elastyczności poznawczej,
  • mniejsza odporność na stres,
  • spadek uczenia się poprzez nagrodę.

Ważne, aby acetylocholina nie występowała w niedostatku, ale także w nadmiarze. Bowiem kondycja kognitywna względem poziomu acetylocholiny rozkłada się w kształcie odwróconej litery U. Co oznacza, że zbyt niski jej poziom jest tak samo groźny, jak jej zbyt wysoki poziom. 

Ogólnie rzecz biorąc, neurotransmiter jest niezwykle ważny podczas procesów uczenia się, zapamiętywania, a także zachowania równowagi psychicznej. Chorym na depresję, szczególnie tym, którzy odczuwają nasilenie rozproszenia uwagi i problemy w nauce, zaleca się zwiększenie poziomu acetylocholiny m.in. poprzez dietę bogatą w cholinę, czyli substancję, która razem z kwasem octowym umożliwia syntezę acetylocholiny.

Według zaleceń, każda dorosła osoba powinno spożywać około 425 mg choliny, czyli prawie pół grama dziennie! Znaleźć ją można w podrobach, żółtkach jaj lub produktach odzwierzęcych. Pomimo jej dostępności w pożywieniu, ciężko uzupełnić nam jej dzienne zapotrzebowanie. 

Dobrym sposobem leczenia depresji może być zbudowanie równowagi między poziomem dopaminy i acetylocholiny. Syntetyczny środek, który wykazuje działanie pobudzające powstawanie tych dwóch neuroprzekaźników to noopept. Bazuje on na endogennym peptydzie – cykloproliloglicynie. Wykazuje działanie neuroprotekcyjne, przyczyniając się do zwiększenia poziomu tych dwóch neurotransmiterów.

Jak poradzić sobie z depresją? Jaką rolę w walce z depresją odgrywa kwas gammaaminomasłowy?

Dowodów na to, że zmniejszenie poziomu kwasu γ-aminomasłowego (GABA) w ośrodkowym układzie nerwowym u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi jest wiele. A badania na ten temat prowadzone są od co najmniej 1980 roku. Obserwacje metodą spektroskopii rezonansu magnetycznego wykazały, że w płynie rdzeniowo-mózgowym osób, które mają depresję znajdowało się mniejsze stężenie gaba. Jeśli duża depresja związana jest z niskim poziomem tej substancji, wówczas wniosek nasuwa się sam – skuteczne leczenie depresji powinno dążyć do unormowania poziomu gaba.

Za co odpowiedzialny jest gaba?

Kwas gamma–aminomasłowy jest jednym z głównych inhibitorów neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym – oznacza to, że hamuje pochłanianie neuroprzekaźników przez synapsy, doprowadzając do zwiększenia ich liczby w przestrzeniach między nimi. Umożliwia to lepsze neuroprzekaźnictwo, a co za tym idzie – doprowadza do lepszej stymulacji komórek, które „pochłonęła” depresja. Ponadto gaba wpływa na lepszy sen, niwelując bezsenność i działa przeciwlękowo.

Jak zwiększyć poziom kwasu γ-aminomasłowego?

W świetle licznych badań, sprawdzających wpływ substancji na walkę z depresją, należy dążyć do zwiększenia lub zmniejszenia jego poziomu (w szczególności w obszarze osocza i mózgu). Tak jak w przypadku acetylocholiny zarówno nadmiar jak i niedobór będą niosły ze sobą negatywne konsekwencje.

Objawy niedoboru gama to zwiększone pobudzenie nerwowe, bezsenność, nadwrażliwość na bodźce, zaburzenia lękowe, niestabilność emocjonalna czy problemy z koncentracją i pamięcią.

Z kolei objawy nadmiaru gama to problemy z koncentracją, apatia, obniżone napięcie mięśniowe, zmniejszona akcja serca i tempo oddychania, spowolnienie myślenia i reakcji.

Substancja występuje w postaci suplementów, a niektóre internetowe źródła podają, że zwiększenie poziomu kwasu może wystąpić na skutek medytacji lub jogi. Innym, rekomendowanym sposobem jest przyjmowanie syntetycznego peptydu bpc-157. Preparat poza zbawiennym działaniem na depresję niesie także znacznie więcej korzyści, m.in. 

  • Działanie regeneracyjne dla osób aktywnych,
  • przyspieszenie gojenia się ran,
  • łagodzenie dolegliwości przy wrzodach żołądka, 
  • działanie przeciwzapalne. 

Jeśli walczysz z depresją nie wolno zapomnieć o konwencjonalnych metodach leczenia depresji, jak psychoterapia czy farmakoterapia. Wizyta u dobrego psychiatry i dostosowanie toku leczenia to jeden z najważniejszych kroków jaki należy podjąć. Chcąc dodatkowo wspomóc leczenie, warto zmienić dietę, wprowadzić ruch i zastosować syntetyczny peptyd bpc 157 lub noopept.

Jak wyrównać koloryt twarzy? Sposób na przebarwienia

Skutecznie wyrównaj koloryt skóry i pozbądź się nieestetycznych przebarwień na twarzy.

Twoja skóra nie do końca wygląda tak, jakbyś tego chciała? Nierównomierny koloryt cery i liczne ciemne plamy sprawiają, że czujesz się nieatrakcyjnie? Przyczyną takiego stanu rzeczy jest nadprodukcja melaniny – barwnika odpowiedzialnego za kolor skóry, oczu czy włosów. Nasza skóra się starzeje, w wyniku czego traci swój blask i odpowiednie nawilżenie. Co zrobić, aby zatrzymać powstawanie przebarwień i poprawić koloryt skóry? Poznaj peptyd ghk-cu.

Zdrowy wygląd skóry: Dlaczego go tracimy?

Nieodpowiednio zaopiekowana cera, może z czasem tracić właściwy koloryt. Co zrobić, aby zawczasu ustrzec się przed zmianą odcienia skóry?

Unikaj nadmiernej ekspozycji na słońce – regularne opalanie to prosta droga do plam i przebarwień na twarzy. Ekspozycja na promieniowanie słoneczne, może spowodować przyspieszone starzenie się skóry, poparzenia, a nawet nowotwory. 

Ureguluj hormony – powodem, dla którego Twoja skóra nie będzie mieć idealnego kolorytu, mogą okazać się zaburzenia hormonalne. Często występują one u kobiet w trakcie ciąży lub podczas zażywania doustnej antykoncepcji.

Uważaj na blizny po trądziku – tzw. przebarwienia pozapalne. To ciemnienie spowodowane bliznami po przebytym trądziku lub innymi urazami na skórze. 

Jak pozbyć się brązowych plam na twarzy?

Widzisz na swojej twarzy pierwsze przebarwienia w postaci plam? W tym wypadku możesz stosować m.in. kremy wyrównujące koloryt np. rozjaśniające kosmetyki z witaminą C, kremy głęboko regenerujące, blokujące procesy syntezy melaniny. Można poddać się kosztownym zabiegom typu laseroterapia, mezoterapia, krioterapia, które mechanicznie są w stanie poprawić koloryt cery przy pomocy zaawansowanej technologii. Możesz sięgnąć po innowacyjne metody walki z przebarwieniami.

Coraz częściej spotykanym sposobem na walkę z nierównym kolorytem skóry są peptydy. Można spotkać je w składzie kremów do twarzy, ale niektórzy stosują peptyd ghk-cu, aby poprawić koloryt skóry od wewnątrz, co według badań jest w stanie diametralnie poprawić wygląd skóry, nie tylko pod względem pigmentacyjnym.

Czym jest peptyd mający wpływ na zdrowy wygląd cery?

Tripeptyd miedziowy jest nam bliższy, niż mogłoby się wydawać. Nie mówi się o nim na co dzień, ale odgrywa ważną rolę w codziennym funkcjonowaniu organizmu człowieka. Występuje między innymi w ślinie, płynie mózgowo-rdzeniowym i osoczu. Wraz z wiekiem ilość substancji spada i to nawet kilkukrotnie, co powoduje, że nasza cera traci swoje właściwości. 

GHK-cu to peptyd złożony z trzech reszt aminokwasowych – glicyny, histydyny i lizyny. Wyizolowany z ludzkiego ciała w latach 70. XX wieku przez naukowca Lorena Pickarta. Wszystko zaczęło się od badań na wątrobie. Wtedy uczony dostrzegł, że komórki osocza w obrębie wątroby mają wyjątkową zdolność do regeneracji. Odkrycie zostało w późniejszym czasie potwierdzone przez badania na Harvardzie. 

Dlaczego stosowanie peptydu może przynieść lepsze skutki niż zwykła pielęgnacja?

Od wyjątkowego odkrycia minęło sporo czasu. Substancja została wielokrotnie przebadana, a na łamach prestiżowych naukowych czasopism typu „International Journal of Molecural Sciences” zostały opublikowane wyniki badań nad peptydem. Dowodzą one, że ghk-cu jest w stanie nie tylko przywrócić skórze naturalny kolor, ale także całkowicie odmienić wygląd naszej skóry, m.in. poprzez:

  • napięcie luźnej skóry,
  • naprawienie ochronnych białek barierowych skóry,
  • poprawienie jędrności, elastyczności i przejrzystości skóry,
  • zmniejszenie głębokości zmarszczek, drobnych linii oraz poprawienie struktury starzejącej się skóry,
  • redukowanie fotouszkodzeń, plamek i przebarwień,
  • stymulowanie gojenia się ran,
  • chronienie komórek skóry przed promieniowaniem UV,
  • zmniejszenie stanów zapalnych i uszkodzeń spowodowanych przez wolne rodniki.

Jak stosować ghk-cu, aby pozbyć się skóry z przebarwieniami? Według dostępnych danych produkt zaleca się podawać w formie donosowej raz dziennie, poprzez zaaplikowanie jednego psiknięcia. Przy regularnym zażywaniu skóra twarzy staje się wyraźnie poprawiać. Wszystko jednak zależy od indywidualnych uwarunkowań organizmu człowieka. Jeśli zauważy się poprawę kolorytu skóry, można zastosować preparat raz na dwa dni.

 

Czy po udarze mózgu można normalnie żyć? Jak wrócić do zdrowia?

Twój bliski przeszedł właśnie udar mózgu. Jeszcze nic nie jest pewne, ale obawiasz się, że dotknie go niepełnosprawność na całe życie? Statystyki mówią, że 40% Polaków umiera w ciągu pierwszego miesiąca po przejściu udaru. Czy istnieje profilaktyka poudarowa, która przyniesie choremu ukojenie? Już teraz dowiedz się, jak zapobiegać negatywnym skutkom udaru niedokrwiennego mózgu.

Co dzieje się z naszym organizmem podczas udaru?

Podczas udaru dochodzi do nagłego przerwania przepływu krwi do mózgu, co prowadzi do niedokrwienia (braku dostatecznej ilości tlenu i substancji odżywczych) w jego określonych obszarach. Jest to poważny stan, który może mieć opłakane konsekwencje dla zdrowia i życia.

Główne przyczyny udaru mózgu to:

  1. Zakrzepica – w wyniku zakrzepu (skrzepu krwi) wewnątrz naczynia krwionośnego, który blokuje przepływ krwi. 
  2. Zator – zablokowanie naczynia krwionośnego przez obiekt obcy, na przykład kawałek tkanki lub skrzeplina, który przenosi się z innego miejsca w organizmie.

W odpowiedzi na udar mózgu organizm reaguje różnymi mechanizmami obronnymi, ale efektywność tych reakcji może być ograniczona. Główne zmiany w organizmie podczas udaru mózgu to:

  1. Obszar niedokrwienia – mózg potrzebuje ciągłego dopływu tlenu i glukozy, aby normalnie funkcjonować. Niedokrwienie prowadzi do uszkodzenia neuronów i innych komórek mózgu w obszarach dotkniętych udarem. 
  2. Stan zapalny – w odpowiedzi na uszkodzenie, układ odpornościowy aktywuje proces zapalny w uszkodzonych obszarach mózgu, który może dodatkowo pogorszyć stan pacjenta. 
  3. Obrzęk mózgu – uszkodzenie tkanek może prowadzić do obrzęku mózgu, co zwiększa ciśnienie wewnątrzczaszkowe i może być zagrożeniem dla życia. 
  4. Zaburzenia neurologiczne – w zależności od obszaru mózgu dotkniętego udarem, pacjent może doświadczyć różnych zaburzeń neurologicznych, takich jak niedowłady, utrata czucia, zaburzenia mowy, problemy z widzeniem, itp. 

Szybka reakcja medyczna w przypadku udaru jest kluczowa dla minimalizowania uszkodzeń mózgu i poprawy szans na powrót do zdrowia. Wcześnie rozpoczęta terapia może znacznie poprawić rokowanie pacjenta i zmniejszyć ryzyko powikłań.

Co może zrobić osoba po udarze, aby odzyskać sprawność fizyczną i psychiczną?

Największą trudnością osób po udarze mózgu jest pełny powrót do zdrowia. Ważne, aby zapewnić takim osobom odpowiednią opiekę w miarę możliwości – jak najszybciej. Jak już wcześniej zostało wspomniane, po udarze 40% Polaków nie dożywa pierwszego miesiąca. Dlatego należy bardzo szybko wdrożyć odpowiedni program rehabilitacyjny, aby nie narażać pacjenta po udarze na ponowny pobyt w szpitalu.

Rehabilitacja ruchowa

Na rehabilitację po udarze mózgu trafia zaledwie, co 3 osoba. A jest ona czynnikiem koniecznym do odzyskania zdrowia. Nie wolno dopuścić do tego, aby pacjent chory po udarze leżał bezczynnie w łóżku. Osoby, które trafiają na oddział udarowy, mają ułatwione zadanie – ponieważ mogą one rozpocząć rehabilitację poudarową niemal natychmiast. Jeśli nie trafi się na taką placówkę, powinno otrzymać się skierowanie do fizjoterapeuty, który wykona zabiegi na NFZ lub można zdecydować się na prywatne zabiegi.

Najważniejszą funkcją rehabilitacji neurologicznej jest odbudowanie w stopniu maksymalnym utraconych funkcji w wyniku niedokrwienia mózgu. Jeżeli z jakichś powodów, pełen powrót do zdrowia nie jest możliwy, wtedy wykonuje się ćwiczenia rehabilitacyjne, które polepszają jakość życia i pozwolą funkcjonować np. z jedną sparaliżowaną ręką. 

Mądra i zaplanowana dieta

Udar nie bierze się znikąd. Aby go wywołać, należy spełnić kilka określonych kryteriów jak:

  • przewlekłe stany zapalne,
  • nadwaga,
  • palenie tytoniu,
  • mała aktywność fizyczna.

Sprawia to, że dieta staje się czynnikiem warunkującym powrót do zdrowia. Nie istnieje jedna uniwersalna metoda żywienia. Pacjentom zaleca się dobierać dietę indywidualnie, z uwzględnieniem ich konkretnych potrzeb. 

Inną dietę powinny stosować osoby z cukrzycą, inną osoby z zaburzeniami gospodarki lipidowej, a jeszcze inaczej powinny żywić się osoby z nadwagą. W celu ustalenia odpowiedniego profilu żywienia, który będzie idealnie skrojony do potrzeb, zaleca się wizytę u specjalisty, np. u dietetyka Jakuba Puchalskiego – https://puchalskidietetyk.pl/. Spotkanie z doświadczonym żywieniowcem pozwoli podejść do problemu holistycznie i uwzględni wszystkie Twoje potrzeby. 

Dodatkowo chory powinien w tym szczególnie trudnym i decydującym czasie unikać jak ognia dymu tytoniowego i spożywania alkoholu, ponieważ może to spowodować udar wtórny, który może mieć opłakane skutki.

Wsparcie najbliższych

Najprostsze rozwiązanie – a tak często pomijane. Po doznaniu licznych dysfunkcji ruchowych, ale także myślowych, osobom po udarze krwotocznym ciężko przystosować się do nowej rzeczywistości. Duża część pacjentów po udarze mózgu nie dochodzi do pełni zdrowia, co wiąże się z zapewnieniem opieki takiej osobie. W tym wypadku ze strony chorego często może dochodzić do agresji lub stanów depresyjnych. Dlatego motywacja i wsparcie najbliższych jest niezwykle cenne w procesie powrotu do zdrowia.

Alternatywne formy walki z udarem

Poza odpowiednią dietą i rehabilitacją dostępne są inne, mniej popularne metody, które można zastosować, aby przyspieszyć powrót do sprawności. Zalicza się do nich m.in. muzykoterapię, akupunkturę, tai-chi lub peptydy – poznaj bliżej działanie, innowacyjnej substancji bpc 157.

BPC 157 – peptyd ułatwiający powrót do zdrowia po udarze

Peptyd bpc 157 to 15 aminokwasów, które można wyodrębnić z ludzkiego soku żołądkowego. Dlaczego substancja znajdująca się w soku żołądkowym miałaby w jakikolwiek sposób pomagać w zminimalizowaniu negatywnych skutków udaru? Według badań, peptyd zapewnia korzyści dla mózgu oraz układu nerwowego. Został on skrupulatnie przebadany na szczurach i myszach, a efekty dały satysfakcjonujące wyniki. 

Do jednej z największych zalet preparatu przypisuje się możliwość zmieniania niektórych genów w organizmie, wchodząc w reakcję z tlenkiem azotu. Umożliwia to szybszą regenerację mięśni i stawów, co jest niezwykle ważne w rehabilitacji poudarowej.

Eksperymenty na zwierzętach wykazały również, że szczury po udarach mózgu, zażywające BPC 157 10 mg  miały naprawione uszkodzenia neuronów w mózgu – czyli komórek, które odpowiadają za przesyłanie informacji w mózgu.

Jak dawkować peptyd po udarze?

Według dostępnych zaleceń, substancje powinno przyjmować się w odpowiednich dawkach:

  • po udarze: 500 mg dziennie,
  • profilaktycznie: 250 mg dziennie.

Działanie bpc 157 na ten moment nie wykazało żadnych skutków niepożądanych, a sama substancja jest dobrze tolerowana przez organizm człowieka. Eksperci radzą, aby preparatu nie przyjmować tabletek w formie octanu ze względu na jego szybkie strawienie i niską stabilność w kwaśnym środowisku żołądka. Stabilniejsze formy tabletek będą działały, jednak będzie to znacznie większy koszt niż np. bpc 157 podane w sprayu lub w zastrzykach.

Niskie ciśnienie krwi: Poznaj sprawdzone sposoby na niedociśnienie

Wiele osób ma niskie ciśnienie krwi i nie ma to większego wpływu na ich życie. Co w momencie, gdy spadek ciśnienia uniemożliwia nam codzienne funkcjonowanie i prowadzi do niebezpiecznych sytuacji? Na zbyt niskie ciśnienie krwi cierpi już nawet kilka procent Polaków. Co na to wpływa i jakie są sposoby na podniesienie ciśnienia krwi?

Zbyt niskie ciśnienie – czy ten problem już mnie dotyczy?

Zbyt niskie ciśnienie krwi, zwane również hipotensją, to sytuacja, w której ciśnienie krwi spada poniżej wartości uważanej za normalną. Jest to stan, który może wywołać uczucie osłabienia, zawroty głowy, a nawet utratę przytomności. Mierząc ciśnienie, podawana jest wartość rozkurczowa i skurczowa – ale co to właściwie oznacza?

  1. Ciśnienie skurczowe: Jest to pierwsza z dwóch wartości mierzonych podczas pomiaru ciśnienia krwi. Oznacza ono najwyższe ciśnienie występujące w naczyniach krwionośnych w momencie, gdy serce kurczy się i wypycha krew do tętnic. To właśnie wtedy tętnice są najbardziej napięte i wypełnione krwią. Ciśnienie skurczowe jest ważnym wskaźnikiem siły, z jaką serce pracuje podczas pompowania krwi do całego organizmu. Gdy ciśnienie skurczowe jest zbyt niskie, może to sygnalizować problemy z pompowaniem krwi przez serce. Serce jest odpowiedzialne za napędzanie krwi przez naczynia krwionośne, aby dostarczyć tlen i składniki odżywcze do różnych tkanek i narządów.

  2. Ciśnienie rozkurczowe: To druga wartość mierzonej podczas pomiaru ciśnienia krwi. Oznacza ono najniższe ciśnienie występujące w naczyniach krwionośnych w momencie, gdy serce jest w fazie rozkurczu, czyli w momencie między skurczami. Wtedy tętnice są bardziej rozluźnione, a ciśnienie jest niższe. Ciśnienie rozkurczowe odzwierciedla stan naczyń krwionośnych i opór, z jakim serce musi zmagać się podczas odprowadzania krwi z powrotem do płuc i reszty organizmu.

Jeśli ciśnienie tętnicze krwi jest zbyt niskie, może to oznaczać, że serce nie pompuje krwi wystarczająco skutecznie, co może prowadzić do niedotlenienia tkanek i innych powikłań. Taki stan rzeczy może mieć różne przyczyny, takie jak osłabienie mięśnia sercowego, niewydolność serca, utrata objętości krwi (na przykład w wyniku krwotoku), zaburzenia rytmu serca (arytmie), lub inne schorzenia układu sercowo-naczyniowego. Dlatego istotne jest, aby monitorować i kontrolować ciśnienie krwi oraz regularnie konsultować się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek niepokojących wartości.

Normy ciśnienia krwi

Klasyfikacja Ciśnienie skurczowe (mm Hg) Ciśnienie rozkurczowe (mm Hg)
Optymalne Poniżej 120 Poniżej 80
Normalne 120-129 80-84
Wysokie prawidłowe 130-139 85-89
Stopień 1 nadciśnienia 140-159 90-99
Stopień 2 nadciśnienia 160 lub wyższe 100 lub wyższe
Nadciśnienie krytyczne Wyższe niż 180 Wyższe niż 120

Objawy niskiego ciśnienia tętniczego

Niskie ciśnienie tętnicze, znane również jako hipotensja, może manifestować się różnorodnymi objawami, które wynikają z ograniczonego przepływu krwi do tkanek i narządów organizmu. Często osoby takie mogą doświadczać uczucia osłabienia, zmęczenia oraz ogólnego braku energii. Zawroty głowy, szczególnie podczas nagłego wstawania, stanowią częsty objaw niskiego ciśnienia.

Osoby z hipotensją mogą mieć mroczki przed oczami, a nawet omdlenia w skrajnych przypadkach. Uczucie dezorientacji, trudności w koncentracji i problem z myśleniem mogą być kolejnymi skutkami niskiego ciśnienia krwi. Zmiany nastroju, drażliwość oraz nadmierna potliwość to także związane z hipotensją symptomy. W niektórych przypadkach, niskie ciśnienie może powodować nudności, wymioty, ból głowy oraz ból w klatce piersiowej. Szumy uszne, zaburzenia równowagi oraz zwiększona częstość akcji serca (tachykardia) stanowią dodatkowe przejawy niskiego ciśnienia. 

Co powoduje niedociśnienie tętnicze?

Przyczyn zbyt niskiego ciśnienia może być wiele, a do najczęstszych z nich można zaliczyć:

– Odwodnienie – brak odpowiedniej ilości płynów w organizmie może prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi. Zaleca się, aby wypijać minimum 2 litry wody dziennie. Woda to główny składnik krwi, dlatego bez jej odpowiedniej ilości, nie będzie w stanie dobrze przepływać w naczyniach krwionośnych.

– Medykamenty – zażywanie leków, takich jak leki na nadciśnienie, leki moczopędne czy leki przeciwbólowe, mogą prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi.

– Zaburzenia hormonalne – zwłaszcza niedoczynność tarczycy, niewydolność nadnerczy i inne zaburzenia hormonalne mogą prowadzić do spadku ciśnienia.

– Zaburzenia serca – choroby układu krążenia, takie jak niewydolność serca czy zaburzenia funkcji zastawek.

– Nagła zmiana pozycji – raptowne wstawanie z pozycji leżącej lub siedzącej może spowodować chwilowe spadki ciśnienia krwi, co jest znane jako ortostatyczna hipotensja.

Jak można podnieść ciśnienie krwi?

Lekarze często bagatelizują problem, jakim jest hipotonia, a przyczyny niskiego ciśnienia krwi związane z układem krążenia pozostają nierozwiązane. Dlatego warto zastosować domowe sposoby na podniesienie ciśnienia. Należą do nich m.in.:

  • odpowiednie nawodnienie,
  • wstawanie bez pośpiechu,
  • kofeina,
  • noszenie pończoch uciskowych,
  • zmniejszenie spożycia soli,
  • zmniejszenie spożycia alkoholu,
  • aktywność fizyczna,
  • badania profilaktyczne,
  • zastosowanie peptydu noopept – jest to syntetyczny związek, który swoim działaniem jest w stanie spowodować wzrost ciśnienia. Jego główne działanie to podniesienie poziomów dopaminy i acetylocholiny. Zapewnienie harmonii między tymi dwoma neuroprzekaźnikami podnosi ciśnienie. 

Noopept – libido, ciśnienie krwi i depresja

Dzięki temu, że peptyd może działać na poziom acetylocholiny, jest w stanie on podnieść ciśnienie krwi. Warto zaznaczyć, że nie jest to jedyne pozytywne działanie preparatu. Osoby stosujące substancję twierdzą, że noopept ma wpływ na libido. Może je podnieść, co korzystnie wpłynie na osoby, które do tej pory odczuwały zaburzenia potrzeb seksualnych. Dodatkowo zwiększenie poziomu dopaminy może zmniejszyć uciążliwe objawy związane z depresją. 

Preparat można stosować w formie doustnej. Na rynku dostępne są wersje w tabletkach lub w proszku. Częściej preferowaną formą podania jest jednak proszek ze względu na możliwość dokładnego odmierzenia porcji. Poprawne stosowanie związku ułatwia miarka – noopept odmierzany nią pozwala na niezwykle skrupulatne podanie. W sklepie noopept zazwyczaj jest sprzedawany już z łyżką o odpowiedniej gramaturze, co ułatwia proces zakupu i ogranicza poniesienie dodatkowych kosztów. 

Tak rujnujesz swój układ immunologiczny – 5 nawyków, które zmniejszają odporność organizmu

Wielu z nas dopiero w okresie jesienno-zimowym zadaje sobie pytanie – jak zwiększyć odporność organizmu? Wykupujemy wtedy na potęgę witaminę D, witaminę C, cynk i wiele innych suplementów diety. Aby suplementacja zaczęła działać w prawidłowy sposób, musi minąć odpowiedni okres czasu. Dlatego warto uzupełnić niedobory już latem. W ten sposób ciężko będzie zaskoczyć nasz układ immunologiczny. 

Większość z nas wie, co robić, aby wzmocnić układ immunologiczny. A czego nie robić, żeby organizm funkcjonował prawidłowo i zwalczał patogeny i drobnoustroje, jak należy? Podpowiadamy w dalszej części artykułu.

Układ odpornościowy: Skomplikowana układanka

Nie istnieje jeden sposób, który zapewni nam zdrowie i uchroni przed infekcją. Na naszą odporność trzeba spojrzeć kompleksowo i pracować na nią każdego dnia, gdyż zależy ona od bardzo wielu czynników, m.in. genetyczne predyspozycje, aktywność fizyczna, dieta, stan uzębienia, czy to, jak często sięgamy po przysłowiowy „kieliszek wina”. Nasze codzienne wybory wpływają na zdolność organizmu do zwalczania drobnoustrojów, co przekłada się na wzmocnienie organizmu i lepszą jakość życia. 

Ważne jest, aby nie stosować w okresie jesienno-zimowym masy suplementów, ale każdego dnia wdrażać małe rytuały, które sprawią, że wzmocnienie układu odpornościowego stanie się stylem życia, a nie zwalczaniem problemu. Poniżej przyjrzymy się czynnościom, które nie pozwalają wzmocnić układu immunologicznego u dorosłych.

5 rzeczy, które robisz na co dzień, mogące zrujnować Twoją odporność

Siedzisz cały czas w domu? Twój organizm nie będzie Ci wdzięczny

Kończąc edukację i związane z tym obowiązkowe zajęcia z w-fu wielu z nas kończy także przygodę z aktywnością fizyczną. Niestety niesłusznie. W każdym wieku należy zadbać o odpowiednią dawkę ruchu. Ruch na świeżym powietrzu, jak jazda na rowerze czy zwykły spacer często wystarczą, aby zadbać o dobrostan całego organizmu. Oto kilka powodów, dlaczego ruch jest tak bardzo ceniony i w 

  1. Spowolniony krążenie: regularna aktywność fizyczna pomaga w pobudzaniu krążenia krwi w organizmie. To pomaga w efektywnym przesyłaniu komórek odpornościowych do różnych części ciała, gdzie są potrzebne do zwalczania infekcji. Brak ruchu może spowodować spowolnienie krążenia, co utrudnia dostarczenie komórek odpornościowych w odpowiednie miejsca.

  2. Zwiększony stres: brak aktywności fizycznej może prowadzić do wzrostu stresu. Nadmierne stresowanie organizmu może wpłynąć na osłabienie odporności poprzez wpływ na równowagę hormonów i procesy zapalne.

  3. Zmniejszona produkcja limfocytów: limfocyty to kluczowe komórki odpornościowe, które zwalczają infekcje. Regularna aktywność fizyczna może wspomagać produkcję i aktywność limfocytów.

  4. Niski poziom energii: aktywność fizyczna pomaga zwiększyć poziom energii i poprawia ogólną wydolność organizmu. Brak ruchu może prowadzić do uczucia zmęczenia i osłabienia, co wpływa na zdolność organizmu do skutecznego zwalczania infekcji.

  5. Wpływ na procesy zapalne: regularny ruch może pomóc w kontrolowaniu procesów zapalnych w organizmie. Przewlekłe zapalenia mogą osłabić zdolność odpornościową, a brak aktywności fizycznej może przyczynić się do wzrostu zapaleń.

Znowu zarwałeś nockę? Taki styl życia nie popłaca

Jedna zarwana noc jeszcze nie sprawi, że nasza odporność przestanie istnieć, jednak dobry sen jest czynnikiem warunkującym skuteczną ochronę. Gdy dotyka nas brak snu, walka organizmu z patogenami jest utrudniona. Niedosypiając skazujemy się na zredukowaną ilość komórek odpornościowych (tzw. Natural Killer) odpowiedzialnych za niszczenie komórek nowotworowych i wirusów. Osoby, które nagminnie lekceważą złotą zasadę „co najmniej 6 godzin snu”, muszą liczyć się z osłabioną odpornością. 

Ponadto u osób śpiących zbyt krótko, lub borykających się z niską jakością snu, np. ze względu na obturacyjny bezdech senny, zwiększone jest ryzyko wystąpienia nadwagi, cukrzycy czy nadciśnienia tętniczego. Badania wskazują, że odpowiednia higiena snu to jeden z najważniejszych czynników zdrowego stylu życia. 

Wzmacnianie odporności warto zacząć od przespanej nocy. Dlatego osobom cierpiącym na bezsenność zaleca się przede wszystkim ćwiczenia oddechowe lub suplementację melatoniny – związku, który koordynuje pracę zegara biologicznego i poprawia rytm okołodobowy.

Weź stres w swoje ręce

Krótkotrwały stres daje ciału „kopa” do działania. Hormon stresu wykazuje korzystne dla organizmu zmiany, jak wzmożona mobilizacja, siła napędowa i czynnik wpływający na pokonywanie trudności. Co w przypadku, gdy stresujemy się nagminnie i stale pozostajemy w uczuciu gotowości do ucieczki? 

Główne wady stresu to m.in. zmniejszenie ilości komórek odpornościowych (limfocyty Th1), które zwalczają wirusy i bakterie. Są one niezwykle ważne dla systemu immunologicznego. Ich spadek osłabia reakcję obronną organizmu przed patogenami. Coraz częściej do niwelowania negatywnych skutków stresu wykorzystuje się alternatywne formy leczenia, w tym peptydy. Substancja wykazująca pozytywny wpływ na tle zaburzeń związanych ze stresem to selank. Peptyd wykazuje działanie na układ nerwowy i odpornościowy organizmu, ponadto reguluje rytm okołodobowy, co pozytywnie wpływa na osoby mające problem z zasypianiem. Działanie selanku pozwala na lepszy i dłuższy sen, który poprawia funkcjonowanie układu immunologicznego. Jak wygląda dawkowanie? Selank polecany jest stosować donosowo. Co znaczy, że niezbędny do tego będzie wygodne opakowanie z atomizerem, które ułatwi proste i bezproblemowe podanie substancji. W sytuacjach stresowych zaleca się stosować jedną dawkę, czyli około 2 psiknięcia, aby zauważyć efekty. 

Fast food zamiast zbilansowanego posiłku

Tłuste, przesolone i wyzute z jakichkolwiek witamin i minerałów – tak właśnie prezentuje się kochane przez większość społeczeństwa jedzenie typu fast food.

Odporność zaczyna się w jelitach. Często o tym zapominamy. Dlatego zdrowa dieta to podstawa. W jelitach znajdują się drobnoustroje, które tworzą tzw. mikroflorę jelitową. Jeśli jest ona zaburzona, znacznie łatwiej jest nam zachorować. Spożywanie dużej ilości przetworzonej żywności czy nadmierne jedzenie niektórych produktów, jak czerwone mięso to częste przyczyny zaburzenia pracy układu pokarmowego. Nasze jelita kochają z kolei wodę – odpowiednie nawodnienie to podstawa, kiszonki (naturalny probiotyk), błonnik, warzywa i owoce. Te produkty powinny na stałe zagościć w Twoim menu, jeśli czujesz, że Twój brzuch odmawia Ci posłuszeństwa. 
U cioci na imieninach…

Wszelkiego rodzaju imprezy rodzinne to idealny moment na wypicie symbolicznego kieliszka za zdrowie cioci lub kochanej babci. Używki to chorobotwórcza pułapka, która skutecznie osłabia odporność i działanie układu immunologicznego.

Będąc palaczem lub wystawiając się na działanie dymu tytoniowego, w naszym ciele zachodzi mnóstwo patologicznych zmian, które mają działanie immunosupresyjne, czyli takie, które zmniejszają odporność. Palenie papierosów wpływa na odpowiedź humoralną, populację limfocytów B i T, ogranicza migrację granulocytów obojętnochłonnych i chemotaksji, hamuje uwalnianie markerów i mediatorów stanu zapalnego. Wszystkie te przytoczone objawy to przepis na destrukcję układu odpornościowego. Każda z wyżej wymienionych czynników, jest niezwykle ważna dla zachowania prawidłowego funkcjonowania układu immunologicznego. 

Wprowadzając w swoje życie używki, należy mieć na względzie, że prędzej czy później odbije się to na naszym zdrowiu i doprowadzi do zmian, które z wiekiem będą pustoszyć nasz organizm coraz bardziej. Warto ponownie wspomnieć o wyżej wymienianym selanku, który wspomaga odpowiedź odpornościową humoralną – dokładnie tą samą, którą rujnują papierosy oraz wspomaga pracę limofcytów T. Korzystając z preparatu, można wzmocnić odporność, która została zachwiana przez niesprzyjające czynniki.

Jak zapobiegać nowotworom? Jeśli chcesz cieszyć się długim życiem – musisz o tym wiedzieć!

Wiedziałeś, że do tej pory rak zabił więcej osób niż gruźlica, aids i malaria razem wzięte? Co oznacza, że schorzenie wywołane przez zaburzenia wzrostu komórki zbiera swoje żniwo na całym świecie. Dane z Głównego Urzędu Statystycznego na 2022 roku mówią wprost – drugą najczęstszą przyczyną umieralności w Polsce to właśnie nowotwory. Jak podjąć walkę z rakiem, aby uchronić się przed nim zawczasu?   

Polacy w czołówce umierających na raka

Zachorowania na nowotwór w liczbach, wyglądają następująco: 

  • 100 tys. Polaków rocznie umiera z powodu nowotworu, 
  • ponad 1,17 mln Polaków żyje z chorobą nowotworową,
  • na każde 100 tys. osób przypada 440 ze zdiagnozowanym nowotworem. 

Z danych WHO wynika, że rak będzie zabijał coraz częściej. Jest to także jeden z najczęstszych powodów przedwczesnej śmierci. 

Według raportu „Krajowe profile dotyczące nowotworów Polska 2023” wynika, że Polska ma jeden z najwyższych wskaźników umieralności wśród krajów europejskich. Znajduje się ona na niechlubnym 5 miejscu. Warto podkreślić, że Polacy wcale nie chorują najczęściej na raka, jednak odsetek osób, której umierają, jest jeden z najwyższych. Może to wynikać ze stosunkowo niskiej dostępności do leczenia. W Polsce znajduje się jeden z najniższych poziomów zagęszczenia ośrodków radioterapii. Należy także skrytykować styl życia Polaków, którzy stronią od regularnych badań, nadużywają używek, zaniedbują aktywność fizyczną i zdrowe żywienie. To wszystko przekłada się na ryzyko rozwoju raka. 

Rozkład zachorowalności na raka w 2020 roku wyglądał następująco:

KOBIETY MĘŻCZYŹNI
25 % rak piersi 23% rak prostaty
12 % rak płuc 14% rak płuc
11 % rak jelita grubego 13% rak jelita grubego
10% rak macicy 9% rak pęcherza moczowego
5% rak jajnika 4% rak żołądka
36% inne 37% inne

W raporcie do czynników wpływających na zwiększenie ryzyka zachorowania na raka wśród osób dorosłych wymienia się m.in.:

  • palenie tytoniu,
  • narażenie na zanieczyszczenia powietrza,
  • picie alkoholu,
  • nadwaga i otyłość.

Piramida żywieniowa a diety cud – Jak ograniczyć ryzyko zachorowania na nowotwory?

Z pewnością widziałeś nie raz piramidę żywieniową, która została stworzona po to, by uświadamiać społeczeństwo na temat tego, ile, i w jakich proporcjach spożywać dane składniki. 

Piramida żywieniowa to graficzna reprezentacja zasad zdrowego żywienia, która pomaga ludziom planować swoją dietę w sposób zrównoważony i odpowiedni pod względem składników odżywczych. Piramida ta jest często stosowana jako narzędzie edukacyjne, aby pomóc osobom podejmującym decyzje dotyczące swojego codziennego jadłospisu.

Na piramidzie żywieniowej znajdują się różne poziomy, z których każdy reprezentuje grupę żywnościową, którą powinniśmy spożywać w odpowiednich ilościach. Nowa piramida została zaktualizowana i u jej podstawy znajduje się aktywność fizyczna, która często jest pomijana, a ma kluczowe znaczenie dla odpowiedniego metabolizmu. Najważniejsze zasady piramidy żywieniowej obejmują:

W opozycji do zrównoważonego żywienia stoją diety cud, które w zamyśle zostały stworzone specjalnie po to, aby leczyć raka. Zaliczyć do nich można m.in. dietę Gersona. Alternatywny i kontrowersyjny sposób leczenia, który ma swoich zwolenników, ale i wrogów. Czy faktycznie jest się czego bać?

Dietetycy i instytucje naukowe mówią wprost:

Dieta Gersona jest nieskuteczna i niebezpieczna.

Należy podkreślić, że nie istnieją żadne dowody naukowe na to, że dieta faktycznie leczy raka, a National Cancer Institute ostrzega, że może ona nawet zagrażać życiu. Dieta Gersona jest bardzo restrykcyjna i opiera się na spożywaniu dużej ilości soków warzywno-owocowych oraz unikaniu wielu grup żywności. To może prowadzić do niedoborów składników odżywczych, takich jak białko, tłuszcze, witaminy i minerały, które są niezbędne dla zdrowia. Ponadto wdrożenie diety to ryzyko infekcji. Terapia kawą, która jest częścią diety Gersona, polega na wprowadzaniu kawy do jelit poprzez lewatywę. 

Jakie witaminy i minerały mogą faktycznie zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka?

Zapobieganie rakowi to skomplikowany temat, a żywienie może odgrywać kluczową rolę w profilaktyce. Oto niektóre witaminy i minerały, które są często badane pod kątem ich potencjalnego wpływu na ryzyko wystąpienia nowotworów:

  1. Witamina C: jest silnym przeciwutleniaczem, który pomaga neutralizować wolne rodniki w organizmie. Badania sugerują, że witamina C może pomóc w ochronie komórek przed uszkodzeniem DNA, co może zmniejszyć ryzyko wystąpienia nowotworów.
  2. Witamina D: odgrywa ważną rolę w regulacji wzrostu i różnicowania komórek oraz funkcjonowaniu układu odpornościowego. Niedobór witaminy D został związany z niektórymi rodzajami raka, dlatego ważne jest utrzymanie jej prawidłowego poziomu.
  3. Witamina E: podobnie jak witamina C, jest przeciwutleniaczem, który pomaga chronić komórki przed uszkodzeniem.
  4. Selen: jest minerałem, który jest składnikiem wielu enzymów przeciwutleniających. Badania epidemiologiczne wskazują, zauważają zależność między niskim poziomem selenu w organizmie, a zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka prostaty, płuca czy jelita grubego.
  5. Beta-karoten: jest prekursorem witaminy A i jest przeciwutleniaczem. Może pomagać w ochronie komórek przed uszkodzeniem. U myszy, którym podawany zostawał beta-karoten, zauważono mniejszy wzrost guza niż w przypadku innych osobników.
  6. Kwas foliowy: wspomaga procesy naprawy DNA i reguluje podziały komórkowe. Brak kwasu foliowego może wpłynąć na stabilność genomu i zwiększyć ryzyko wystąpienia uszkodzeń genetycznych prowadzących do raka.

 

Profilaktyka nowotworowa, o której nie słyszałeś

Istnieje wiele sposobów, które mają zachować nas w zdrowiu i ograniczyć możliwość zachorowania na nowotwór. Osoby, które są w grupie podwyższonego ryzyka zachorowania, poza zdrowym stylem życia stosują także inne dostępne środki, mające działanie profilaktyczne. Zaliczyć do nich należy dawkowanie epitalonu – syntetycznego peptydu, który jest przedmiotem badań ze względu na potencjalne korzyści zdrowotne, w tym możliwość wpływu na proces starzenia się i funkcjonowanie układu odpornościowego.

Teoretycznie, pewne właściwości peptydu, takie jak wpływ na aktywność telomerazy (enzymu zaangażowanego w utrzymanie długości telomerów, które chronią końce chromosomów przed uszkodzeniem), mogą wpłynąć na procesy starzenia i odgrywać rolę w zapobieganiu pewnym chorobom, w tym nowotworom.

Jak stosować epitalon? Najczęściej spotkać można epitalon spray. Czyli formę donosową. Jest ona najmniej inwazyjna i daje pożądane efekty. Zaleca się stosowanie około 1 mg substancji dziennie, czyli około 4 psiknięcia

Jeśli chodzi o przechowywanie peptydu, istnieją co do tego pewne wytyczne. Epitalon najlepiej przechowywać w temperaturze od 2°C do 8°C (36°F do 46°F), co odpowiada standardowym warunkom przechowywania w lodówce. Zachowanie niskiej temperatury może pomóc w utrzymaniu stabilności i skuteczności peptydu. Ponadto powinno unikać się narażania substancji na bezpośrednie światło słoneczne lub światło sztuczne. Światło może wpłynąć na trwałość i właściwości peptydu.

Zdrowy newsletter

Chcesz być na bieżąco z najnowszymi informacjami, ofertami specjalnymi oraz najnowszymi badaniami dotyczącymi peptydów? Zapisz się do naszego newslettera! To najprostszy sposób, aby nie przegapić żadnych nowości, promocji, a także otrzymywać ekskluzywne porady ekspertów na temat peptydów i zdrowego stylu życia. Dołącz do naszej społeczności i razem odkrywajmy moc peptydów!

Semax Polska

Akceptujemy płatności:

Copyright © 

0
    Twój koszyk
    Koszyk jest pustyPowrót do sklepu
    Dodaj do koszyka